هوش مصنوعی: در عشق، قدیمی نیستی‌ ای فرزند کینه، زیرا ویژگی‌های زیادی وجود ندارد و او یکتاست.

هوش مصنوعی: در بازار او، قدیم و جدید تفاوتی ندارد؛ آنجا همه چیز تازه می‌شود و دیدار او باعث تجدید و نو شدن کهنه‌ها می‌گردد.

هوش مصنوعی: اگرچه دنیا پر از خبرها و صداهای گوناگون است، اما هرگاه گفتگویی تازه و نو آغاز شود، همچنان جذاب و دلنشین به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: عارفان وقت خود را صرف عشق می‌کنند و گوش‌هایشان پر از صحبت‌ها و گفتارهای عشق شده است.

هوش مصنوعی: هرکس با دیدن این بیان، دفتری پر از گفتار عشق آورد و به همین دلیل، تمام دنیا به یک‌باره پر از عشق شد.

هوش مصنوعی: اگرچه اگر به خوبی درباره عشق صحبت کنی، به سخنانی از مولوی و اشعار مثنوی منتهی می‌شود.

هوش مصنوعی: سپس وقتی که جمعیتی از دل‌باختگان و عارفان به حضور می‌رسند، بار دیگر، آن صحنه‌ی شگفت‌انگیز و دلنشین به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: از رحمت خود نشانه‌هایی می‌آورد که عشق را اثبات می‌کند و بهترین رازها را از نشانه‌های عشق نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر تازه‌واردی در عشق، پس باید خود را برای بیان احساسات و شرح عاشقی آماده کنی.

هوش مصنوعی: اگر تو از طرف حق تأیید بشوی و از شوق و شناخت عارفان بهره‌مند گردی،

هوش مصنوعی: تا حالا اعترافی با اظهارات بامعنا و عمیق نشنیده‌ای.

هوش مصنوعی: بعد از این، هیچ‌کس از اهل نظر و شنید کسی به این شکل سخن نخواهد گفت.

هوش مصنوعی: اگر تو انصاف داشته باشی، ای وفی، سخنان برتر و عالی برانگیخته می‌شود.

هوش مصنوعی: این دنیا دیگر شاهد چیزی مانند این نخواهد بود، انگار که این رازها و نکات پنهان برای همیشه دیگر تکرار نخواهند شد.

هوش مصنوعی: عشق به قدری توانمند است که می‌تواند هر گونه دشواری و غیرممکن بودن را به واقعیتی ممکن تبدیل کند.

هوش مصنوعی: این شعر بیان می‌کند که گویا سخن گفتن و توضیح دادن بیشتر، ممکن است، اما عقل و درک انسان نمی‌تواند حتی به همین حد از موضوع را تصور کند یا بپذیرد.

هوش مصنوعی: عشق به این صورت به دل من الهام شد و بی‌نیاز از فرشته‌ای مانند جبریل، پیام خود را به من رساند.

هوش مصنوعی: من اسرار خود را از تو پنهان نکردم و آنچه باید بگویم، از سخنان تو بیان کردم.

هوش مصنوعی: بیش از این، دیگر برای حفظ حرمت تو نیازی به سخن گفتن ندارم، تا یاد تو همیشه در دل بماند.

هوش مصنوعی: هر کسی که از محتویات این دفتر خسته شود، باید بداند که احساس و درک او از این سخن به درستی سنجیده شده است.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر فاصله‌اش از زمین کافی است و روش زندگی عارفانه و حکیمانه آن پیر رومی می‌تواند روشی برای پرورش روح و اندیشه باشد.

هوش مصنوعی: در بیان عرفان، مثنوی به روشنی از زبان آن شخصیت معنوی به توصیف و تفسیر پرداخته است.

هوش مصنوعی: بلبل، پر از احساسات و اندیشه‌های عمیق، در سایه فقر می‌تواند به درک واقعی و معرفت انسانی دست یابد و به نوعی برکت از این شرایط به وجود بیاورد. در واقع، فقر می‌تواند به مثابه یک بستر برای کسب معرفت و آگاهی باشد.

هوش مصنوعی: به‌راستی که دنیا به دور خود ادامه می‌دهد و در گذر زمان، افراد بزرگ و سرشناسی به وجود می‌آیند که سخنان و افکارشان تاثیرگذار و مورد توجه قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: عشق به قدری عمیق و با اهمیت است که به واسطه آن، عالم پر از سخن‌های عاشقانه و رازهای دور و دراز شده است.

هوش مصنوعی: مولوی با کلام خود مفهوم عمیقی را به وجود آورده است، به طوری که از این اشعار، گروهی از معانی و اندیشه‌ها به وجود آمده و به طور مستمر رشد و گسترش می‌یابند.

هوش مصنوعی: مولویSeeds پراکنده کرد و صفی به وجود آمد تا در نتیجه آن، حاصل‌ِ زمین زیر بارِ محصول قرار گرفت.

هوش مصنوعی: اگر کسی به کلام و wisdom پیر بزرگوار توجه کند، می‌تواند از آن دانش و رازهای عمیق بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: خود صفی در واقع همان مولوی است و عارفان در حقیقت، اتحاد روحانی و معنوی دارند.

هوش مصنوعی: مولوی این سرود را برای تو سروده و گنجینه‌ای از رازها را به روی تو گشوده است.

هوش مصنوعی: روح گرگان و سگان از یکدیگر متفاوت است، اما روح شیران مانند خداوند با هم یکی است.

هوش مصنوعی: عشق در فهم و درک معانی، گاهی خود را به صورت مولوی نشان می‌دهد و گاهی به شکل صفی.

هوش مصنوعی: در برخی از اوقات، مثنوی مولوی به بیان رازها و اسرار عمیق می‌پردازد و در زمان‌هایی دیگر نیز تبدیل به یک معجزه ادبی می‌شود.

هوش مصنوعی: عزیزم، یک کلمه حقیقتی بیشتر ندارد، هرچند ممکن است در ظاهر کلمات و بیان‌ها تفاوت‌هایی وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: تنها تفاوتی که وجود دارد این است که خداوند رب‌العالمین است و میان فرستادگانش هیچ فاصله‌ای نیست.

هوش مصنوعی: تمامی موجودات ناطق، از اساس وجود خداوند نشأت می‌گیرند و از محدودیت‌های ما و من آزادند.

هوش مصنوعی: عشق همانند وجود خالص و بی‌نقص است، ای زیبایی. عاشقان نیز در حقیقت از تعلقات شخصی و فردی دورند و به مقام مطلقیت رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: همه درویشان آزاد و بدون قید و شرط هستند، آنها از خود گذشته‌اند و در وجود خود باقی‌اند.

هوش مصنوعی: گذشته را فراموش کن و به کارهای مهم‌تر برس. به سراغ زینب (س) برو، زیرا عشق حقیقی و بی‌پایان است.

هوش مصنوعی: وجود من از حقیقت الهی است، چگونه می‌توانم ناپدید شوم اگر به خاطر عشق به او قربانی شوم؟

هوش مصنوعی: عشقی که برای من بسیار خوشایند و جذاب است، وصفی از ویژگی‌های مقام و مرتبه من نیز به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: هرچند که از نظر معنا و شکل، من مطمئنم که ذات خالص و بی‌نظیری دارم که هیچ همتایی ندارد.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم که دیگران مرا به خوبی بشناسند، اما در واقع خودم را در حالتی نشان می‌دهم که از آن حالت پایین‌تر هستم تا بتوانند معنی و جنبه‌ای از من را بپذیرند.

هوش مصنوعی: اگر وجود انسان‌ها همیشه نامشخص و بی‌تعین باشد، چگونه می‌توانند او را بشناسند و درک کنند؟

هوش مصنوعی: اگر خود وجود تعین و ویژگی خاصی نداشت، هیچ‌کس دیگری هم وجود نداشت.

هوش مصنوعی: پس از ظهور، یکی از ویژگی‌های ذات نمایان شد و به این ترتیب، همه صفات به کمال رسیدند.

هوش مصنوعی: غیبت را نمی‌توان به خوبی توصیف کرد، بنابراین بهتر است در پرده‌ای از اسرار مخفی بمانم و درباره‌اش صحبت نکنم.

هوش مصنوعی: من قادر هستم هر زمان که بخواهم، حتی در حالتی که حضور فیزیکی ندارم، خود را به نمایش بگذارم.

