هوش مصنوعی: چوچتون، پسر یک رنگرزی، گفت به او که ای خم تو، باعث حسادت آسمان است.

هوش مصنوعی: این قد و قامت تو را به رنگ آسمان درآورده و به شکلی زیبا و دل‌نشین تبدیل کرده است. به پایان کار خود فکر کن و آن را با هم‌آهنگی به پیش ببر.

هوش مصنوعی: هر چیزی که بخواهی به تو می‌دهم، ای بی‌نظیر. اما قبل از آن، این لباس را به نیل برسان.

هوش مصنوعی: گفت به چشمم، ای تاج سر من، روز دیگری بیا و قد و قامتت را با خود بیاور.

هوش مصنوعی: بر اساس وعده‌ای که داده شده بود، روز مرد به دکانی رفت و در دکه رنگرزی حضور پیدا کرد.

هوش مصنوعی: من از قد و قامت تو خواستم که ببخشایی، زیرا آن زرد و ناراحت شده از غفلت و من نیز به دنبال امنیتم.

هوش مصنوعی: روزی دیگر در خیابان نیل، به او دستمزد می‌دهم و خبرها و حرف‌های تو را به او منتقل می‌کنم.

هوش مصنوعی: در روز دیگر، آن پارچه‌ای که خواسته بودم، قول و قرار رنگ‌آزمایی‌اش به درستی به تأخیر افتاد.

هوش مصنوعی: او گفت که آن موضوع به خاطر اشتباهی در روز دیگر پیش آمده است، بیا و این خطا را ببخش.

هوش مصنوعی: روز جدیدی آغاز شد و نقاش دوباره مشغول شد تا زیبایی‌های عشق را به تصویر بکشد.

هوش مصنوعی: او گفت که آن سرخی که به خاطر ذوالکرم به وجود آمد، در روز دیگر هم سختی‌ها را تحمل کن و قدم پیش بگذار.

هوش مصنوعی: روزی دیگر آمد و آن خواسته‌ام را مطرح کرد و گفت که چه بر سر این چیز عجیب آمده است که به رنگ بنفش در آمده.

هوش مصنوعی: بخت و شانس تو باعث شده که من در این حالت قرار بگیرم و در روز دیگر، خواسته‌های تو را برآورده کنم.

هوش مصنوعی: در واقع، این دل بی‌پناه به خاطر زیبایی تو مدتی در حال آمد و رفت بوده است.

هوش مصنوعی: بسیاری از رنگ‌ها و زیبایی‌ها را از نقاش شنیده، اما هیچ‌کدام از آن‌ها را با چشم خود ندیده است.

هوش مصنوعی: در نهایت، این زخم‌ها سبب شده که من به صورت دیگری در بیایم و دیگر نتوانم خود واقعی‌ام را پیدا کنم.

هوش مصنوعی: مرد ناراحت شد و گفت: ای استاد، چرا همه آن رنگ‌ها (ی زیبایی) از تو رخت بربسته‌اند؟

هوش مصنوعی: اما از این رنگ و حالت خسته‌ام، زیرا نمی‌خواهم آن را از تو بپذیرم.

هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی و تنوع کلامی که در ادیان مختلف وجود دارد اشاره می‌شود و بیانگر آن است که این مباحثات چقدر ارزشمند و زیبا هستند، همانند رنگی که یک نقاش بر بوم خود می‌زند.

هوش مصنوعی: مردم مانند رنگ‌آمیزان هستند که به دقت و هنرمندانه، رنگ‌های مختلفی را بر روی اشیا می‌زنند. در این میان، توجه به زیبایی و نمای آن دختر دین، بسیار جلب توجه می‌کند.

هوش مصنوعی: اما هر زمانی که رنگی نمایان شود، از جوهر واقعی خود فاصله می‌گیرد و هویت اصلی‌اش را گم می‌کند.

هوش مصنوعی: اینجا شاعر از احساس ناامیدی و بی‌خانمانی در زندگی خود صحبت می‌کند. او از عدم پایبندی به مذهب و اصول زندگی سخن گفته و به دوگانگی و سردرگمی که حاصل این وضعیت است، اشاره می‌کند. در واقع، او از رهایی از قید و بندها و عدم تعلق به یک مذهب یا مذهب خاص ابراز نگرانی می‌کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در جهان وجود دارد، اگر به خودی خود پذیرفته شود، فساد یا نقصان نمی‌یابد، به جز از سوی کسانی که به آن اعتقادی ندارند.

هوش مصنوعی: اگر دیانت و ایمان در دل وجود داشته باشد، خوشبختی و نظم در زندگی به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: نهادی که همگی به یک باور مشترک پایبند هستند، در جستجوی یک هدف و یک راستا قرار دارند.

هوش مصنوعی: در آن جمع، زمانی که نظم و توافقی میان آنها به وجود بیاید، هیچ گونه اختلافی نمی‌توان مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: نظم و هماهنگی تنها از اتحاد و یکپارچگی به وجود می‌آید و این اتحاد جز از باور و عقیده مشترک حاصل نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در زمین، تنها تحت قوانین و احکام بزرگان دین، نظم و ترتیبی کوچک وجود ندارد.