هوش مصنوعی: ای پسر، با چشم حقیقت‌بین به دنبال حق باش؛ سپس تأثیرات آن را به وضوح مشاهده کن.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به درک کامل و تاثیرگذار از معرفت، لازم است که خود را از هر گونه اثر و بازخورد آن جدا کنید. این بدان معناست که برای داشتن دیدگاه کامل، باید از وابستگی به تاثیرات و نتایج گذشته آزاد بود.

هوش مصنوعی: عارفان برای درک عمیق معناها و حقیقت‌ها تلاش کرده‌اند و این نتایج را با نام عوارض یا نشانه‌ها معرفی کرده‌اند.

هوش مصنوعی: شناخت و معرفت به ذات و وجود جاوید لازم است، نه به چیزهای زودگذر و فانی که به سرعت از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: به همین دلیل، اهل معرفت معتقدند که برای عارف، تنها چیزی که وجود دارد و اهمیت دارد، خود وجود است و هیچ اصل دیگری برای او مطرح نیست.

هوش مصنوعی: کسی که از حقیقت وجودش فقط یک نکته است و باقی موارد، حاصل تنوعی از ویژگی‌ها و ماهیت‌های مختلف است، بدون هیچ تردیدی می‌توان گفت که اصل او یکی است.

هوش مصنوعی: چون که اصل و سرچشمه همه چیز از یک منبع است، هر کسی که غیر از این را بداند یا به آن ایمان نداشته باشد، در واقع از حقیقت دور شده و به باورهای نادرستی روی آورده است.

هوش مصنوعی: زمانی که خورشید وجود طلوع کرد، ذرات را به آنها هستی و شکل عطا کرد.

هوش مصنوعی: در این جهان، ذره‌ای کوچک نیز نمی‌تواند به خودی خود مستقل باشد؛ همه چیز تحت تأثیر فعل خورشید است و خود آن ذره هیچ فعالی ندارد.

هوش مصنوعی: نسبت ذرات به ماهیت خود، ارتباطی با عدم دارد و مفهوم عدم به ماهیت وابسته است.

هوش مصنوعی: شمس، که به معنی خورشید است، هیچ‌گاه سایه ندارد. سایه‌ها تنها نتیجه‌ی وجود دیوارها و درها هستند.

هوش مصنوعی: سایه‌ی خورشید فقط همان نوری است که به تو می‌رسد. این موضوع برای تو واضح و آشکار است و نیازی به پنهان کردن ندارد.

هوش مصنوعی: بنابراین، استاد روحانی برای ما این راز را در کتاب مثنوی بیان کرد.

هوش مصنوعی: در ابتدا همه ما یکی بودیم و دارای یک جوهر مشترک بودیم، بدون اینکه سر و پا داشته باشیم. این وحدت، در واقع نشان‌دهنده یگانگی و یکپارچگی وجود ماست.

هوش مصنوعی: زمانی که نور حقیقی نمایان شد، حقیقت روشن و واضح گشت و مانند سایه‌هایی که بر روی دیوار کنگره می‌افتند، پنهان‌ها و عددهایی نیز دیده شدند.

هوش مصنوعی: با منجنیق، ساختمان‌های خراب را هدف قرار دهید تا بتوانید اختلافات را از میان این گروه‌ها برطرف کنید.

هوش مصنوعی: آماده باش تا به خوبی گوش دهی، زیرا از شنیدن این نکته غافل نشو که به اجبار نباید فکر کنی.

هوش مصنوعی: تا خیال نکنی که مردم سفر کرده، تصور می‌کنند که انسان‌ها در کارهای خوب و بد مجبور هستند.

هوش مصنوعی: تو همچون آفتابی که بر زمین می‌تابد، ایستاده‌ای و سایه‌ات مانند عکسی بر زمین افتاده است. ای کسی که در کمال زیبایی و فهم قرار داری.

