هوش مصنوعی: دیروز پیام‌آوری آمد و خبری از محبوبم آورد. به خاطر محبت و ایثار او، جانم را هم برای او فدای کردم.

هوش مصنوعی: نامه را با عشق و احترام بوسیدم و بوی آن را استشمام کردم. آن را بر سر گذاشتم و بارها خواندم، از ابتدا تا انتها و بار دیگر از اول شروع کردم.

هوش مصنوعی: تا صبح مانند شمع روشن و تابناک بودم، گاه گریه می‌کردم و گاه می‌خندیدم. خواب از چشمانم رفته بود و بالش و بستر را ترک ‌کردم.

هوش مصنوعی: در نامه‌ام، اشک‌هایم به مانند زلف محبوبم ریخته شد و روزهای من به پایان سیاهی رسید. در نهایت، آستینم را زیر چشمان اشک‌بارم گرفتم.

هوش مصنوعی: از خانه بیرون آمدم و به سرعت به هر طرف رفتم. هر کسی را که دیدم، از او دربارهٔ دختر با آن اندام زیبا پرسیدم.

هوش مصنوعی: به یک میخانه رفتم و جمعی از مغان را دیدم. صدای ناله و درد دلشان را شنیدم و از دل خودم هم ناله‌ای سر دادم. در آنجا احساس کردم که باید در جمع آنها حضور پیدا کنم.

هوش مصنوعی: در یک اتاق بسته، پیری از روی محبت به من نشان داد. من به سوی آن اتاق دویدم و دستانم را به دور آن در حلقه زدم.

هوش مصنوعی: من به طور مکرر بر در کوبیدم و فریاد زدم، اما صدای ناله و التماس من اثری نداشت و به نتیجه نرسید.

هوش مصنوعی: در آن مکان زیبا، من به تماشای زیبایی‌ها پرداختم و از دیدن آن صحنه دل‌انگیز لذت بردم.

هوش مصنوعی: موهای او به قدری در من تأثیر گذاشت که گویی در کمند افتاده‌ام یا اینکه جایی در دل ماری بزرگ را گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: در برابر زیبایی و جذابیت چهره‌اش به زمین افتادم و پس از آن، برای کشتن کسانی که زیبایی او را انکار می‌کردند، چاقو در دست گرفتم.

هوش مصنوعی: شراب چشمانش مرا در حالت خاصی قرار داد و من که غرق در لذت بودم، با لبی خندان از جامی پر از می کوشیدم.

هوش مصنوعی: لبان شیرین و قرمز او مانند غنچه‌ای از گل است که با شادی و زیبایی شکفته شده است. به خاطر آن حلاوت و طراوت، من نگاه خود را از چشمه کوثر برمی‌دارم.

هوش مصنوعی: وقتی که خال هندوستان را بر چهره‌اش دیدم، چنان از شدت جذابیتش سوختم که گویی در آتش نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: با قدرت و جذابیت کلامت، از من خواستی تا خودم را نشان دهم. به خاطر دین و دل، ایثار کردم و جان و سرم را فدای تو کردم.

هوش مصنوعی: در زیبایی او حیرت‌زده شدم و در عظمتش غرق گشتم، طوری که انگار از این دنیا و مکان خود جدا شده‌ام و به جهانی دیگر رفته‌ام.

هوش مصنوعی: با صدای بلند اعلام کرد که عید غدیر فرارسیده است و سرود جدیدی را سر می‌دهد. سپس گفت که پس از اندکی تأمل و تفکر، تصمیم گرفته‌ام که با قلم و دفتری به نوشتن بپردازم.

هوش مصنوعی: در آن لحظه که دستم به خوبی از کار خود بازمانده بود، از شادی زیاد با شوق و اشتیاق دامن حیدر را گرفتم.

هوش مصنوعی: من به خاطر محبت و عظمت آن پادشاه، به خدمتش درآمدم و در نتیجه، از تمامی بزرگان و سروران دنیا در کسب مقام و شرف، پیشی گرفتم.

هوش مصنوعی: من از جبریل دربارهٔ قدرت او پرسیدم و او گفت که من هفت شهر لوط را به راحتی و با قدرت خود بر دوش گرفتم.

هوش مصنوعی: به او گفتم: عجب است این قدرت و توانایی که به تو داده شده است. او پاسخ داد: این قدرت را از علی، پیرمردی که خیبر را به لرزه درآورد، دریافت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: به کعبه گفتم که این مقام و این زیبایی را از کجا به دست آوردی؟ و او پاسخ داد که این جایگاه من به خاطر تولد آن بزرگوار به من عطا شده است.

هوش مصنوعی: به چرخ گفتم که ستاره‌هایت چه هستند، در پاسخ گفت که روزی از زمین نجف، تکه‌ای از طلا و جواهر به دست آوردم.

هوش مصنوعی: پیامبر فرمودند که بعد از من، اهل بیت و قرآن را به عنوان راهنما قرار داده‌ام. بنابراین، من از دامن خانواده پیامبر (عترت) حمایت و پیروی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من کوچکترین ذره‌های نورانی وجودت هستم، که از روشنایی‌ات راهی به سوی ماه تابان یافتم.

هوش مصنوعی: ماه عالم را روشن می‌کند و من دل خود را از خاک درگاه تو برداشته‌ام. هر دو نور دارند، اما من نوری فراوان‌تر را به دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: من فردی کوچک و ناتوان هستم که به ستایش و یادآوری شما، ای بزرگ ولی، مشغول شده‌ام.

هوش مصنوعی: من هم مانند نیازهای دیگر، خواسته‌ای دارم که آن را برآورده کن تا بتوانم بگویم که از درخت موفقیت میوه‌ای برداشته‌ام.