هوش مصنوعی: ای علی، رحمت و بخشش تو بی‌نظیر است. ای شاه بزرگوار، تو تنها هستی و همتای دیگری نداری.

هوش مصنوعی: ای تو که گنجینه‌ای از همه اسم‌ها و رموز، ای تو جان جان‌ها و هر چیزی که هستی شبیه به جسم.

هوش مصنوعی: ماهیت تو جاودانه و الهی است، در حالی که بدن‌ها ناپایدار و زودگذر هستند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که خارج از فهم و درک تو باشد، نه تنها به خود تو اشاره دارد، بلکه خود کلام و واژه‌ها نیز نشان‌دهنده‌ی حقیقت وجود تو هستند.

هوش مصنوعی: از طریق نشانه‌ها و کلمات می‌توان فهمید که برتری در نشانه‌ها و اشاره‌ها نسبت به کلمات واضح‌تر است.

هوش مصنوعی: کی می‌توانند کلمات و عبارات وجود تو را ثابت کنند، زیرا وجود واقعی تو برهانی بر خود تو است.

هوش مصنوعی: ای بزرگوار، غم و اندوه تو نشانی است از جبرئیل، و تو خود دلیلی محکم بر وجودت هستی.

هوش مصنوعی: خورشید، نشانه‌ و دلیل روشنی و گرمی آفتاب است؛ همان‌طور که خود آفتاب نشانه‌ روشنی و گرماست.

هوش مصنوعی: شمس در برابر نور تابناکت چقدر گرم است؟ او فقط یکی از هزاران پرتو روشنایی توست.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به وجود شمس حقیقت اشاره می‌کند و می‌گوید که اگر در کنار او و ظهورش سایه‌ای وجود دارد، این سایه به چه معناست و چه کسی به عنوان همسایه حقیقت می‌تواند باشد. در واقع، او به دنبال درک عمق وجود و عشق الهی است.

هوش مصنوعی: خداوند در دنیا به نمایان شدن خود پرداخته و خود را به شکل ظهور حقیقی نشان داده است.

هوش مصنوعی: علی‌ بن‌ ابی‌طالب، تجلی و نماینده‌ رحمت الهی است و جایگاه بلندی در رحمت‌ ها دارد.

هوش مصنوعی: من فقر و نیازم را به آن در نشان می‌دهم، بله من همچنین تابش نور و درخشش آن مظهر را در خود دارم، بله.

هوش مصنوعی: زمانی که در روشنایی وجود او فانی شدم، از تاریکی خارج شدم و به روشنایی رسیدم.

هوش مصنوعی: من در عصر خودم مانند سلیمان هستم و در ظهور جبرئیل، پرنده‌ای از پرندگان هستم.

هوش مصنوعی: این جمع دوباره از هم گسسته شد و زیبایی چشمان دلربا به می‌افزاید.

هوش مصنوعی: مستی ما از شراب باقی مانده است و حال و هوای مستان به خاطر نگاه ساقی است.

هوش مصنوعی: هر روز و شب که مست شراب باقی هستم، اگر سخنی از سر مستی بگویم، تعجبی ندارد.

هوش مصنوعی: مستم و نیازی به بیان ندارد. مثل رندانی که همیشه در حالت مستی هستند، من هم همینطورم.

هوش مصنوعی: عشق و احساس عمیق من هر لحظه من را از حالت سکر و سرمستی بیرون می‌آورد و مثل شیری که در قفسی محبوس شده، به شدت می‌تازد و آزادی را می‌جوید.

هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای هوشیار شوم، این لحظه نادر است؛ زیرا حالتی که من در آن به سر می‌برم، همچنان شوری از مستی به جا مانده است.

هوش مصنوعی: زمانی که شراب مرا مست می‌کند، گاهی به سر می‌آید و دلم به دنبال آرزویی دیگر می‌گردد.

هوش مصنوعی: برای درمان درد سرم به افیون پناه می‌برم، به همین خاطر همیشه مست هستم، چه کنم؟

هوش مصنوعی: به‌ویژه که تا زمانی که چشم‌سار ساقی‌ام مست‌کننده و سرمست‌کننده است، من نیز در حال وجد و شور و مستی باقی‌ام.

هوش مصنوعی: کسی که حیات واقعی دارد، آن شخصی است که به زیبایی و جذابیت چشم‌های او دل بسته است، زیرا همه چیز در این دنیا فانی است جز چهره‌ی او.

هوش مصنوعی: زمانی که به جایی رسید که در آن به فنا رفت، پرده‌ای بود که شکسته شد و به عدم تبدیل گشت.

هوش مصنوعی: موج و قطره هر دو نمایانگر دریا هستند، چراکه هر یک از آن‌ها از دریا نشأت گرفته‌اند و نشان‌دهنده وجود آن هستند.

هوش مصنوعی: به رای من نگاه کن، ای کارشناس، تا به اسرار این دریا پی ببری.

هوش مصنوعی: در دل این دریا تنها خداوند وجود دارد و هیچ‌کس به عمق و حقیقت او آگاه نیست.

هوش مصنوعی: همه عقل‌ها در وجود او گیج و حیران هستند و هیچ‌کدام نمی‌توانند درک کنند او چه‌قدر بزرگ و شگفت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: این بیت به رابطه‌ بین وجود انسان و طبیعت اشاره دارد. به نوعی می‌گوید که انسان مانند موجی در دریا است و به هویت فردی و جمعی خود پیوند می‌خورد. انسان را می‌توان به مثابه‌ کلّیت وجودی دانست که بخشی از یک حقیقت بزرگ‌تر است. این ارتباط نشان‌دهنده‌ وابستگی ما به جهان و دیگران است و بیانگر این مفهوم است که هر فرد با وجود خود، هم بخشی از کل است و هم بر آن تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: کیست که انسان به‌تمام‌معنا جلوه‌گاه ذات‌الهی است و در هر دوره‌ای، محور و فرمانروای روحانی است؟

هوش مصنوعی: این زمان، زمان ظهور مهدی است و او محور اصلی ماست. عارفان با آگاهی و ایمان خود، از درخت معرفت او، دانایی و درک عمیق به دست می‌آورند.

هوش مصنوعی: مهدی، محور و مرکز مطلق است و هیچ‌گونه مخالفتی با او وجود ندارد. او شبیه به پرنده‌ای افسانه‌ای به نام عنقا است و این جهان مانند کوه قاف می‌باشد.

هوش مصنوعی: او امروز زنده و حاضر است و بر تمام آفریدگان فرمان‌روایی می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که بگوید مهدویت یک نوع نظر است، نشان‌دهنده این است که ذهنش با تفکر نادرست آغشته شده و به سطوح پایین‌تری سقوط کرده است.

هوش مصنوعی: امام مهدی، تنها و بی‌نظیر در عالم، محور همه چیز است و این دنیا و آسمان به مانند یک وسیله بازی در دست اوست.

هوش مصنوعی: در دور او، آسمان به حرکت در می‌آید و او سرزندگی و حیات را در خود دارد، اما وجود او از دیدگان پنهان است.

هوش مصنوعی: سلطان بزرگی به زودی نمایان خواهد شد که جهان را پر از عدالت و انصاف می‌کند.

هوش مصنوعی: فرزند حسن، که دلایل و صفات او نشانه‌های وجود علی است، در دل عارفان روشنایی و ظهور خاصی دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به معرفی مقام و ویژگی‌های خاص امامان می‌پردازد، و به خصوص به دومی از آن‌ها اشاره دارد. به بینش و درک عارفان اشاره می‌کند که با چشمی عمیق به این شخصیت‌ها نگاه می‌کنند، به بیان دیگر، عارفان از منظر قلب و چشم خود به عظمت و مقام آن امام چهارهفته توجه دارند.

هوش مصنوعی: اولیا و دوستان خدا به نوعی نشانه‌های او هستند و بندگان او به خاطر وجودش و شهادت به او زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: در عصر هادی، ما در حال انجام کارهایی هستیم که موجب شادی و خوشحالی‌مان می‌شود.

هوش مصنوعی: ای اهل معرفت، خوشحال باشید و بدانید که در خدمت خداوند هستید و از قید و بندهای دنیا آزادید.

هوش مصنوعی: خصوصاً آنکه در زمان ما، این پادشاه دین به رحمت به اهل عرفان ندا داده است.

هوش مصنوعی: ای حکیم، دوباره زبانت را باز کن و بگو که در این دوران چه نکته‌ای را بیان کردی.

هوش مصنوعی: زمانی که دریای رحمت و محبت به جوش می‌آید، حتی سنگ‌ها هم از آن بهره‌مند می‌شوند و زندگی را از آن می‌نوشند.

هوش مصنوعی: رحمت‌های آشکار نشانه‌ای از وجود غیبی هستند و امام زمان (عج) که در این دنیا غایب است، نماینده و نایب آن رحمت‌هاست.

هوش مصنوعی: از وجود علی، که مقامش بسیار والا و پر ارادت است، همواره نعمت‌های مهدی به ما می‌رسد.

هوش مصنوعی: مهدی، آن شاه وفادار، به بیان اسرار می‌پردازد و از بهترین آنها سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: اگر لطف و رحمت مهدی نباشد، هرگز نمی‌توان به زبانی شایسته و گویا سخن گفت و از نعمت بیان بهره‌مند شد.

هوش مصنوعی: نی، این سخن و بیان تنها نیست، بلکه این بیان از جان او نشأت می‌گیرد. او خالق جان و جهان است.

هوش مصنوعی: او خالق همه چیز است و این همه مخلوق او هستند. بنابراین باید در درک مخلوقات، به خالقی که آنها را خلق کرده است توجه کنیم.