هوش مصنوعی: این سایه‌ای که بر تو افتاده، از تو ناشی می‌شود، نه از خورشید. چون خودت در حالت سکون و فعالیت علت وجود این سایه هستی.

هوش مصنوعی: هنگامی که در آینه به چهره‌ات نگاه می‌کنی، باید به خودت توجه کنی و به ویژگی‌های درونی و شخصیت خود پی ببری.

هوش مصنوعی: چون در آینه‌ای هیچ‌ چیزی نیست، نه خوب و نه بد، هر چه در آن می‌بینی، فقط بازتاب توست.

هوش مصنوعی: زیبایی و زشتی را چگونه توصیف می‌کنی؟ آیا این صفات از خورشید می‌آید یا از خود ما به وجود می‌آید؟

هوش مصنوعی: ما به یکتایی خداوند اعتقاد داریم، بنابراین از یک منبع واحد، فعل واحدی را می‌پذیریم.

هوش مصنوعی: ما بسیار صحبت کردیم، اما توجه نکن به این که هر چیزی جز حقیقت، بی‌ارزش و نامعتبر است.

هوش مصنوعی: این من و ما باعث شده که زیبایی او دیده نشود؛ اگر پرده کنار برود، چهره دوست به وضوح نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در پرده و پنهانی، چگونه می‌توانی از آن روزنه سری به بیرون بیندازی و اوضاع را ببینی؟

هوش مصنوعی: از این قیود و محدودیت‌ها، چشمان دل خود را با دوستی بپوشان و پس از آن، ارتباط عمیق را مشاهده کن.

هوش مصنوعی: برای پیروزی در مبارزه با نفس، گام‌هایت را استوار و محکم بردار تا رازهای پنهان بر تو آشکار شود.

هوش مصنوعی: وقتی که مشخصات و تمایزات از بین برود، تنها وجود الهی را به وضوح خواهی دید.

هوش مصنوعی: زمانی که تو از خودت دور شوی، مانند این است که خود تو هستی که هیچ تغییری نکرده‌ای؛ همانند دریا و رود و جریان آب که همیشه همانند خودشان باقی می‌مانند.

هوش مصنوعی: در میانه‌ی این دنیا، نه من مانده‌ام و نه شما. از این فنا و زوال، تنها باقی‌مانده‌ی نعمت ابدی را می‌یابم.

هوش مصنوعی: اگر مایل به دانستن جزئیات این داستان زیبا هستی، باید اینجا حاضر باشی تا تمام نکات را به طور دقیق درک کنی.

هوش مصنوعی: علی‌اکبر، که در کربلا جان خود را فدای حق کرد، برای انبیاء و اولیای الهی بسیار عزیز و روشنایی چشم آنان به شمار می‌رود.

هوش مصنوعی: این متن به توصیف یک سلطانی می‌پردازد که بر جهان هستی حاکم است. او خالق زندگی و روح است و بر امور پنهان و آشکار تسلط دارد.

هوش مصنوعی: او مانند ذات خود، فرد و بی‌نظیر مانده است و تمام یارانش مانند شهدایی هستند که بر اثر کینه و دشمنی به قتل رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: ای پسر، توجه کن که وابستگی‌ تو به دوستان و یارانت است. از آنها و ارتباطات اولیه‌ات فاصله بگیر و فراتر برو.

هوش مصنوعی: عشق در این دنیا رونق و جذابیتی دارد که این شخص بی‌چاره و فقیر در آخر به تنهایی و بی‌کسی می‌رسد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو به دوستان و یارانی که در راه راست هستند وابسته‌ای و به مراحل معنوی می‌پردازی، می‌توانی در مسیر خود پیش بروی.

هوش مصنوعی: هر چیزی که داری، در لحظه‌ای برای عشق فدا کن. در میدان عشق، هیچ جلوه‌ای از مردانگی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: این جمله اشاره به رابطه و وابستگی دارد که میان خود فرد و چیزی که او به آن متعهد است وجود دارد. این وابستگی بیانگر این است که هویت و وجود فرد به همان چیزی که به آن متصل است بستگی دارد. در واقع، تا زمانی که فرد وجود دارد، این پیوند نیز برقرار است.

