هوش مصنوعی: گوش و حواست را آماده کن تا بگویم وضعیت آن درویش را.

هوش مصنوعی: اگر گوش شنوا داشته باشی و به این توضیحات دقیق توجه کنی، می‌توانی از یک راز مهم آگاه شوی.

هوش مصنوعی: یک درویش وجود داشت که به حقیقت پیوسته و از بندهای طبیعت آزاد شده است.

هوش مصنوعی: در دل من از راز خود خبر دارم و اراده‌ام را برای زیارت مرقد امام علی (ع) در نجف جزم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در آن روز خاص، به طور تصادفی اتفاقاتی در آن صحرا رخ داد.

هوش مصنوعی: ناگهان صدایی به گوشش رسید که این صدا تمام عقل و هوشش را از بین برد.

هوش مصنوعی: گوش هوشیار را به محض اینکه اندکی از عطش خود را حس کرد، صدای یک کودک را شنید.

هوش مصنوعی: آن صدایی که شنید، درویش را شیفته و جذب خود کرد و او را به سمت محبوب‌اش سوق داد.

هوش مصنوعی: صدای الهی از مقام بالای خود بر همه شنیده می‌شود و توجه جمعی را جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: در این بیت، گوینده به توصیف حالتی می‌پردازد که شخصی از وضعیتی نابسامان و خراب فرار کرده و در جستجوی آرامش و محبت است. او مانند کسی که با کاسه‌ای در دست به دنبال آب می‌گردد، در تلاش است تا دلش را با عشق و دوستی پر کند. به عبارت دیگر، این تصویر به تلاش انسان برای یافتن معنای زندگی و پر کردن خلأهای عاطفی آن اشاره دارد.

هوش مصنوعی: از مکان و حال خراب جان خود را رها کرد و به سمت خرابه‌ها و بی‌سر و سامانی روانه شد.

هوش مصنوعی: بی‌خبری از اینکه در آنجا حساب و کتاب دیگری وجود دارد، نشان می‌دهد که بهتر است انسان تشنگی را تحمل کند تا اینکه به آب بروید و خود را به خطر بیندازد.

هوش مصنوعی: زمانی که صدای آب تو به گوش جان می‌رسد، ای مرد جستجوگر، باید لب‌های خود را خشک نگه‌داری.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند جاذبه‌ای است که انسان را به سمت آن پادشاه می‌کشاند، ای کسی که در جستجوی راه الهی هستی.

هوش مصنوعی: هر چه داری به خودت تعلق دارد و تو را انتهایی نیست؛ پس اینها را برای محبوب خودت به یادگار بگذار.

هوش مصنوعی: تا زمانی که او سرمایه‌ای ندارد، به تو سودی نخواهد رساند، اما از سرچشمه بخشندگی‌اش به تو نعمت می‌دهد.

هوش مصنوعی: کسانی که خواهان چیزی هستند، بیشتر از دیگران دچار شور و شوق می‌شوند. عطش آنان برای رسیدن به آن چیز، بسیار شدیدتر از خود آن چیز است.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال فهم این سخن هستی، بهتر است با گوش شنوا به سخنان عارفان و پیران معنوی توجه کنی.

هوش مصنوعی: اگر آب اندکی به دست آوردی، آن را با خود ببر و بنوش تا اینکه کم‌کم آب به وفور از بالا و پایین برایت فراهم شود.

هوش مصنوعی: برای بهره‌مندی از نعمت‌های الهی، ابتدا باید خود را humble و فروتن کنی و سپس به لطف و رحمت خداوند به درجه‌ای از سرور و شادابی برسی که مانند مستی ناشی از شراب، در خوشی غوطه‌ور شوی.

هوش مصنوعی: ای علی، ای رحمت الهی؛ ای محور و مرکز زمان؛ ای ساقی بخشنده‌ی باران برای دردمندان و گرسنگان.

هوش مصنوعی: ای دریا، تو هستی و جود تو، جهان و انسان در نزد تو هیچ‌اند.

هوش مصنوعی: تو مانند ساقی‌ای هستی که به تشنگان می‌نوشاند؛ ای ساقی، آن شراب آزادی و پاکی را به ما عطا کن.

هوش مصنوعی: تو با خوشنودی و زیبایی، از نعمت بی‌نظیر خود که زبانت خشک است، به سوی دریا رحمتم می‌روی.

هوش مصنوعی: من از آن آب رَشَد بیشتر تشنه شدم، پس جام دیگری بیاور که این آب مرا به هلاکت می‌کشاند.

هوش مصنوعی: به من جامی جدید عطا کن تا با آن روح و جانم را شست‌وشو دهم و پاک کنم.

هوش مصنوعی: از آن می‌ای که آتش به وجودم می‌زند، لطفی کن و جامی به من بده و تماشا کن که چگونه مست و سرخوشم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از زیبایی و جانان تو در این دنیا فارغ نگردم و به عشق تو سرسپرده نشوم، نمی‌توانم چهره‌ات را در دل خود ببینم.

هوش مصنوعی: چونکه تا زمانیکه یقین من مانند چشمانم است، دور از دیدار زیبایی نیستم.

هوش مصنوعی: کی می‌تواند زیبایی عشق درخشان را به جز خود ببیند و ناظر آن زیبایی پاک باشد؟

هوش مصنوعی: شخصی تا زمانی که غیر از خودش را در دنیا نبیند، هیچ چیز دیگری را در میان نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: ای کسی که در دل من رازداری، لطف کن و داستان آن فقیر را برایم بازگو کن.

