هوش مصنوعی: زمانی که خدای یکتای بی‌همتا، در جمع افراد نیکو صفات حضور یافت و روح خود را در آن محفل دمید.

هوش مصنوعی: به معنای این است که فردی که لباس مخصوصی بر تن دارد، در نهایت از آن لباس رها می‌شود و به حقیقت درونی خود پی می‌برد که فراتر از ظواهر است. در واقع، این مضمون به ترک ظاهر و رسیدن به عمق حقیقت اشاره دارد.

هوش مصنوعی: پرده‌های هشت‌گانه، که متعلق به آن پرده‌دار است، در درون پرده‌هایی از عالم غیب قرار دارد.

هوش مصنوعی: در واقع، وقتی که آن جام پر شد، طوطی مانند شتری خوابش برد و دیگر قادر به صحبت کردن نشد.

هوش مصنوعی: پس از رفتن شاه، صدای شیر که نمایانگر قدرت و شجاعت است، به هم ریخته و بی‌نظم شد. در نتیجه، بسیاری از اسرار و دانش‌های عمیق درباره‌ی حقیقت و شناخت، ناگفته و بی‌پاسخ باقی ماندند.

هوش مصنوعی: از این به بعد دیگر نیازی به صحبت و گفت‌وگو نیست، چون حقیقت و مخاطب را در چهره‌اش پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: سکوت کن، زیرا آینه‌ای که تصویر طوطی را نشان می‌دهد، روی چهره آن معشوق هزاران پرده و حجاب را پوشانده است.

هوش مصنوعی: امشب حال دل خراب و آشفته‌ای دارم و این احساس دردناک من را در تلاطم و آشفتگی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: ای کاش از اعضای خانواده دل بر سرم به عنوان یک رازدار بود تا بتوانم حال و احوال دلم را به او بگویم.

هوش مصنوعی: به نزد او می‌روم و از آن معشوق زیبا شکایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که کسی را برای درد دل کردن ندارم، مجبورم به سکوت و تحمل کنم، و این غم درونم به شدت در حال جوشیدن است.

هوش مصنوعی: از درد دل خود، تا زمانی که بخواهم آن را بیان کنم، به خاطر نبود یاری، به دیواری تکیه می‌زنم و سکوت می‌کنم.

هوش مصنوعی: بیدل تحت فشار و درد ناشی از عشقش است و می‌گوید که کسی که در دلش رازها را دارد، برای او بهتر از دیوارها نیست؛ زیرا دیوارها هیچ‌گاه نمی‌توانند رازهای درونی را درک کنند.

هوش مصنوعی: روز خوشی را تصور کن که دل در کنار دیوانه‌اش باشد و رازهای پنهان دل به او گفته شود.

هوش مصنوعی: لبخند و ناز او، نشانه‌ای از راز دل‌باختگان است که دل‌زده و ویران هستند.

هوش مصنوعی: وقتی دلبر از کنار دل رفت، دل بیچاره در غم و اندوه خوار و رنجور شد. بهتر است که دل خون گریه کند تا اینکه بدون معشوق باقی بماند.

هوش مصنوعی: اگر از نظر عاطفی و درونی به کسی عشق ورزیده و احساسات عمیقی داشته باشی، ممکن است آن احساسات به‌قدری قوی شوند که مانند اشک از چشمانت بریزد. در این حالت، خون و اشک، هر دو نشانه‌هایی از درد و عشق هستند و در واقع، این عشق می‌تواند بسیار عمیق و تاثیرگذار باشد.

هوش مصنوعی: به یاد چشم‌های زیبای معشوق، همه‌ی دنیا را تحت تأثیر عشق و احساس عمیق خود قرار می‌دهی و گویی از دل دریا، خونی تازه برمی‌آید.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند من عاشق و دیوانه شود، دلش به قدری پریشان می‌شود که می‌تواند در میان اشک‌ها و غم‌هایش نشیند.

هوش مصنوعی: در اندوه محبوب، خواب چشم‌دل وجود ندارد، زیرا اشک‌های چشم تبدیل به آب نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: ای دل، از اینجا دور شو و به دیوانگی پرداز؛ خانه‌ای که در آن هستی، ویران و بی‌سکنه است.

هوش مصنوعی: زمانی که چون یک پری از توصیف انسان‌ها عبور می‌کنی، زشتی‌های آدمی را پنهان کن و به زیبایی پری‌ها بپرداز.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف یک شخص یا پدیده‌ای می‌پردازد که در حال حاضر با زیبایی و جلالی خاص نمایان شده است. رنگ سرخ نشانه‌ای از عظمت و شکوه است و این رنگ به نوعی نماد توجه و اهمیت خاصی است که به این شخص یا پدیده داده شده است. در واقع، این جذب توجه به خاطر ویژگی‌های برجسته و جالب آن است.

هوش مصنوعی: سرخی نشانه‌ای از خون است و رنگ خون فراتر از سایر رنگ‌ها است.

هوش مصنوعی: ستاره‌ شیر، برادر خونین است. هر کسی که از این ستاره دور باشد، خارجی است.

هوش مصنوعی: مرد شجاعی که به خاطر عشق به حق، حالا مانند شیر قوی و نیرومند شده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از درک عمیق این مفهوم باخبر نیست جز آنکه سالک راه حقیقت باشد و بس.

هوش مصنوعی: ای دوست، کسی از رازهای عمیق و مهم زندگی من آگاه نشد.

هوش مصنوعی: فقط آن عارفی که به حالات و تجربیات معنوی رسیده و به عمیق‌ترین رازهای هستی آگاهی دارد، به حقیقت وجود پی برده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از راز و رمزهای ولی و ولایت آگاهی ندارد، زیرا این دانش ویژه‌ی مردان عارف و دانا است.

هوش مصنوعی: کیست کسی که به درستی و عمیق بودن آگاه است و تمام خود را در وجود حقیقی فانی کرده و از خود بی‌خبر است؟

هوش مصنوعی: ای دل، از خواب سنگین بیدار شو، این زمان زمان صحبت و گفتگو نیست، پس هشیار شو.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر کشیده می‌شود که پادشاهی بر تخت خود نشسته و در حالت خواب آلودگی به سر می‌برد. او از کسی می‌خواهد که چشم‌هایش را بمالد تا از خواب بیدار شود و واقعیت‌ها را بهتر ببیند.

هوش مصنوعی: آن ولی که هرگز نمی‌میرد گفت: شب گذشته، مدتی از سرودن مثنوی سکوت کن.

هوش مصنوعی: من از صحبتهای این زمان سکوت کرده‌ام، پس حرف نزن و خداوند داناتر است به بیان.