هوش مصنوعی: به شما سلام می‌گویم، ای پروانه‌هایی که زندگی خود را در راه حق فدای کرده‌اید. در کربلا جان‌باخته‌اید و همچون شمعی در نور حق می‌درخشید.

هوش مصنوعی: همه در اطراف شمع بزرگ و باعظمت جمع شده‌اند و جان‌هایشان در تجلی آن شکوه غرق شده است.

هوش مصنوعی: شمع حق به ما آموخته که حتی سوختن و تحمل درد و رنج هم زیباست.

هوش مصنوعی: آتشی از شمع به جانم افتاده و من به خاطر آن سوخته‌ام. شمعی که در پیش رویم روشن است، گواهی بر این سوختن من است.

هوش مصنوعی: پروانه‌های خسته جان، به دور شمعی که نمادی از خداست، می‌چرخند و به عنوان نشانه‌ای از عشق و فداکاری آن‌ها شناخته می‌شوند.

هوش مصنوعی: در وجود او حق مانند شمعی روشن است که باعث حیرت و شگفتی شده است، او از مرگ خود آگاه است و نه از زندگی‌اش.

هوش مصنوعی: بی‌صدا و ساکت، در حالت افول و غروب، همه چیز در نور شمع حقیقت نابود می‌شود.

هوش مصنوعی: برای فدای عشق و ایثار، دور شمع جمع شده‌ایم و با بی‌خیالی از پاداش این ایثار و عشق، به نور شمع نگاه می‌کنیم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس برای دیگران اهمیت و توجهی ندارد، جز آن‌که خود را در اولویت قرار دهد و به فکر خودش باشد.

هوش مصنوعی: ناگهان جان خود را فدای شعله‌ی شمع می‌کند و به سوی آن می‌شتابد.

هوش مصنوعی: هر کس در زندگی‌اش از اندوه و غم‌های دیگر رها است، تنها غم او این است که این جان، یکی‌ است و کمتر از آن نیست.

هوش مصنوعی: جان هفتاد و دو پروانه به نام پرندگان که دور شمع حقیقت پرواز می‌کنند.

هوش مصنوعی: نه از جمع آن‌ها خبری دارم و نه از تفاوتشان؛ به قدری در عشق غرق شده‌ام که از سر تا فرقشان را حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: محبتشان به دست باد رفته و جانشان مانند تیغ و زوبین نرگس و ریحان آسیب‌پذیر و شکسته است.

هوش مصنوعی: یک نفر سرشار از شادی و نشاط است، در حالی که دیگری به حقیقت نزدیک‌تر است و از خود بیگانه شده است.

هوش مصنوعی: نه در این‌که دانا و دیوانه چه کسی است، بلکه در این‌که چه کسی به حقیقت و واقعیت نزدیک است و چه کسی بیگانه با آن.

هوش مصنوعی: شیدا، که به معنای عاشق دیوانه است، هم عاقل را و هم دیوانه را از دست داده و از گنج و ویرانی هر دو دور افتاده است.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که فردی از حقیقتی غافل است. این حقیقت این است که برخی چیزها می‌توانند در ظاهر آرام به نظر برسند، اما در واقعیت ممکن است خطرناک و طغیانی باشند. به عبارت دیگر، آنچه به نظر می‌رسد نرم و بی‌خطر است، ممکن است در باطن آتشین و پرخاشگر باشد.

هوش مصنوعی: اگر آب کم بود، باید از دل سیلاب شادی‌های مردم شهرشان برمی‌خاست.

هوش مصنوعی: اگر نزد شخصی که با آتش سروکار دارد بروی، حتی اگر آب هم نباشد، آتش همچنان وجود خواهد داشت.

هوش مصنوعی: آتش‌نشانی که به آتش خو گرفته، نیازی به آب ندارد؛ حتی اگر تمام آب دنیا باشد، باز هم خشک و بی‌فایده خواهد بود.

هوش مصنوعی: آتش خوردن خودش به آب نیازی ندارد، بلکه وجود آب برای کسی که در آتش است مضر است.

هوش مصنوعی: اگر کسی عشق را در دل خود پرورش دهد، همیشه در دل عاشق آتش عشق خواهد داشت و دچار درد و حرارت آن خواهد شد.

