هوش مصنوعی: دوباره بادی که مرا به حرکت در می‌آورد به سراغم می‌آید، اگر بروم، تو باید مرا بپذیری، کجا که ندا می‌دادم.

هوش مصنوعی: عون و گردنده با هم به گردش درآمدند و دل‌هایشان از جا کنده شد.

هوش مصنوعی: به خاطر این حرف‌های نامنظم و گیج‌کننده‌ام، در شگفتم که از چه کسی و به چه دلیلی با او صحبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من متوجه شدم که کلام من از کجا آمده است، هم کسی که به او صحبت می‌کنم و هم کسی که در این گفتگو ما را راهنمایی کرده، پیر و صاحب‌نظر ماست.

هوش مصنوعی: در گفتار من، وجود او پنهان است. من خودم هم زبان او هستم و هم بیانگر او.

هوش مصنوعی: انسان وقتی که توانایی گفتار داشته باشد، می‌تواند به راحتی حقایق را بیان کند و از حرف‌های درست و درستکارانه صحبت کند.

هوش مصنوعی: آنچه من می‌گویم، از عمق عشق می‌آید، هرچند که کلمات و الفاظی که به کار می‌برم متفاوت و گوناگون هستند.

هوش مصنوعی: من مانند طوطی در پشت آیینه هستم، او سخنانش را در دل من نقش می‌کند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که هر چیزی که طوطی می‌گوید، در واقع آن را از معلم خود آموخته است. به عبارتی، طوطی فقط تقلید می‌کند و سخنانش از دیگران است.

هوش مصنوعی: اگر طوطی‌ای در قفس صدایی زیبا سر دهد، نباید تصور کنی که خود آن طوطی، خالق آن آواز است؛ بلکه این آواز نتیجه آموزش و تعلیم است که از استاد خود آموخته است.

هوش مصنوعی: طوطی با صدای بلند و بی‌پروا صحبت می‌کند؛ تو چه فایده‌ای از پوشاندن دهانت داری، وقتی که دیگر آب از سر گذشته است؟

هوش مصنوعی: دوست ما به طور صریح در شیراز درباره عشق صحبت کرد و از تو سوال کرد که چرا راز عشق را پنهان می‌کنی؟

هوش مصنوعی: در این شهر هرج و مرج و نابه‌سامانی هست و دل من تحت تاثیر شاهی قرار گرفته که قلبم را تسخیر کرده است. جانم فدای دل‌تنگی‌های اوست.

هوش مصنوعی: من از خودم فاصله گرفته‌ام، ای دل، محبوب بر سر حرف و گفت‌وگو است؛ از او بشنو رازهای نهفته.

هوش مصنوعی: گیسوانش را باز کرده تا دل عاشق را به درد آورد.

هوش مصنوعی: من به شدت درگیر افکار و احساسات خودم شده‌ام و دیگر نمی‌دانم باید چطور رفتار کنم و آیین و رسوم را رعایت کنم.

هوش مصنوعی: ناگهان همه چیز به هم ریخت و زندگی‌ام را سامان داد، از داستان‌های گیج‌کننده‌ای که داشتم، نجاتم داد.

هوش مصنوعی: من به شدت اسیر دلمردگی و احساساتی هستم و بعد از آن، به‌دلیل غم و اندوهی که در دل دارم، به دنیای بی‌هدف و ویران صحرای غمم منتقل می‌شوم.

هوش مصنوعی: او موهایش را شانه کرد و من به هم ریختم. نمی‌دانم حال من چه‌طور است؛ آیا پریشانم یا نه.

هوش مصنوعی: آن زیبای دیوانه‌وار که موهایش جلوه‌گری می‌کند، تمام عقل و هوش مرا از سرم ربوده است.

هوش مصنوعی: من از خودم دور شدم، ای دل؛ زیرا دلبر تو چه غم و اندوهی را بر سرت می‌آورد؟

هوش مصنوعی: من از خودم دور شدم و با یک صدا، دیوانه‌وار به صحبت در آمدم.

هوش مصنوعی: آهسته صحبت کن، زیرا من دیوانه‌ام و داستان‌ها و افسانه‌ها عقل و خرد دیگران را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: عقل چه معنایی دارد؟ من چه کسی هستم و دیوانه کیست؟ به چه جادو و افسون می‌توانم اشاره کنم و این داستان چیست؟

هوش مصنوعی: موهای دلبرم مانند افسانه‌ای است که در دل همیشه مرا به خود جذب می‌کند و سرم را همیشه به سوی او می‌گرداند.

هوش مصنوعی: عشق به قلب انسان وارد شد و به عقل و سخنان و استدلال‌های او انتقاد کرد.

هوش مصنوعی: مغزم به شدت آسیب دید و عقل از دستم رفت. سرم به خاطر ضرباتی که خوردم به شدت درد کرد.

هوش مصنوعی: از دست گردش ایام نگران نیستم، حتی اگر ضربه‌ام بر سر دایره‌ چرخ باشد یا به دور حلقه بیفتم.

هوش مصنوعی: اکنون می‌خواهم راز وحدت را فاش کنم و نگذارم هیچ چیز دیگری در اولویت قرار گیرد.

