هوش مصنوعی: موسی، پسر عمران، در دعا به خداوند گفت: ای موجودی که هستی را آفریدی.

هوش مصنوعی: ای همه ذرات هستی، تو در حالت سجده و عبادت به یاد تو در زبان وجود پیوسته‌اند.

هوش مصنوعی: در دنیا و چرخه‌های آن، هر کسی از کوچک و بزرگ، از ثروتمند و فقیر، تو را توصیف می‌کند و ستایش می‌نماید.

هوش مصنوعی: هرچند که این حرف از من مناسب نیست، اما از این سؤال شرمنده‌ام.

هوش مصنوعی: اما وقتی که موضوع از آگاهی باشد، شجاعت بیان آن در درون من وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر تو دارای خداوندی هستی، پس چگونه می‌توانی بندگی او را به خود ببندی و در میان قرار دهی؟

هوش مصنوعی: در همه کارهایی که انجام می‌شود، کدام عمل می‌تواند مثل تو باشد، ای بی‌نظیر؟

هوش مصنوعی: او می‌گوید که حق (خدا) شاهد حال توست و از پرسش‌هایت کاملاً باخبر است.

هوش مصنوعی: اگر خداوند وجود داشته باشد، بدون شک من تمام وجودم را برای خدمت به بندگانش وقف می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به او خدمت کردم و این گونه او را به مقام بلندتری برساندم و از این کار خودم راضی هستم.

هوش مصنوعی: از این سخن، داستان موسی پسر عمران و آنچه را که خداوند رحمت‌کش فرمود، یاد می‌شود.

هوش مصنوعی: یک محقق به جستجوی آن پرداخت که در این دنیا، حقیقتاً بندگی چه کسی است و بندگان چه نقشی در این بندگی دارند.

هوش مصنوعی: خدمت به انسان‌ها و کمک به دیگران در واقع نشانه‌ای از بندگی خداوند است، پس با کمال جان و دل این خدمت را بپذیر.