هوش مصنوعی: در ظاهر من، نشانه‌های مختلفی وجود دارد؛ گاهی جلوه‌ای از نور دارم و گاهی مظهر رحمت هستم.

هوش مصنوعی: نور و رحمت هر دو از نشانه‌های من هستند و بر مخلوقات دلالت بر وجود و ذات من می‌کنند.

هوش مصنوعی: این معرفت باطنی است، درست است. تا زمانی که علی را بشناسی، به این حقیقت پی خواهی برد.

هوش مصنوعی: ای حکیم آگاه، ای اندیشمندی بزرگ، تو با کلامت به اهل معرفت، راه را نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو زبان به سخن گشایی، دیگران خاموش بمانند و سخن پرنده نطق تو، هزاران بال داشته باشد.

هوش مصنوعی: راز عرفان را تو برای ما روشن کن، دلیل و شاهدی بیاور که اینجا در کار است.

هوش مصنوعی: بگو کجا می‌توان چشمی پیدا کرد که بتواند شاه را در هر لباسی بشناسد و او را از دیگران تمییز دهد.

هوش مصنوعی: از این سخن می‌گویم، که اگر وسوسه تو در دل برانگیزد، کسی نمی‌تواند پاسخی به تو بدهد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از عشق محرومی، دل‌ت همواره گرفتار وسواس و پریشانی خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی شما دست به دست شیخی کامل داده‌اید، در واقع وسوسه‌های درون خود را در سینه‌تان حبس کرده‌اید.

هوش مصنوعی: غرور را کنار بگذار و به سادگی زندگی کن، در جستجوی راهنمایی از اهل علم و عرفان در زمانه‌ی خودت باش.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی توضیح بیشتری دریافت کنی، اکنون ساکت باش. این زمان، زمان غم‌انگیز زینب (س) است و دوره‌ای است که باید فریاد سر داد.

هوش مصنوعی: به سوی زینب (س) برو، چون زمان دشواری فرا رسیده است؛ وقت جدایی و غم است و زمان سرنوشت‌ساز.

هوش مصنوعی: صبح تو در اسارت بادهاست و عصرها با تلاشت مانند ذوالنصر (سوارکار پیروزمند) خواهد بود.

هوش مصنوعی: به یتیمان رسیدگی کن و در زمان سختی‌ها و مشکلات حامی و همراهشان باش.

هوش مصنوعی: من که هستم، در هر جا که بروی، از احوال قلب تو باخبر هستم.

هوش مصنوعی: زمانی که سوار بر شتر بی‌پوشش شوی، در میان شهرها و دیارهای مختلف به این سو و آن سو خواهی رفت.

هوش مصنوعی: من هر لحظه از حال تو بی‌خبر نیستم و هرجا که بروم، دلم به تو مشغول است.

هوش مصنوعی: اگر به سمت شام در حرکت هستی، با علی در آن صبح وصال عارفان همراه شو.

هوش مصنوعی: از فرصتی که به دست آمده استفاده کن و غم‌ها را رها کن، چرا که با شروع این سفر جدید، روزی روشن و آغازین از ابتدا به وقوع پیوسته است.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، زمانی که با مشکلات و سختی‌ها روبه‌رو می‌شویم، باید بدانیم که پس از هر شب تاری، صبحی روشن و آرام خواهد آمد. در حقیقت، باید امتحانات دشوار را تحمل کنیم تا به روزهای بهتر و روشن‌تر دست یابیم.

هوش مصنوعی: عشق به عنوان یک نردبان عمل می‌کند که می‌تواند انسان را به مقامات بالا برساند. اگر بر این مسیر پیش بروی، مانند احمد، به جایگاه والایی خواهی رسید.

هوش مصنوعی: راه شام، ای جان من، مسیر توست و از آن ویرانه شام غم، مقام بلند توست.

هوش مصنوعی: وقتی که مکانت و جایگاهت خراب شد، خوشحال باش، زیرا ممکن است که گنج و حقیقتی از حق برای مردم آشکار شود.

هوش مصنوعی: آن روزی که گنج پنهان به ظهور رسید، ویرانه برای تو از حق ساخته شد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که عشق تو از ویرانی به جا نرسد، رنج عشق هرگز در دوران خوشی و ثروت نمایان نخواهد شد.

