هوش مصنوعی: ای احمق! تو از گنج حضور و لیاقت آن محروم هستی و در فقر و تنگدستی به سر می‌بری.

هوش مصنوعی: تو هیچ‌گاه از ثروت حقیقی برخوردار نبوده‌ای، به همین خاطر چنین بزرگداشت و احترامی برایت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: پس من به تو کلید گنجینه‌ام را دادم تا در این دو عالم به مقام پادشاهی برسی.

هوش مصنوعی: برای تو گنج جاودانگی را بدون هیچ گونه نگرانی به تو دادم و به همه ادعاهایت رسیدگی کردم.

هوش مصنوعی: وقتی که در عشق من به وجود آمدی، من تو را از خودم جدا کردم و از گنجینه وجود خود بی‌نیازت ساختم.

هوش مصنوعی: در این زمان، تو همچون نوحی هستی که در کشتی من قرار داری. تو صاحب گنج و مال من هستی و بر من حکم‌فرمایی می‌کنی.

هوش مصنوعی: هرچه دارایی و گنجینه‌ای داشتم، همه را به تو بخشیدم، زیرا تو به من بی‌احترامی کردی و پایین آمدی.

هوش مصنوعی: به خاطر داشته باش، ای یتیم بیچاره، که چقدر به نیازمندی و فقر خود توجه کنی و در مقابل، به بی نیازی و استقلال ما فکر کن.