هوش مصنوعی: از این موضوع عبور کن تا قلم به تندی و حرارت بپردازد و درباره علی اکبر صحبت کند و جو را داغ کند.

هوش مصنوعی: وقتی که شاه را دید، آن شخص ترک از وجود خود فاصله گرفت و به سوی درب آمد.

هوش مصنوعی: ای سلطان، کسانی که به حقیقت و یقین رسیده‌اند، در ملک جان و دین خود منزلت و جایگاهی دارند.

هوش مصنوعی: برق عشق تو، خرمن وجودم را یکجا سوزاند. من مسافر راه فنا و نابودی هستم، نه تو!

هوش مصنوعی: هر کس برای تو جان خود را فدای کند، باید او را ولی و بزرگ خود بدانی. اکنون این وظیفه توست که از خودگذشتی و فدا کردن جان را یاد بگیری.

هوش مصنوعی: من در تو دانش زیادی دارم، ولی تو هم بدان که من فانی هستم، اگر لایق آن باشی.

هوش مصنوعی: من دوباره به تو می‌آیم و کار خود را با مولا انجام می‌دهم، مانند درویشی که به کار خداوند مشغول است.

هوش مصنوعی: اینک، جان من در مسیر تو حرکت می‌کند و تو از حال من باخبری و دل تو از آنچه در درونم می‌گذرد آگاه است.

هوش مصنوعی: من به اینجا آمده‌ام تا از تو اجازه‌ای بگیرم؛ خضر، راهنمای عشق، اکنون با همتی تلاش می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی سرش را بالا برد، آن رحمت‌گستران خداوند را دید که در میان دریای پر از شور و شعف غرق است.

هوش مصنوعی: از دو جهان، دست و دل را کنار گذاشته و هر چیزی را جز حق، عدم و بی‌ارزش می‌داند.

هوش مصنوعی: عشق شعله‌ای در دل من برافروخته که تمام چیزهای غیر از عشق را در آن می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: شاه گفت: ای دروازه‌ای که نماد عشق و جلوه زیبایی هستی، تو نشانه بزرگ عشق هستی.

هوش مصنوعی: من با وجود خودم، تا رسیدن به خانه، همدم و رازدار تو هستم.

هوش مصنوعی: زمانی که به منزل اسماء می‌رسی، باید بدانید که این مکان آخرین محل اقامت است، ای امین.

هوش مصنوعی: به خیمه‌گاه برگرد و دوباره از نو شروع کن، بعد از تمام کردن کارها و پایان میدان.

هوش مصنوعی: در آن مکان، به لطف و تأیید خداوند، تو نیز به مقام و کمال می‌رسی، ای فرزند.

هوش مصنوعی: در آن مکان، ای علی، شگفتی‌های زیادی را خواهید دید و هر آنچه را که ملاحظه کنید، به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: مسیر جستجوی حقیقت برای سالکان، ای پسر، در این مرحله خطرات زیادی وجود دارد.

هوش مصنوعی: باید آنجا که شیخ آگاه است، تو از خطرهای مسیرت عبور کنی.

هوش مصنوعی: اگرچه در آن محل جسم و جان وجود ندارند، اما باید شخص عالم و راهنمایی وجود داشته باشد تا بر ما دلیلی بیاورد.

هوش مصنوعی: بدون وجود چنین رهبری که حاکم بر قلب‌هاست، عبور از این مرحله سخت و دشوار است.

هوش مصنوعی: علی‌ اکبر به خواست و تأیید پدرش، به سوی میدان جنگ رفت تا جان خود را فدای آرمان و هدفشان کند.

هوش مصنوعی: اگرچه او در مسیر عرفان مقام بلندی دارد، اما همچنان رهنما و یاور عارفان است.

هوش مصنوعی: اما تا بدانی، ای خوش‌خبر، که اینگونه باید راه را طی کرد.