هوش مصنوعی: صحبت نکن، زیرا من به خاطر خودم و بدون هیچ‌گونه ارتباطی با خداوند به این وضعیت رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: از کوه سیل و طغیانی به راه افتاد و دشت را پر از آب کرد. در این میان، تمام موانع و پل‌ها زیر آب رفتند و وضعیتی نا به سامان به وجود آمد.

هوش مصنوعی: سیلاب به شهرها، کوه‌ها و دشت‌ها آسیب می‌زند و آب، چرخ‌ها، سنگ‌ها و آسیاها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: آب‌های جوی و دریا و رود دجله و شط، همه به یکدیگر متصل و یکی شده‌اند. همچنین، علم و گفتگو و نشانه‌ها و خط‌ها نیز از هم تفکیک‌ناپذیر و واحد هستند.

هوش مصنوعی: با یک نگاه و لبخند، روابط میان ما و دیگران تغییر کرد. در حالی که فقط ما و من بودیم، حالا ما به دنیای جدیدی وارد شده‌ایم که شامل دیگران نیز می‌شود.

هوش مصنوعی: بادی به دفتر عشق وزید و خرد را به تکه‌های کوچکی تبدیل کرد.

هوش مصنوعی: عشق وارد فضای وجود انسان شده و عقل را به حالتی می‌اندازد که دیگر نمی‌تواند تصمیم‌گیری کند و دچار سردرگمی می‌شود.

هوش مصنوعی: نهنگ بزرگی از آب بیرون آمد و با دم خود، کشتی و لنگر را به داخل آب کشید.

هوش مصنوعی: عشق من مانند یک زنجیر به گردنم افتاده و از آنجا که می‌کشد، نگاه کن که چگونه در حال چرخش و گردش هستم.

هوش مصنوعی: گاهی در دل دریا غرق می‌شوم، گاهی به ساحل می‌روم، گاهی به دیوار می‌زنم و گاهی به در.

هوش مصنوعی: حال من به شدت تحت فشار است و احساس می‌کنم که تمام وجودم را درگیر درد و پریشانی کرده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه نخواهی گفت به چه دلیلی ناراحت هستم، من هم با غم و اندوهم در کنار تو می‌مانم.

هوش مصنوعی: این گفته تا زمانی که نپنداری من هستم، من دیگر خودم نیستم. تو نمی‌دانی که من چه کسی هستم.

هوش مصنوعی: من کجایم که عرش الهی زیر پای من است؟ چه تفاوتی میان ما و من وجود دارد وقتی که همه چیز از علم خدا سرچشمه می‌گیرد؟

هوش مصنوعی: چرا مدام از کلمات تند و تلخ استفاده می‌کنی؟ لطفاً رفتار محبت‌آمیزتری داشته باش و با دقت بیشتری با احساسات من برخورد کن.

هوش مصنوعی: حال من در گفتار و سخن هیچ‌گونه ثباتی ندارد، پس اگر بگویم که درهم و برهم صحبت می‌کنم، این را بپذیر.

هوش مصنوعی: من در چه وضعیتی بودم و چه چیزی می‌گفتم؛ اگر من و ما را درباره خاک بگویم.

هوش مصنوعی: ای فقرا، آماده باشید که برای بایزید عصر، تیغ‌ها را برهنه کنید و آماده‌ی عمل شوید.

هوش مصنوعی: لازم است که مرا به دار بزنند تا این‌که وقتی این‌گونه کشته شوم، حقایق را بیان کنم و مورد سنگسار قرار گیرم.

هوش مصنوعی: من این حرف را نمی‌زنم، بلکه آن کسی که گفت، در پس پرده غیبت پنهان است.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات از پشت پرده بیرون می‌آید و در را می‌زند، حرفی می‌زند و دوباره پنهان می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر شتر از بارش باریافت و در دهانش صدایی شبیه به شقشقه به وجود آمد، باز هم گم شده است.

هوش مصنوعی: رحمت خداوند بر آن کسی که به کمال رسیده است، این سخن من را گواهی می‌دهد که عادل است.

هوش مصنوعی: کسی که هم شناخته شده است و هم به شهرت رسیده، سخنگو و گوینده‌ای است که از گفتار یک شخص متمایز و مسلم در مجالس عرفانی الهام می‌گیرد.

هوش مصنوعی: پروردن بندگان به وضوح از رحمت اوست، ای شگفت بر قدرت و غیرت او.

هوش مصنوعی: کسی را پیدا کن که بتوانم ستایش او را به زبان بیاورم، تا به کمک او سخنانم را زیبا و دلنشین کنم.

هوش مصنوعی: خوبی‌های او را می‌گویم، اما چه بگویم؟ زیرا شمارش آنها از حد خارج است.

هوش مصنوعی: کسی که در دوستی و مدح ما به حقیقت می‌رسد، از ستایش‌های ما به‌طور قطع بی‌نیاز است.

هوش مصنوعی: از این صحبت‌ها دل نمی‌گذرد، بیا و توصیف کن آن یاری را که بی‌نظیر و بی‌همتاست.