هوش مصنوعی: از بیابان آب به سمت دریا می‌رود، دریا معنا پیدا می‌کند و آب از دریا می‌نوشد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به شکل زائر امام و ولی باشد، او به حقایق و حقیقت‌های معنوی نزدیک می‌شود و به مقام بالایی دست می‌یابد، به‌گونه‌ای که خود او هم در مقام ولی قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که به سمت آن صدا رفت با سرعت، توانست تشنه را به آب برساند.

هوش مصنوعی: در صحرا، منظره‌ای پر از نگرانی و ترس دیده می‌شود، جایی که اجساد کشته‌شدگان در خاک در حال غلتیدن هستند.

هوش مصنوعی: بدن‌های پاک و مقدس الهی همه در خون غوطه‌ورند، در حالی که با لباس‌های ظاهری پادشاهی پوشیده شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی چشم دل را گشود، یک سو را دید و در آن ذات حق را در قالب آب و گل مشهود دید.

هوش مصنوعی: همچون وجود شریف و بی‌همتای خود، که در میان خاک و غبار ایستاده است.

هوش مصنوعی: کسی که دل ندارد و روشن‌فکر است، با دل روشنی که دارد، به سوی او حرکت کرد و جذب او شد.

هوش مصنوعی: به خاطر عظمت و شکوه آن ظهور بی‌نظیر، وجودش باعث شد که همه چیز به حال سکون و عدم فعالیت درآید.

هوش مصنوعی: هنگامی که آب برد، در آن لحظه از شرم آب، جانش مانند جیوه دچار تزلزل و لرزش شد.

هوش مصنوعی: وقتی آن پادشاه بخشش و کرامت، وجود خود را در جهان و هستی دید، متوجه شد که هیچ چیز دیگری از او باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: عقل و روح انسان به خاطر احترامی که به آن سلطان بزرگ و با فضیلت می‌گذارد، کاملاً حیران و غرق در محبت او شده‌اند.

هوش مصنوعی: جان خود را در برابر خداوند به نیاز آورده است و در حالی که در فقر و نابودی به سر می‌برد، مانند یک درویش به حقایق معنوی دست یافته است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی در حالت بی‌خود بودن و خارج از خود، به وضعیتی رسیده که هم به راحتی ویران شده و هم ویران‌گری کرده است. یعنی در اثر شدت احساسات یا تغییرات، او به گونه‌ای دچار اختلال و آشفتگی شده که نه تنها خودش دچار مشکل شده، بلکه ممکن است دیگران را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: مانند موسی در کوه طور، روحش از دیدار خدا پر از نور شده است.

هوش مصنوعی: بنگر چه گفتم! آنچه گفتید تصویر نور اوست، همان‌گونه که کلیم (حضرت موسی) و آتش درخت نخل طور او هستند.

هوش مصنوعی: چشم رحمت پادشاه به سوی او باز شد و از شادمانی‌اش، وجودش الهی و معنوی گشت.

هوش مصنوعی: ای کسی که به سمت دریای وجود رفته‌ای، بدان که در این دریا، جهان تنها یک حباب است.

هوش مصنوعی: برای من آب زلال و جاری کمیاب نیست، بلکه کمبود دوستان است که احساس می‌شود، نه کمبود آب.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم، آتش به آب زیبا تبدیل می‌شود و اگر نخواهم، آب هم به آتش تبدیل خواهد شد.

هوش مصنوعی: این اشعار به خشکی و گرسنگی در زندگی اشاره دارد و به ما می‌گوید که صدای نیاز و عطش همیشه در حال فراخواندن ماست. آب و فیضی که از سوی او جاری است، جان همه موجودات را سیراب می‌کند و به آن‌ها حیات می‌بخشد.

هوش مصنوعی: دختر پادشاهی که نه متولد شده و نه به دنیا آمده، بر مردم تأثیرات زیادی دارد و بخشش او بی‌پایان است.

هوش مصنوعی: صدای ناله او از دل‌تنگی و درد نیست؛ این ناله، صدای تشنگی نیست که بشنوی.

هوش مصنوعی: در کربلا شور و شوق عشق و محبت وجود دارد که به تشنگان حقیقت ندا می‌زند.

هوش مصنوعی: آب زندگی را بپاش و به بندگی بپذیر، جام فنا را بنوش و به حیات واقعی دست یافتی.

هوش مصنوعی: آب به عشق خون خالصی است، ای بی‌نیاز؛ زیرا در چشم او فقط یک توهم رخ می‌نماید، ای بی‌نیاز.

هوش مصنوعی: آیا از دست کشکول آب می‌کشی؟ ای پرستنده حق، دل را از معشوق حقیقی به دست بیاور.

هوش مصنوعی: اگر رفیعی در سلسله‌ی ما قرار گیرد، کمیل از ما پیشوای قافله خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی فردی فقیر به حقیقت کار و رازهای آن پی برد، در نگاه خداوند مطلق مانند یک پادشاه احساس بزرگی و شرافت کرد.

هوش مصنوعی: از لطف و کرم سلطان، وجود من به شکلی گسترش پیدا کرده و از سر تا پا فزونی یافته است.

هوش مصنوعی: صوفی از تمایلات دنیوی و ظواهر پرهیز کرده و با قدرت و شجاعت به مبارزه با بندهای مادی می‌پردازد. او به جای پذیرفتن زرق و برق دنیا، به حقیقت و شناخت عمیق‌تر دست یافته است.

هوش مصنوعی: او جانش را در راه حق فدای کرد و به مقام معراج رسید، و از خون پاکش به عنوان نشانه‌ای از مقام والایش، تاجی به سرش داده شد.

هوش مصنوعی: در نقطه‌ی یگانگی، دچار نابودی شد و از این نابودی، درویش به خداوند نزدیک گردید.

هوش مصنوعی: این جایگاه، جایگاه یگانگی و اتحاد است و دستیابی به این مقام تنها از طریق خدمت و تلاش به‌دست می‌آید.