هوش مصنوعی: دو نفر مانند دو درخت قدیمی وجود داشتند که یکی از آن‌ها حسود و دیگری مورد حسد قرار گرفته بود.

هوش مصنوعی: شبى، حسودى که خود در حال نابسامانى و بدبختى است، تصمیم می‌گیرد که درختی را که دیگران از ثمر آن بهره می‌برند، قطع کند تا از خوشبختى آنها جلوگیری کند.

هوش مصنوعی: یک نفر که با اره کار می‌کند و علف‌زنی را هم انجام می‌دهد، گفت درختی در فلان جا وجود دارد.

هوش مصنوعی: سریع برو و ریشه‌اش را از جا بکن، با تیشه‌ات آن را از ته قطع کن.

هوش مصنوعی: ای جوان، آن درخت کهنسال را بینداز و دوباره بیاید، تا پاداش زحماتت را بگیری.

هوش مصنوعی: بسیاری از وعده‌ها به او داده شد و راهی را به سوی درختی نشان دادند که از آن حسد می‌ورزیدند.

هوش مصنوعی: او در تاریکی شب به راه افتاد، اما به اشتباه مسیر نادرستی را انتخاب کرد و رفت.

هوش مصنوعی: حسادت و کینه به درخت همراه شده و باعث شده که قافیه نتواند خود را ثابت کند؛ زیرا این وضعیت درست نیست.

هوش مصنوعی: به هر حال، آن درخت به سبب فشار اره و ضربه تبر از پای در آمد.

هوش مصنوعی: باز بر حاسد که همچون باد می‌وزد، گفت: «رحم کن، زیرا درخت او افتاده است».

هوش مصنوعی: عطر پاداش را حس کرد و برای مدتی خوشحال شد و از بند غم رهایی یافت.

هوش مصنوعی: شب به پایان رسید و روز نمایان شد، و آن خوابیده بر اثر حوادث بیدار گردید.

هوش مصنوعی: یک نفر از دوستداران آمد و خبر آن واقعه را به او رساند.

هوش مصنوعی: دوستش گفت که درخت تو را شب گذشته قطع کردند، و از شنیدن این خبر، او عقل و حوشش را از دست داد.

هوش مصنوعی: بافت چه اتفاقی افتاده که به حالت حیرت درآمده است، همین حیرت به خاطر عواقب کارهایش و نادانی‌اش به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: او به خود سرزنش می‌کند و این حرفش به موضوعی برای گفتگو در جمع تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: تو که به دیگران ظلم می‌کنی، در واقع به خودت آسیب می‌زنی.

هوش مصنوعی: اگر به راستی به سمت اتحاد حرکت کنیم، در واقع همه ما از یک منبع و اصل واحد هستیم.

هوش مصنوعی: اگر با هم خوب یا بد رفتار کنیم، در واقع هر چیزی که انجام دهیم، نتیجه‌اش به خودمان برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: به سخنان کوچک توجه کن، زیرا آنها می‌توانند به تو درس‌های بزرگ بیاموزند. با دل و جان به این نکات توجه کن تا از آنها بهره‌مند شوی.