هوش مصنوعی: به دنبال راهنمایی و بهبود، فردی که راهی را در پیش گرفته بود، دوباره از ابتدا شروع کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که نور دانایی و معرفت در وجود پیامبر اسلام درخشید، او به مرحله‌ای عالی و معراج روحانی دست یافت.

هوش مصنوعی: جبرئیل عقل وقتی به میدان عشق می‌آید، در خدمت آن معشوق زیبا و دلربا است که نماد عشق واقعی است.

هوش مصنوعی: وقتی به میدان رفت و دستش را بر شمشیر قرار داد، تیغ لا را به سر غیر می‌کوبد.

هوش مصنوعی: تمامی موجودات در این دنیا ناپایدار و زوال‌پذیرند و تنها وجود با دوام و حقیقی، وجود حسین (ع) است. به عبارت دیگر، هر چیزی که غیر از اوست، معنای واقعی وجود ندارد و به نوعی عدم به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: جبرئیل، فرشته عقل، از رفتار ما شگفت‌زده و متحیر مانده است، در حالی که او فقط از کنار ما رفته و ما را در حالتی از تنهایی و بی‌همراهی رها کرده است.

هوش مصنوعی: بله، در اینجا عقل از بین می‌رود و آنچه که باقی می‌ماند، عشق است که در ذات خود پایدار و ابدی است.

هوش مصنوعی: شمس درخششی از وحدت و یگانگی را نمایان کرد و سبب شد که پرده‌های عقل و دیدگاه‌های متنوع و متفرق را نابود کند.

هوش مصنوعی: حیات و وجود، مانند ابرهایی هستند که از کثرت و تعدد شکل گرفته‌اند؛ اما در پس این ابرها، نور و روشنی یکتایی و وحدت وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی وجود آن شاهزاده از میان ابرها کنار رفت، نور حقیقت به وضوح نمایان شد.

هوش مصنوعی: شمس‌ حق، یعنی خورشید حقیقت، نوری دارد که او را می‌پوشاند و زیور می‌بخشد. زیبایی‌های جلال و بزرگی‌اش در نور او مشهود است.

هوش مصنوعی: مرتضی، آن پادشاه بی‌نظیر، به کمیل فرمود: چون اسرار واقعیات را دریابید...

هوش مصنوعی: برای او، انوار (نورها) را در سخن بیان کرد، تعبیری از زیبایی و عظمتی که در جلال و شکوه او نهفته است.

هوش مصنوعی: به طور ناگزیر، شاهزاده‌ای که به تمام معنی کامل است، همچون پرتو خورشید از ابرها نمایان شد.

هوش مصنوعی: از ابرها، نور خورشید بر چهره‌ی پیر تابید و این اتفاق به‌طور طبیعی و بدون نیاز به راهنمایی خاصی رخ داد.

هوش مصنوعی: در اینجا زبان اشاره نمی‌تواند منظور را انتقال دهد و نه بیان گفتاری توانایی این کار را دارد.

هوش مصنوعی: دیده‌ام که با جمال آن شخص، جانم شاد و گرم شده و در میدان نبرد، بر دشمن فرود می‌آورم.

هوش مصنوعی: تیغ او همچون زبانش، بی‌وقفه برای چیزی غیر از او جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که محبوب در مقام عشق ظاهر شد، دیگر کسی در این مقام نیست؛ پس من و تو کجاییم؟

هوش مصنوعی: حرص او وقتی به وجود معشوق نگاه کرد، بی‌درنگ زیبایی تازه‌ای از خود نشان داد.

هوش مصنوعی: ساقی وقتی متوجه شادی و نشاط میهمانان شد، شراب را پاک‌تر و خالص‌تر آماده کرد تا لذت بیشتری ببخشاید.

هوش مصنوعی: پس از اینکه محبوب او راز او را افشا کرد، غالب بر جان او نیز راز خود را به جهان نشان داد.

