هوش مصنوعی: آه ای طالب بی‌نوا، کجایی؟ به صدا درآ که مشک خالی در دوش‌ات بگذار.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که چشم و درک تو غفلت کرده و خواب‌آلود شده است. در نتیجه، تو بی‌خبر و بی‌تاب از آنچه که باید و نیاز داری، به دنبال چیزهایی هستی که به آن‌ها نیاز نداری.

هوش مصنوعی: یا اینکه تو به حرف‌های من گوش ندی، یا اینکه نتوانستی رازهای من را درک کنی.

هوش مصنوعی: آنچه که در این کتاب با تو گفتم، فکر نکن که او به خاطر آب رفت.

هوش مصنوعی: عباس و علی به عنوان دو شخصیت بزرگ و بخشنده توصیف شده‌اند. آنها مانند دریا و چشمه‌ای از generosity و وجود هستند، که نشان‌دهنده‌ی بخشش و زندگی‌بخشی زیادی هستند.

هوش مصنوعی: در واقع، از فراوانی بخشندگی او، تنها قطره‌ای است. در حالی که دریای وجود او خود جهانی است و از آن دریا سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: این تصویر نشان می‌دهد که شخصی به دلیل نیاز به آب، با اشتیاق و سرعت به سمت میدان حرکت می‌کند. اما نکته این است که این حرکت و شتاب او نباید به طور ساده و سطحی تفسیر شود.

هوش مصنوعی: رفت تا با مشک، آب بیاورد و در این راه به تو یاد بدهد چگونه باید طلب کرد.

هوش مصنوعی: صدای عشق همچون فریادی از تشنگی است که تو را به سوی خود می‌خواند. به این صدا گوش کن و آن را با دل و جان بپذیر.

هوش مصنوعی: اگر دعوت‌کننده حق صدایت کند، سر خود را به کف بگذار و با شهامت به سوی او برو.

هوش مصنوعی: دستت را از دنیای مادی کوتاه کن و به سوی او ببر، چون که وقتی دستت به زمین بیفتد، باید سر را به او بسپاری.

هوش مصنوعی: وقتی که از دوش تو بار عشق او پایین می‌آید، پسر! باید سینه‌ات را سپر کنی و در برابر عشق او مقاوم باشی.

هوش مصنوعی: اگر دستانت بر دندان‌های تو بیفتد، می‌توانی زیبایی آن را مانند مشک در نظر بگیری و به قدری زیبا هستی که آسمان به خاطر حسادت به تو، بر خود می‌گرید.

هوش مصنوعی: چون آسمان از پذیرفتن امانت سرباز زد، تو این امانت را به دوش کشیدی.

هوش مصنوعی: وقتی که از دوش تو به خاطر خطر افتاد، بی‌هیچ تردیدی باید سینه‌ات را در برابر تیغ دشمن محافظت کنی.

هوش مصنوعی: وقتی سینه‌ات زخم‌هایی دارد و درد می‌کشد، باید چشمانت را به تیری که می‌تواند جانت را بگیرد، بسپاری.

هوش مصنوعی: زمانی که به تیر او چشم دوختی، باید آماده باشی که به تیغ او نیز تسلیم شوی و سر خود را به سرعت در اختیارش قرار دهی.

هوش مصنوعی: زمانی که سر از دوش تو جدا شد، بی‌درنگ استخوان خودت را وقف سنگ کن.

هوش مصنوعی: وجود تو به معنای آن است که نشانه‌ها و تأثیرات تو در عشق او نمایان شود.

هوش مصنوعی: وقتی که هیچ اثری از تو باقی نمی‌ماند، در واقع به نوعی محو در هستی شده‌ای.

هوش مصنوعی: در حسین، جانش را فدای او کرد تا به راز و حقیقت‌های حسین پی ببرد.

هوش مصنوعی: در جست‌وجوی عشق و شرف به محضر حسین(ع) رفت و در دو جهان به مقام رهبری و سروری دست یافت.

