هوش مصنوعی: احمقانه است که یاد یتیم را با دیدن تو به خاطر بیاورم، زیرا تو خود یتیمی بی‌کس و ناکام هستی.

هوش مصنوعی: آیا تو همان یتیمی نیستی که پدرش را ندارد؟ از زندگی بی‌صدا و آواره‌ات خبر داری؟

هوش مصنوعی: بنابراین، من به خودم مسئولیت و تعهد داده‌ام که در جایگاه بلندی از عزت، زندگی‌ام را اداره کنم.

هوش مصنوعی: من از لحظه‌ای که به وجود آمدی، خودم به عنوان پدرت تلاش کردم تا تو به کمال و فضیلت دست یابی از راه تربیت و آموزش مناسب.

هوش مصنوعی: من از ابتدا تا انتها، همیشه علی را ساخته‌ام و در هر شرایطی همراه و یار او بوده‌ام.

هوش مصنوعی: دل و جانت را از خوبی‌هایی که به تو کرده‌ام شاد نگه‌دار و فراموش نکن آنچه را که برایت انجام داده‌ام.