هوش مصنوعی: تا زمانی که ابروی آن معشوق زیبا به عنوان قبله و هدف من است، دل من از مسجد و کلیسا و همه مکان‌های مذهبی دیگر خالی است.

هوش مصنوعی: ای خدا، به که بگویم درد و غم دل را، که از حسرت آن لبان زیبا، همچون مسیح، به شدت رنج می‌برم و جانم به لب رسیده است.

هوش مصنوعی: دل ما را به عشق تو اسیر کرده و نباید از ظلم و ستم تو شکایت کنیم، زیرا همه این حال و روز ما به خود ما مربوط است.

هوش مصنوعی: عشق تو چه قدرتی دارد اگر از مردم بپرسم؟ هر جا که در شهر قدم می‌زنم، نشانه‌ای از تو وجود دارد و همه جا پر از شور و هیجان است.

هوش مصنوعی: دل به خاطر عشق و شوق به دیوانگی افتاده است و از این احساس شکرگزارم که زلف تو به مانند رشته‌ای بر آن تسلط دارد.

هوش مصنوعی: بدن تو از سر تا پا پر از نعمت و زیبایی است، اما دل تو ای نازک‌دل، مانند تکه‌ای خار است.

هوش مصنوعی: غنچه‌ای که به لب‌های تو می‌خندد، در واقع خودش به اندازه‌ی دو صد خنده ارزش دارد و این تنها خنده‌اش، بی‌معنا و بی‌جا به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در آینه، زیبایی و چهره‌ی خود را مانند حوری در باغ بهشت ببین اگر دوست داری به تماشای آن بروی.

هوش مصنوعی: اگر چشمانت دل و دین را به راحتی برباید، جای تعجبی ندارد؛ زیرا عادت ترک‌ها این است که همه چیز را می‌دزدند.