هوش مصنوعی: در مسیر حق، افرادی که به حق ایمان دارند، دستشان با قدرت و لطف حق (خدا) حمایت می‌شود و همه آنها از این حمایت بهره‌مند می‌گردند.

هوش مصنوعی: خداوند قدرت و یاری‌اش را به دست عباس علیه‌السلام داده است، بنابراین می‌توانیم بگوییم که یاری خداوند از طریق دست ولی خدا انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی دچار دردسر و مشکل شوی، پس با قدرت و اختیار حق (خدا) چالش نکن و در کارهای خود احتیاط کن.

هوش مصنوعی: کسی که به دیگران سوءظن دارد و در فکر خود مدام در حال تردید و نگرانی است، در واقع بر پایه‌ی اندیشه‌‌هایش به خود آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر به ریشه‌های فکرت آسیب بزنی، راه به جایی نخواهی برد و تلاش‌های بیهوده‌ای برای به دست آوردن چیزی انجام می‌دهی.

هوش مصنوعی: بدگمانی به دیگران، به ویژه نسبت به افراد با تجربه و بزرگ، می‌تواند باعث سقوط تو از جایگاه بلندت شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو از مشکلات پایین بیایی و دیگر از بالاترین مرحله وجودت جدا شوی، هرگز تصور نکن که این ممکن است.

هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است تو را به زحمت بکشد، اما بعد از آن بدگمانی به تو خواهد آمد؛ مانند رشته‌ای از لیف خرما.

هوش مصنوعی: گمان بد در اینجا به ویژه نسبت به نتیجه‌گیری‌های خاص و در مورد خداوندان حالات، نادرست است.

هوش مصنوعی: بعضی از گمان‌ها می‌تواند گناه باشد. پس، ای آن شاه، به دور از گمان‌های بد باش.

هوش مصنوعی: در جستجوی تو، خوش‌بینی را در نظر داشته باش و افکار منفی را از ریشه قطع کن.

هوش مصنوعی: اگر در دل به باوری نادرست چنگ بیندازی، آن باور همچون درختی ریشه‌دار می‌شود و با شدت و قاطعیت، ریشه‌هایت را قطع می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که ریشه یک درخت در خاک محکم و استوار شود، دیگر به‌سادگی و به‌زودی نمی‌توان آن را با تبر قطع کرد.

هوش مصنوعی: اگر خود را برسانی به نابودی، دیگر ریشه‌های محکم را نمی‌توانی در یک جا از خاک بیرون بکشی.

هوش مصنوعی: هر چه می‌کنی، تمام آثار و نتایج آن به وضوح قابل مشاهده است. اگر ریشه‌های کارها و اعمالت را از زمین بیرون بکشی، همه‌ی آنها نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر یک ریشه از خاک بیرون بماند، باز هم نمی‌تواند به خوبی رشد کند و به ثمر برسد.

هوش مصنوعی: زمانی که گمان و خیال به قدر کافی قوی می‌شوند، قطع کردن آن‌ها غیرممکن خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی که ریشه‌ات قوی شود، آن را قطع می‌کنند، پس نگذار که آن ریشه در دل تو جا بگیرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ریشه‌ی شک و تردید وجود دارد، باید هرچه سریع‌تر آن را از دل و جان خود بزداییم تا رشد نکند.

هوش مصنوعی: به فکر بد نباش و خیالت راحت باشد، یا اگر قبلاً فکر بدی به ذهنت آمد، سریعاً آن را از دل خود بیرون کن.

هوش مصنوعی: افراد جستجوگر و دانا از پیش‌داوری و گمان‌های بی‌اساس دوری می‌کنند و کسی که به این گمان‌ها چسبیده، ناآگاه و بی‌احترام است.

هوش مصنوعی: افراد بی‌ادب و بی‌احترام به چنین مکانی راهی ندارند، زیرا قلبشان در این مسیر آگاه و هشیار نیست و بی‌هوده و بی‌هدف حرکت می‌کنند.