هوش مصنوعی: دل او تحت تأثیر حضرت یکتا قرار گرفت و به همین دلیل در مقابل رازهای بی‌نهایت تسلیم شد.

هوش مصنوعی: صبح با نور ملایمش طلوع کرد و darkness ناشی از کثرت و تعدد افکار و موضوعات به حالت فراموشی و زوال رفت.

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی توحید در دل آدمی جلوه‌گر می‌شود، او وجودی را می‌بیند که فراتر از آنچه که تصور کرده بود، است.

هوش مصنوعی: راز پرده‌ها کنار رفت و آشکار شد، من حقیقت علی را دیدم. این علی همان کسی است که در دل حقایق و معانی پنهان است.

هوش مصنوعی: مفهوم این بیت به این معناست که حقیقت توحید و یگانگی خداوند در وجود حسین (ع) تجلی یافته است و او نماد واقعی و عینی این مفهوم اسلامی است. به عبارت دیگر، حسین (ع) نمایانگر واقعی‌ترین شکل توحید و یکپارچگی است.

هوش مصنوعی: وقتی که رازهای وجود بر او آشکار شد، در دنیای هستی به شهود رسید.

هوش مصنوعی: فقط حسین بن علی (ع) است که در این دنیا یکتا و بی‌همتا می‌باشد و هیچ‌کس در کنار او نیست.

هوش مصنوعی: وجود او به‌قدری بلندمرتبه و والاست که همه چیز در مقایسه با او ناپایدار و ناچیز می‌شود. او همه‌جا حضور دارد و هیچ چیزی بدون او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به نام‌ها و صفات الهی پی برد، درهای جدیدی به روی روحش باز شد و تنها حجاب باقی‌مانده در مقابل حقیقت الهی، وجود این نام‌ها و صفات است.

هوش مصنوعی: در این دنیا، تمام چیزها زودگذر و فناپذیرند و هیچ چیزی جز نام و یاد ما باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: عابدی که رازهای عمیق این مقام را درک کرده، به فنا در وجود استادش اشاره کرده است.

هوش مصنوعی: وقتی وجود تو در وجود شیخ محو می‌شود، ویژگی‌ها و صفات تو به طور طبیعی نادیده گرفته می‌شود و تنها وجود شیخ مورد تأکید قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: چون شیخ به صفات و ویژگی‌های خداوند پی می‌برد، در نتیجه به مرتبه‌ای از فنا در صفات الهی می‌رسد و خود را کنار می‌زند.

هوش مصنوعی: مسافر اینجا هرچند ویژگی‌هایش ناپایدار و زودگذر است، اما وجود واقعی و حقیقی‌اش در اینجا همچنان برقرار و باقی است.

هوش مصنوعی: وقتی که نفی وجود از سوی او ثابت شد، عارف می‌گوید که فنا در ذات او به وقوع پیوسته است.

هوش مصنوعی: هرچند که شیخ به ویژگی‌های خداوند مطلق توصیف می‌شود، اما خود او نیز در اصل وجودش فنا و از بین رفتن در راستای حقیقت را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: در شناخت و فنا شدن در استاد، اما ای فرید، جلوه و نورانیّت استاد، به صورت ظاهری بر روی مرید آشکار است.

هوش مصنوعی: وقتی که او به فنا و زوال خود پی برد، در وجود خود، حضور حقیقت الهی را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: به دقت گوش کن و جان خود را باز کن تا اگرچه فهمت هنوز محدود است، دچار اشتباه نشوی، ای جوان.

هوش مصنوعی: درک این موضوع نیاز به عقل و دانش دارد، اما عقل را کنار بگذار چون این مسئله به شناخت درونی مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: ای انسان سرسخت، به دقت گوش کن! نگفتم که وجود من تنها در این قالب و شکل خاص خلاصه شده است.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توان در وجود او محدودیت قائل شد، زیرا همچون آفتاب درخشان و بزرگ است، در حالی که محدودیت‌ها و تعیّن‌ها مانند کرمک‌های کوچک می‌باشند.

هوش مصنوعی: در روشنی خورشید، زندگی و وجود کرم‌ها چه زمانی وجود داشت و چگونه نمایان شد؟

هوش مصنوعی: اگر تو را ببینم، این می‌تواند به دلیل محبت و دوستی‌ات باشد. در روز روشن، هر چه را که می‌بینی، مثل شب تاریک است.

هوش مصنوعی: وجود مطلق و پاک تو، به خاطر شدت ظهور و نمایان شدن، در عین حال که در باطن و نهان است، همچنان در عمق پنهان باقی مانده است.

هوش مصنوعی: زمانی که موانع و حجاب‌های موجود از بین بروند، نور واقعی حقیقت مانند خورشید به درخشش درآمده و جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: هر گونه وجود و خاصیت در حقیقت الهی، عطا و بخشش است. پس نباید بگویی که منشأ و منبع شگفتی‌ها کجاست.

هوش مصنوعی: برای اینکه مستی و شگفتی ناشی از نوشیدن شراب را تجربه کنی، باید خود شراب را بنوشی؛ زیرا تا زمانی که آن را نخورده‌ای، هرگز مست نخواهی شد.

هوش مصنوعی: نشئه‌ای که حاصل از نوشیدن می است، خود همانند می است و هر کسی که از آن بنوشد، در خود این نشئه را احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: مستی و سرخوشی در احساسات و حواس مردم وجود دارد، نه در جام‌ها و ظرف‌های شراب.

هوش مصنوعی: اگر قرار باشد که خمِ می خمار کند، پس عدم هم باید ادعای وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: از آنجا که هدف ما از نوشیدن شراب، لذت بردن از حال و احوال خاص آن است، بنابراین وجود آن در ظرف شراب معتبر و مورد توجه است.

هوش مصنوعی: در حالت مستی، کسی نمی‌تواند حقیقت را به وضوح ببیند؛ اما وقتی شراب بنوشی، نشئه‌های متعددی را تجربه خواهی کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حس و حال خاصی اشاره دارد که در هنگام نوشیدن می، بخصوص می‌ عشق و زیبایی، به دست می‌آید. تصویر او به عنوان مجازی از زیبایی و عشقی عمیق نمود پیدا می‌کند و این حالت intoxication می‌تواند به عنوان پلی برای رسیدن به آن زیبایی و حقیقت عمیق‌تر محسوب شود. در واقع، می و عشق دو مسیری هستند که افراد را به تجربیات عمیق‌تر و معنوی‌تر هدایت می‌کنند.

هوش مصنوعی: به هنگامی که خوشی و شادابی از می و شراب ناشی می‌شود، هدف از زیبایی و جلوه‌ی شراب در واقع بیان و نمایان کردن آن حقیقتی است که در پس آن قرار دارد.

هوش مصنوعی: در نتیجه، هر پدیده‌ای که در جهان وجود دارد، دلیلی برای وجودش دارد و این دلیل نشان‌دهنده هدف و حکمت خاصی است که در پس آن پدیده نهفته است.

هوش مصنوعی: نوشیدن شراب دلیل شادی است، ای جوان، اما هر علتی نیاز به یک سبب دارد.

هوش مصنوعی: عارف واقعی کسی است که در نشانه‌ها و آثار، اصل و منبع آنها را به روشنی ببیند و از همان علت، برگزیده و انتخاب کند.

هوش مصنوعی: تنها دلیل نزول قرآن مجید، وجود نازنین پیامبر اسلام است که پاکی و عظمت او را به همه نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: قرآن به شکل نازل شده‌اش به احمد (پیامبر اسلام) تعلق دارد و هدف نهایی آن درک و فهم پیام‌های بهترین پیامبر است.

هوش مصنوعی: هدف اصلی و نهایی قوانین و teachings پیامبر، هیچ چیز جز محبت و دوستی با علی نیست.

