صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۴۲ - قطعه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خون که افسرد چه نفعش ز عناب رسد</p></div>
<div class="m2"><p>تشنه چو نمرد چه حاصل که بدو آبرسد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>موقعیت مده از دست که سودی ندهد</p></div>
<div class="m2"><p>نوش دارو که پس از مرک بسهراب رسد</p></div></div>

شمارهٔ ۴۳ - قطعه

خون که افسرد چه نفعش ز عناب رسد
تشنه چو نمرد چه حاصل که بدو آبرسد
موقعیت مده از دست که سودی ندهد
نوش دارو که پس از مرک بسهراب رسد

هوش مصنوعی: این ابیات به موضوع عدم فایده در مواقعه‌ای که دیر شده و کمبود فرصت اشاره دارند. شاعر می‌گوید که وقتی خون به افسردگی می‌رسد، دیگر فایده‌ای از عناب (که نمادی از شفا و بهبودی است) نخواهد داشت. همچنین، اگر تشنه‌ای نمرد، نخواهی دانست که آب برایش چه سودی خواهد داشت. بنابراین، فرصت‌ها را از دست ندهید، زیرا پس از وقوع یک مشکل، درمان و راه حل ممکن است فایده‌ای نداشته باشد. به عبارت دیگر، باید در زمان مناسب اقدام کرد، زیرا بعد از وقوع مشکلات، راه‌حل‌ها بی‌فایده خواهند بود.

شمارهٔ ۴۱ - قطعه

شمارهٔ ۴۲ - قطعه

هوش مصنوعی: اگر خون در رگ‌ها به جوش نیاید، هیچ فایده‌ای از میوه‌ی شیرین نستانی. و اگر شخصی تشنه بماند و بمیرد، چه سودی در این است که به او آب بدهند؟

خون که افسرد چه نفعش ز عناب رسد

تشنه چو نمرد چه حاصل که بدو آبرسد

هوش مصنوعی: فرصت را از دست نده، چرا که هیچ سودی ندارد اگر پس از مرگ، درمانی به دست آید.

موقعیت مده از دست که سودی ندهد

نوش دارو که پس از مرک بسهراب رسد

شمارهٔ ۴۲ - قطعه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده