شعر شماره 50
ساقی ای پری پیکرآی ومی به ساغرکن
کامده گه عشرت کـــام من به می تر کن

رفـته موسـم پاییز آمــده بهــــــار از نـــو
خُـــم خُــم رحیق آور جــام می برابر کن

مِی نده تو این موعد تا رود زکف یکدم
طرف بوستان گل مســـکنِ مقــــرر کن

شوروغلغلِ بلبل می رسد زشــــــاخِ گل
منظـــرِگلان بنــــگرغم وهم سبکتر کن

روزِعیش وشادی است مطربا بزن چنگی
نغمه ی خوشِ بنواز بزم مــا مســخر کن

از فــرازسرو آیــــد نغمه خـــوش مرغان
بزم عیش وشادی را ازشعف توخوشترکن

روزعید فطراست این یا که عید قربان است
دلبرا مرا زین روز با خــــبر تو یکسر کن

آی و گوش دل بگشا تـا که روشنت سازم
از وضاحــت این عید قلــب خود منورکن

خـاتــم رُسُل احمــد بعــد حــجــة الــوداع
گرد هم بخواند اصحاب بر سخن تفکر کن

از جـــهاز اُشترها منبـــری مهیـــا کـــرد
قـول مصطفی بـشــنو دم به دم تفاخــر کن

زامر حق شه بطحا دست حـق هویدا کرد
صد هزارواندی داشت مستمع تصور کن

گفت و هر که را استم میر و سید و مولا
بعد من علی مولااست این خبر مُنشّر کن

هر کـه را بــود دردل حــــب ابن عم من
نیست شک که دارد اوحب من تو باورکن

دشمـنِ علـــــــی باشــد دشمــنِ مــنِ احمد
دشـمن علـــــی یــارب جای او به سقرکن

خوانده ذات حـــق اورا نفـس احـمد مختار 
رو بخوان کلام حق وصف اوتوبی مرکن

راه حــق اگـــر خواهــی راه مرتضی پیما
جانشین احــمد را بـهرخـود تو رهبــرکن

مرتــضی بـــود درب شــهر علــم پیـغمبر
مــدح حضرتش هرجـا بر فراز منبر کن

سوی بیــت رب بنـگر تا مقــــام او دانــی 
بر شکاف دیوارش یک نظر تو آخر کن

آنــکه در رکــوع خاتم برگـدا عطا بنمود
خالقش ستود اورا وصـف شه تو ازبر کن

فـاتـح اُحـــــد باشـــــد قاتـــــل یـــلان کــفر
گر شجاعتش خواهی یک نظر به خیبر کن

گرمروتش دانـــی  کلبـــــــۀ  فقیــــری رو
جستجو حــیدر را از یتـــیم  مضـــــطر کن

 مشکل عظیمی چــــــند گر ترا بود در کار
او گـــره گشا باشـــد رو به دربِ حیدر کن

خُسروان همه یکــــسر خادمـــانِ درگاهش
برده گــی اگرخـــواهی برده گــی قنبر کن

دامــــن علی منـما از کـفت رهـا سامع
حـب مرتضــی حیدر در دلت فزونـــتر کن

فاعلن مفاعیلن فاعلن مفاعیلن