هوش مصنوعی: راز و رمز نظم و قافیه‌ی مثنوی مولانا تنها در آن قدرت معنوی نهفته است.

هوش مصنوعی: مظفّر، ای جواد گرامی، در دریای اسرار، هدفش چیزی جز شوق و اشتیاق نبوده است.

هوش مصنوعی: هر جایی که کلام من به زبان می‌آید، رحمت و مهر من نیز در آنجا جاری است و سخنانم از عشق و محبت پر شده‌اند.

هوش مصنوعی: فقط صفی می‌داند که هدف نهایی چیست، زیرا هدف خود علت است و در پوشش و پنهانی قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر در دنیا به دنبال حقیقت و معنا هستی، باید از دانش و بصیرت کسانی چون شیخ بهره‌ بگیری. در این راه، زندگی خود را در خدمت رسیدن به هدف‌های والاتر قرار بده.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که سخن گفتن از این موضوع پایان و انتهایی ندارد. شخصی به نام احمد به میدان رفته و تجربیات و مشاهدات خاصی داشته که می‌توان درباره‌اش بسیار سخن گفت.

هوش مصنوعی: حیدر ثانی، علی، که مانند یوسف در سرزمین بلا و مشکلات بود، را دوباره یاد کن.

هوش مصنوعی: زمانی که تمام نام‌ها و صفات الهی برای انسان نمایان شد، تنها یک ویژگی سنگین و مشخص باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: آن ویژگی خاص، آخرین مرحله‌ای بود که برای اهل دل بسیار سنگین و دشوار به شمار می‌رفت.

هوش مصنوعی: به همین خاطر، فرزند شاه شهید این ویژگی را با تمام وجود احساس می‌کند که مانند بار سنگینی بر دوش اوست.

هوش مصنوعی: هرچه از شراب نوشید، بیشتر تشنه شد و به دنبال آب رفت.

هوش مصنوعی: بنابراین، جامی از شاه آب خواست و به همین دلیل از میدان بیرون رفت و به چادر خود رفت.

هوش مصنوعی: ای پدر، من به شدت تشنه‌ام و جانم در حال زوال است. شاید بنده‌ای از خداوند به من از جامی جرعه‌ای بنوشاند؟

هوش مصنوعی: با وجود اینکه از انواع محدودیت‌ها آزاد شدم، هنوز در وزن و سنگینی آهن احساس خستگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: از این محدودیت‌ها و مشخصات رهایم کن تا بتوانم به آزادی مطلق دست یابم و از بندهای کلی و جزئی آزاد باشم.

هوش مصنوعی: سنگینی آهن جزء ذات سالک است، در حالی که دیگر چیزها در وجود او محو و نابود شده‌اند.

هوش مصنوعی: بنابراین، از طریق آیینه‌ای که او است، پادشاه بخشش، زنگار آن حقیقت ثابت را زدود.

هوش مصنوعی: وقتی علی به مقام والای خود رسید، به گونه‌ای محو آن مقام شد که از این فنا، صاحب سلطنت و تا ابدیت شده است.

هوش مصنوعی: او دهانش را با یک انگشتر مهر کرد تا راز دردودلان دیگران فاش نشود.

هوش مصنوعی: هر کسی که رازهای الهی به او آموزش داده شده، مورد محبت و احترام قرار گرفته و دیگر نمی‌تواند آن رازها را فاش کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در دنیا و امور ظاهری غرق هستی، از حقیقت وجودی خودت بی‌خبر هستی.

هوش مصنوعی: اگر از دنیای مادی و خواسته‌های ناچیز عبور نکنی، هرگز به رمز و رازهای حقیقی دست نخواهی یافت.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای از قید و بندهای زندگی رها شو و سپس به دنیای دانش و اطلاعات قدم بگذار.

هوش مصنوعی: برای اینکه متوجه شوی معنی عمیق این کلمات چیست، باید بدانی که این سخنان از زبان من، چه کسی را بیان می‌کند و به چه چیزهایی اشاره دارد.