گنجور

شمارهٔ ۴ - قطعه در تعریف و توصیف بزرگان عرفان و ادب

هست عرفان و ادب ملکی که در آن مولوی
بر فراز تخت عزت پادشاهی می‌کند
سعدی‌اش باشد وزیر در‌ امور مملکت
فکر و تدبیر از طریق خیرخواهی می‌کند
با سری پرشور فردوسی سپهسالار ملک
تیغ بر کف حفظ کشور از تباهی می‌کند
خود نظامی مجلس‌آرایی‌ست در این بارگاه
بزم را خوان‌گستری از مرغ و ماهی می‌کند
بر فراز بام حافظ رونق این ملک را
مسئلت دایم ز درگاه الهی می‌کند
دیگران گل‌های رنگارنگ باغند و صغیر
در زمین سبز این بستان گیاهی می‌کند

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.