هوش مصنوعی: عاشق، تحت تأثیر عشق، مانند آتشی پر حرارت است و دایماً به دنبال آن است که تاجی از آتش بر سر بگذارد؛ یعنی خود را به چالش می‌کشد و عشقش او را به هیجان می‌آورد.

هوش مصنوعی: عاشق به سوزش دل و شعله آتش شباهت دارد و همواره در حال سوزاندن خود است.

هوش مصنوعی: سلام، ای شطاریان که در کربلا غرق در آتش هستید و از آب و هوای خود غافلید.

هوش مصنوعی: مردان با شهامت و پرشور، از عشق آموخته‌اند که به مانند آب و هوای دلنشین در فضای عشق پرورش یابند.

هوش مصنوعی: عطر عشق دوباره به مشامم رسید و حالا صحبت‌هایم پر از هیجان و احساس شده است.

هوش مصنوعی: عطر عشق ذهنم را به هم ریخت و جانم به صحبت عشق دچار آشفتگی شد.

هوش مصنوعی: گفتار من به‌هم‌ریخته و نامفهوم است، ای خلیل، برای بیان آن نباید از من دلیلی بخواهی.

هوش مصنوعی: وقتی که از دیوانگی‌ام به عقل برسم، می‌توانم درباره عقل و دانش، سخن بگویم و مطالبی را نقل کنم.

هوش مصنوعی: صحبت از دیوانگان که می‌شود، حرف‌هایشان مرا به جنون می‌کشاند.

هوش مصنوعی: اگر تو دانشمند هستی، دلیل دیگری را برای من باز کن تا عقل من به درک بهتری دست یابد.

هوش مصنوعی: هرچند در نظر کسی که آن دیوانه را می‌بیند، عقل و دانش مانند سنگ و کوزه بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: کسی که در عشق داستان‌ها را می‌سازد، هر لحظه صد بار دیوانه و شیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: شتر جانم دیگر به حیات وحش دیوانه شده و از خانه به سمت دشت می‌دود.

هوش مصنوعی: عقل من از شدت شادی و حیرت، مانند آب خنک در دهنم جاری شد و به بیرون ریخت. این حالت ناشی از آشفته‌گی و تردید‌های درونی من است.

هوش مصنوعی: شیر جذاب من زنجیر را پاره کرد، این شیر چه زمانی در زنجیر خواهد ماند؟

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی فکر و ذهنت آزاد باشد، نباید خودت را به کارهای بیهوده و محدود کننده مشغول کنی.

هوش مصنوعی: آن کسی که ما را به زنجیر کشیده و به بند کرده، کجاست؟ و آن کسی که راز ما را به زبان می‌آورد، کجاست؟

هوش مصنوعی: می‌گوید که از زنجیر موهای آن معشوقه نکته‌ها و نکات ظریفی وجود دارد که جان شیرین را آرامش می‌بخشد.

هوش مصنوعی: منظور این بیت این است که سخنم از هنری است که مانند زنجیرسازی به ظرافت و دقت نیاز دارد و کار عاشقانه مجنون هم در حقیقت بافته شدن داستانی پیچیده و زیباست.

هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که سخنان من مانند زنجیری است که به خاطر تدبیری خاص ایجاد شده، و این زنجیر تنها وابسته به عشق است؛ اگر نه، زنجیر به خودی خود وجود ندارد. در واقع، عشق و تدبیر باعث شکل‌گیری این وابستگی شده‌اند.

هوش مصنوعی: عشق و جذبه‌ی دیوانه به مانند ناز و نوازش شیر است و هر کدام از موهای زلف او به نوعی ما را اسیر می‌کند.

هوش مصنوعی: شیر مستی که عاشق شده، هرچقدر هم که او را محدود کنی، دیوانه‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: در حالی که او دیوانه است، ما تحت تأثیر زیبایی‌های زلف او قرار گرفته‌ایم و این زلف مانند زنجیری ما را به خود جذب کرده است.

هوش مصنوعی: عشق و وابستگی ما به تو مانند زنجیری است که به موهای تو متصل شده است، و روح ما در دل شلوغی و زیبایی موهای تو گرفتار است.

