صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۴۴ - قطعه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گنج منست نیروی من بهر کسب و کار</p></div>
<div class="m2"><p>بر گنج پادشاه دهد مایه گنج من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ونجی ز دست من بکسان کی رسد که حق</p></div>
<div class="m2"><p>گسترده است خوان من از دسترنج من</p></div></div>

شمارهٔ ۴۵ - قطعه

گنج منست نیروی من بهر کسب و کار
بر گنج پادشاه دهد مایه گنج من
ونجی ز دست من بکسان کی رسد که حق
گسترده است خوان من از دسترنج من

هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم ارزش و قدرت نیروی کار انسان اشاره دارد. شاعر می‌گوید که گنج و ثروت واقعی او نتیجه تلاش و زحمتش است، نه چیزی که به طور ناگهانی یا از دیگران به دست آمده باشد. او همچنین اشاره می‌کند که رحمت و نعمت‌های او از کار و تلاش خودش به دست آمده و به دیگران هم نمی‌رسد. در واقع، تلاش و کوشش فردی است که منابع و نعمت‌ها را فراهم می‌کند.

شمارهٔ ۴۳ - قطعه

شمارهٔ ۴۴ - قطعه

هوش مصنوعی: سرمایه واقعی من، قدرت و استعداد من است که می‌تواند در عرصه کار و تلاش به من کمک کند؛ در حالی که ثروت پادشاه از منابع دیگر نشأت می‌گیرد.

گنج منست نیروی من بهر کسب و کار

بر گنج پادشاه دهد مایه گنج من

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که انسان نمی‌تواند موفقیت و یا دستاوردهای خود را به دیگران نسبت دهد، زیرا مواهبی که با زحمت و تلاش به دست آمده‌اند، از خود فرد ناشی می‌شوند و حق آن‌ها بر عهده خود اوست. در واقع، باید از زحمات و تلاش‌های شخصی خود قدردانی کرد و به خود اعتماد داشت.

ونجی ز دست من بکسان کی رسد که حق

گسترده است خوان من از دسترنج من

شمارهٔ ۴۴ - قطعه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده