صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۱۶ - قطعه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جناب خواجه محیت حقش بیامرزد</p></div>
<div class="m2"><p>ببین چه گوهر ذیقیمتی ز دنیا رفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وفا مجوی ز خلق زمانه کاین اکسیر</p></div>
<div class="m2"><p>به اسم بدرقه اندر قفای عنقا رفت</p></div></div>

شمارهٔ ۱۷ - قطعه

جناب خواجه محیت حقش بیامرزد
ببین چه گوهر ذیقیمتی ز دنیا رفت
وفا مجوی ز خلق زمانه کاین اکسیر
به اسم بدرقه اندر قفای عنقا رفت

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از درگذشت خواجه محیت و ارزش والای وجود او صحبت می‌کند. او به این نکته اشاره می‌کند که وفا و صداقت از انسان‌ها انتظار نداشته باشیم، زیرا این ویژگی نادر است و به نوعی در دنیای امروز ناپدید شده است. با ذکر عبارت "عنقا رفت"، شاعر به این معنا اشاره دارد که آنچه ارزشمند است، از دست رفته است.

شمارهٔ ۱۵ - قطعه ذیل بجهه تمثال مبارک حضرت قطب العارفین

شمارهٔ ۱۶ - قطعه

هوش مصنوعی: خداوند جناب خواجه محیت را رحمت کند. ببین چه گوهری با ارزش از دنیا رفت.

جناب خواجه محیت حقش بیامرزد

ببین چه گوهر ذیقیمتی ز دنیا رفت

هوش مصنوعی: به دنبال وفا از انسان‌های این زمان نباش، زیرا این راز ارزشمند به نام بدرقه، در پی غیب شدن مرغ mythical عنقا رفته است.

وفا مجوی ز خلق زمانه کاین اکسیر

به اسم بدرقه اندر قفای عنقا رفت

شمارهٔ ۱۶ - قطعه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده