هوش مصنوعی: ای علی، ای پیشوای دلسوزان، درهای دل عارفان را به کمک تو باز می‌شود.

هوش مصنوعی: ای سرزمین زیبای دل‌ربای عاشقان، تا به هدف خود آن‌ها را هدایت کن.

هوش مصنوعی: ای کسی که نور تو مانند نوری از شمس است و جان انبیاء و اولیاء را روشن می‌سازد.

هوش مصنوعی: خوش آمدی ای جان که در تو، عالم فنا و نابودی تحقق یافته است. حقیقت مطلق، عین وجود توست و تو تجلی همان حقیقتی.

هوش مصنوعی: هر چیزی غیر از خودت، جزئی از وجود توست. این ذرات و اجزا از بین می‌روند و تمام آنچه که باقی می‌ماند، خود تو هستی.

هوش مصنوعی: زمانی که تو فرمان دادی، تمام جهان به وجود آمد و ذات والا در شکل و ظاهر خود در دنیای کوچک و پایین‌تراز خود نشان داده شد.

هوش مصنوعی: در جایی که تو وجود نداشته باشی، چه چیزی می‌تواند وجود داشته باشد؟ با حضور تو، هیچ جای پستی و بلندی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: جز تو هیچ موجود زنده‌ای وجود ندارد و تو هستی که به زندگی و وجود خود ادامه می‌دهی.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس راز و رمز یکتایی تو را نمی‌داند، مگر اینکه بتواند از یگانگی تو سخن به میان آورد.

هوش مصنوعی: هر چیزی جز تو وجود دارد، و آنچه که هست، سایه‌ای از وجود و هستی توست.

هوش مصنوعی: بخشش و generosity تو باعث می‌شود که وجودهای بی‌فایده زندگی پیدا کنند و نابودی را به هستی بدل کند.

هوش مصنوعی: در ستایش تو، عقل‌های نخستین و پایان، همواره در حیرت و سردرگمی هستند.

هوش مصنوعی: بله، عقل مانند خاری است و در این دریا، فکر و اندیشه‌ای از آن نمی‌توان یافت.

هوش مصنوعی: اگر خواستی که ظاهر تو مانند درک و معرفت خودت باشد، باید به دیگران خوبی کنی و برای آن‌ها چیزهایی خلق کنی.

هوش مصنوعی: برای اینکه عرفان خالص و ناب را به کمال برسانی، به صورت مظهر آب و خاک به ظهور درآمدی.

هوش مصنوعی: این اشاره به این دارد که از طریق ظاهر و شکل، به حقیقت و معنای عمیق‌تری پی می‌برند و در این مسیر، لذت و خویش‌فراموشی را از نوشیدن عشق و زیبایی دریافت می‌کنند.

هوش مصنوعی: افراد به خاطر چهره‌ات به گونه‌های مختلفی دچار تمایز و تفاوت شدند، در حالی که از درون و ویژگی‌های واقعی تو بی‌خبر هستند.

هوش مصنوعی: هرکسی که فقط به ظواهر توجه کرد و به دنبال زیبایی‌های ظاهری رفت، بدون آنکه از قدرت و ظرفیت درونی خود باخبر باشد، در واقع خودش را به زحمت انداخته است.

هوش مصنوعی: عقل به او گفت که در اینجا دانه‌های ناپاک و فریبنده وجود دارد، اینجا جایی است که خطر در کمین است و مانند جنگل شیر، باید احتیاط کنی و بی‌پروا نباشی.

هوش مصنوعی: او از دنیا غافل ماند و به خود مغرور شد، در حالی که شیر را می‌دید و به سمت درّه می‌رفت.

هوش مصنوعی: شیر لاغر و ضعیفی را دید که در دنیای خود بی‌خبر از قدرت و شجاعت باطنی‌اش بود.

هوش مصنوعی: بنابراین، او با شیر (قدرت یا دشواری) درگیر شد و تلاش کرد تا خودش را از نابودی نجات دهد.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد هستند که تنها به ظاهر چیزها توجه می‌کنند و در واقع از عمق و حقیقت آن بی‌خبرند. آنها شاید به سمت ظواهر جذب شوند، اما از باطن و حقیقت دور می‌مانند.

هوش مصنوعی: وقتی دیگران به نورانیت تو پی بردند، هر آنچه که داشتند را در غم عشق تو از دست دادند.

هوش مصنوعی: در هر زمان، اگرچه بیشتر مردم به خطا و نادانی متمایل‌اند، اما کسانی هستند که به حقیقت و دانش عمیق آگاهند، هرچند تعدادشان کم باشد.

هوش مصنوعی: عشق تو در مسیر حقیقت وجود دارد، دلیلی برای شنیدن پیدا کن تا هنگامی که صدای رفتن را بشنوی.

هوش مصنوعی: هر زمان، عشق با قدرت و زیبایی خود بر مجاهدان این راه، تاثیر می‌گذارد و آنها را به سوی خود می‌کشاند.

هوش مصنوعی: اگر دل‌ها گرم شوند و بدون نگرانی از مقام و رتبه، در راه خدمت و بندگی حرکت کنند، باید با شور و اشتیاق تلاش کنند.

هوش مصنوعی: در کربلا، عشق در حال حرکت و سفر بود و صدای تشنگی از سوی اهل وفا و محبت به گوش می‌رسید.

هوش مصنوعی: به خاطر آن صدا، هفتاد و دو نفر در مسیر عرفان و عشق تو آزمایش شدند.

هوش مصنوعی: از آنجا به میدان رهبری و ولایت حمله کردند و جان و سر را در راه ولایت فدای کردند.

هوش مصنوعی: عباس، با صدای بلند و شجاعتش، به میدان رفت و آثار فداکاری و از خودگذشتگی را در دفاع از حسین (ع) نشان داد.

هوش مصنوعی: زمان کمک تو فرارسیده و اکنون نوبت عباس است که در میدان عمل خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: تو بدون هیچ دلیلی از فضل بی‌پایانت به صفی علم بیان بخشیده‌ای.

هوش مصنوعی: شما این نعمت را بدون هیچ دلیلی به او داده‌اید، از تو می‌خواهم که همت و تلاش بیشتری نصیبم کنی.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم عشق را توصیف کنم و برای این کار قلم را به دست می‌گیرم و دوباره خونسردی را از نو به‌دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: درون من را با نوا و موسیقی عشق روشن کن و اسرار عشق را برایم آشکار ساز.

هوش مصنوعی: سخن مرا تأیید کن تا بتوانم رازهای پنهان را آشکار کنم.

هوش مصنوعی: دل را به دریا می‌زنم و مثل نهنگ با اعتماد به نفس و شجاعت، از عشق و اسرارش سخن می‌گویم.

هوش مصنوعی: اگر من اشتباهی بگویم، ای خالق، تو خود اصلاحش کن و بپذیرش.

هوش مصنوعی: نظم من مانند توصیف شاه کربلاست. اگر رحمت تو پذیرفته شود، جایز است.

هوش مصنوعی: اگر به خودم فکر نکنم و احساس نکنم که وجود من، نقص و جهالت دارد، هیچ‌گاه نمی‌توانم از خودم تعریف و تمجید کنم و انتظار قبول آن را داشته باشم.

هوش مصنوعی: چون این موضوع به ما مربوط نیست و ما در آن اشتباه می‌کنیم، من فقط یک بندم و وظیفه‌ام ستایش و تعریف است.

هوش مصنوعی: اگر بنده از سلطان بخواهد که او را بپذیرد، باید بداند که هر چیز خوبی که از اوست، از خود او می‌باشد.

هوش مصنوعی: کی می‌داند که من از وجود خودم چه خبر دارم؟ ای پروردگار بشر، تو چه کردی که وجودم را به اینجا رساندی؟

هوش مصنوعی: در آغاز من چیزی نبودم و وجود نداشتم، اما ای دوست مهربان، از رحمتت مرا وجود بخشیدی و به من حیات عطا کردی.

هوش مصنوعی: من انسانی بودم که حد و مرزی برایم وجود ندارد و از خودم می‌گویم در حالی که همه چیز از اوست.

هوش مصنوعی: من تنها به خودم فکر می‌کردم، اما چه زمانی می‌تواند اراده‌ی پروردگار بزرگ بر سلطانی قهار برسد؟

هوش مصنوعی: اما وقتی که تو مرا به دعا کردن دستور می‌دهی، اگر چیزی از دل بخواهم، اشتباهی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: پس در دعا، گروهی را نیز با خود همراه کن و کمک کن که دعاهایشان به اجابت برسد و برکاتش را شامل حال افراد دیگر کند.

هوش مصنوعی: کمک کن تا دل خود را از غیرت خالی کنم و از تعلقات دنیوی دست بردارم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که به آغوش ولایت پناه می‌برم، دست من از هر دو جهان کوتاه است.

هوش مصنوعی: هر چه دست‌هایمان از دنیا و تجملات کمتر باشد، به همان اندازه به محبت و کمک خداوند وابسته‌تر و نزدیک‌تر خواهیم بود.

هوش مصنوعی: پس مرا یکباره از هر چیزی که غیر از وجود توست، جدا کن و ببر.

هوش مصنوعی: تا وقتی که من خوشه‌چین خرمن تو باشم، ای دست خدا، ما و دامن تو.

هوش مصنوعی: چشم تو به قدری پر از لطف و نیکی است که می‌تواند صفی از خوبی‌ها را از تو دریافت کند و همچنان در دامن تو باشد.

هوش مصنوعی: آرزوها و خواسته‌های خود را از او دور کن و نگذار که به آنها وابسته شود. یعنی از زندگی خود چیزی کم نکن و تحت تاثیر آن‌ها قرار نده.

هوش مصنوعی: این شعر به قدردانی از نعمت‌های خداوند اشاره دارد. شاعر در آن از خداوند تشکر می‌کند که نعمت‌ها و کمک‌های خود را به انسان عطا کرده است و این نعمت‌ها را به دست ما رسانده است. به نوعی، بیانگر احساس خوشحالی و شکرگزاری به خاطر فیض و رحمت خداست.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم این نی برای من چه می‌گوید تا بتوانم آنطور که شایسته‌اش است، شکرت را بیان کنم.

هوش مصنوعی: زبان در ستایش تو ناتوان شده است، زیرا نعمت‌ها از تو هستند و همچنین خود زبان.

هوش مصنوعی: اما از آن راهی که برای بنده فرض است، تا زمانی که زبان من در حال گفتگوست، شکر و سپاسگزار منعم (بخشش دهنده) را باید ابراز کنم.

هوش مصنوعی: من شکرگزاری تو را به اندازه خودم انجام می‌دهم، تا زمانی که جانم در بدنم است.

هوش مصنوعی: من از تو نعمت‌های بی‌پایانی دارم و به خاطر هر یک از آنها هزاران بار شکرگزارم.

هوش مصنوعی: هر لحظه‌ ای که می‌گذرد، صدها نعمت تو به من می‌رسد که از آسمان رحمتت نازل می‌شود.

هوش مصنوعی: از آن همه دانشی که دارم، تنها یکی از آن‌ها نعمت علم و بیان است که به من داده شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر این نعمت، شکرگزاری برای من نیز لازم است، زیرا شکرگذاری برای نعمت‌ها خود موجب جذب نعمت‌های بیشتری می‌شود.

هوش مصنوعی: چه خوش است طعم این نعمت برای زبان، تا وقتی که در دهان تو توصیف شاه جان باشد.

هوش مصنوعی: در وصف شاه بزرگ و با جلال، بهترین رازها را به کمال و زیبایی بیان کرده است.

هوش مصنوعی: ای مجید، اهل نعمت را یادآوری کردی که شکرگزاری از نعمت‌ها باعث افزایش آن‌ها می‌شود.

هوش مصنوعی: قدردانی از نعمت‌ها سبب جذب بیشتر آن‌ها می‌شود، در حالی که ناسپاسی به نعمت‌ها موجب نفرین و عذاب است.

هوش مصنوعی: جانم به خاطر لطف و محبت بی‌پایانتان شکرگزار است و از فراوانی نعمت‌ها و زیبایی‌هایی که برایم به ارمغان آورده‌اید، ستایش می‌کنم.

هوش مصنوعی: اکنون که به خاطر سپاسگزاری‌ام وثیقه‌ای از نعمت‌های خود نشان می‌دهی، پاداش این شکرگزاری را به من عطا کن.

هوش مصنوعی: خدایا، به من کمک کن تا شکرگزاری نعمت‌هایم را به جا بیاورم و همچنین بر نعمت‌هایم بیفزایم.

هوش مصنوعی: آفت نعمت چیست اگر دل از سپاسگزاری و ستایش تو بی‌عتنا و بی‌حوصله شود؟

هوش مصنوعی: درخواست می‌کنم که همیشه به من توفیق بدهی تا بتوانم شکرگزار نعمت‌های تو باشم و زبانم دائم به ستایش تو حرکت کند.

هوش مصنوعی: من همیشه شکر گزار تو هستم تا تو نیز نعمتم را به هر لحظه بیشتر کنی.

هوش مصنوعی: هر که از نعمت‌ها به خوبی یاد کند و در مدح آن سخن بگوید، مانند صفی از شکر که به خاطر نعمت‌های خاص ارزشمند است، مورد تقدیر قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در ستایش سلطان عشق، مهم‌ترین اسرار به طور شگفت‌انگیزی در دیوان عشق گرد هم می‌آید.

هوش مصنوعی: به بهانه‌ی این نعمت، شکری می‌گویم و درباره‌ی فضایل امام عباسی می‌نویسم.

هوش مصنوعی: او با دل خود بذری از وفا را کاشته و به خاطر عشق تو جان خود را فدای تو کرده است.

هوش مصنوعی: تا وقتی که خود را مانند دو دستش به حسین (ع) هدیه کرد و خود را بی‌نیاز ساخت.