هوش مصنوعی: ما سال‌ها در زیر زنجیر تو خوابیده‌ایم، اکنون زنجیر را بده تا از این خواب بر خود بیاییم و آشفته شویم.

هوش مصنوعی: من از زنجیر تو دیوانه شده‌ام و در این دنیا به خاطر دیوانگی‌ام داستان‌ساز شده‌ام.

هوش مصنوعی: من هیچ چیزی جز این حالت عجیبی که دارم نمی‌خواهم، چون از عقل و درک معمولی فاصله گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: ای حکیم عشق، از ما سخنی بگو و سخنانی درباره جنون ما روایت کن.

هوش مصنوعی: ای عقل، تو تنها راهنمایی هستی که برای درک و فهم برتر، جز تو، هیچ امیدی نمی‌توان داشت.

هوش مصنوعی: من از زمانی که به عقل رسیدم، هرگز به زیبایی حسادت نکردم، زیرا تو مرا به زینت و زیبایی آراسته‌ای.

هوش مصنوعی: آیا در عشق تو جنون من پسندیده است؟ بله، و خدا به خاطر آن پاداشت خواهد داد.

هوش مصنوعی: ما به زبان فارسی صحبت می‌کنیم، پس به زبان عربی چیزی نگو و فقط از ترک شیرازی صحبت کن.

هوش مصنوعی: هرچند که تو نه اهل شیراز هستی و نه اهل عرب، اما در شیراز به دنبال دوستی و همراهی هستی.

هوش مصنوعی: عقل انسان محدودیت‌ها و مرزهایی دارد، اما عاشق واقعی در حضور خداوند غرق در عشق و محبت است و هیچ گونه محدودیتی برای او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: کسی که روحش در عمق بی‌پایانی غرق است، چگونه می‌تواند به مکان و محدودیت‌ها پایبند باشد؟

هوش مصنوعی: من اکنون در حالی به سر می‌برم که سرمست و غرق در حالتی بی‌خود هستم. بعد از من، اگر طوفانی بیفتد، تاثیری در من نخواهد داشت، حتی اگر شهر و خانه‌ام را از بین ببرد.

هوش مصنوعی: شخصی که به شدت تشنه است، در حالی که برای رفع تشنگی‌اش به هر سو می‌دود و تلاش می‌کند تا آب پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر در بیابان بر او سیلی بزند، چه کسی می‌تواند دل را از وصال او جدا کند؟

هوش مصنوعی: به‌ طور خاص، کسی که تشنه و درمانده است، مانند من، وقتی که سیلاب محبت و رحمتِ خدا به او می‌رسد، به شدت جذب آن می‌شود.

هوش مصنوعی: جذب حق، لطف و توجهی است که به بندگانش می‌شود، و این کشش دائمی است که جان را فدای خود می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر یاری حق شامل حال انسان نمی‌شد، چگونه خود او می‌توانست امانت را به دوش بگیرد؟

هوش مصنوعی: در میان مردم، صحبت از امانت و اعتماد به وجود آمده است و برای حمل و نقل آن، ای یاور برآمده از فریادهای نیازمندان، به کمک می‌طلبیم.

هوش مصنوعی: دل ما را با محبت و توجه خود قوی کن و به ما کمک کن تا در مسیر زندگی به درستی حرکت کنیم.

هوش مصنوعی: من در این دنیا بار سنگین مسئولیت را بر دوش دارم و از حالت بی‌خبری و مستی به هوشیاری و آگاهی رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: چطور انسان ظریف و حساس می‌تواند این بار سنگین را تحمل کند؟ آیا این کار اجباری است یا انتخابی است؟

هوش مصنوعی: ای حکیم، اکنون که نکات تفویض و جبر به حضور تو آمده، گوش خود را آماده‌باش کن و بشنو.

هوش مصنوعی: خود را کاملاً با دقت و هوشیاری پر کن و از این شراب بنوش تا به حقیقت برسید.

هوش مصنوعی: فهمیدن این رازها تنها به عارفان مربوط می‌شود، زیرا کسی از این معانی باخبر نیست.