هوش مصنوعی: تنها کسی که به عمق معنی این موضوع پی می‌برد، عارف است؛ زیرا او از راز و گنجینه‌ی وحدت آگاه است.

هوش مصنوعی: تو کسی بودی که این گله‌ی پنهان را به یکجا گرد آوردی و آن‌ها را در حیرت و شگفتی با هم جمع کرده‌ای.

هوش مصنوعی: حالا برای آزادی خودت آماده باش و به دستورات حق عمل کن.

هوش مصنوعی: اگر در ظاهر خود را بندة دستورات خدا می‌دانی، در واقع تو خود امری و بی‌قید و شرط هستی.

هوش مصنوعی: به آن شخص بیمار محبت و توجه کن، زیرا دل او نیز به عشق و محبت نیاز دارد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر درد و رنجی که دارد، همانند دل تو خسته و ناتوان است. من در این حال هستم، زیرا حال تو بدتر از من است.

هوش مصنوعی: در دل من، بیمار شد و جایگاه من شد، به ویژه آن بیماری که در خواب است و در مکان من آرام گرفته است.

هوش مصنوعی: نور عین، صبح و شام از لب بیمار نمی‌افتد؛ ذکر "یا حسین" همیشه بر زبان او جاری است.

هوش مصنوعی: ای حسین(ع)، تو ای محبوب و دلنواز خاندان وحی، جایگاه تو در دل‌های humble و خاضع قرار دارد.

هوش مصنوعی: دل را در صفی قرار بده، دلی پر از احساسات و نگرانی‌ها، در حالی که در غم و درد خود ناتوان و رنجور هستی.

هوش مصنوعی: هر چه حال بیمار عشق بدتر و سنگین‌تر شود، محبوب او بیشتر از حالش می‌پرسد.

هوش مصنوعی: زمانی که دل از جستجوی خواسته‌هایش خسته می‌شود، ملاقات و دیدار با دیگران بهانه‌ای برای راحتی و آرامش می‌گردد.

هوش مصنوعی: بوی خستگی از من برمی‌خیزد و روزی خواهد رسید که این احساس بر بالین من حاضر شود.

هوش مصنوعی: اگر هم سوالی مطرح نشود، کافی است؛ زیرا وقتی حال او را بپرسند، توضیحش کامل و قانع‌کننده است.

هوش مصنوعی: هرچند این درویش شایسته‌ی محبت و مهربانی تو نیست، اما جز تو چه کسی می‌تواند این نعمت را به او عطا کند؟

هوش مصنوعی: برو و به زینب بگو که دردهای تو درمانی ندارند، در حالی که دردشناس واقعی خدا است که می‌تواند همه دردها را درمان کند.

هوش مصنوعی: تو به عنوان یار او در حال پرستاری از او هستی، با این حال به نظر می‌رسد که او به خاطر بیماری‌اش در حال درد و رنج است.

هوش مصنوعی: این دستورها و توصیه‌ها برای زینب لازم است، هرچند که جانت در شرایط سختی و اسیری است.

هوش مصنوعی: اگر در مسیر سختی و مشکلاتی قرار داری، ناامید مشو و تلاش کن که دلیلی برای پیشرفت و ادامه دادن پیدا کنی.

هوش مصنوعی: برای کسی بدی نکن و دعای بد نکن؛ چون در این کار در را به روی رحمت و نعمت‌ها می‌بندی و مانع خیر و برکت برای مردم می‌شوی.

هوش مصنوعی: او مانند شیر است و در حالتی است که نمی‌تواند از زنجیر حق خارج شود، حتی اگر برایش سخت باشد.

هوش مصنوعی: اگر بدخواهی کنی، رحمت خداوند از همه موجودات قطع خواهد شد.

هوش مصنوعی: در شرایط سخت و در زمان دشواری، صبوری و استقامت را به عنوان رفتار خود انتخاب کن و ریشه‌ی ناامیدی و بی‌تابی را از خود دور کن.

هوش مصنوعی: اگر در یک موقعیت سخت و دشوار قرار گرفتی، از ناله و شکایت خودداری کن و سعی کن آرامش خود را حفظ کنی. در این گونه مواقع، بی‌فایده است که دیگران را با حرف‌هایت آزار دهی.

هوش مصنوعی: اگر دشمن بر تو دست بگذارد و تو را نشان دهد، آنها تو را به سمت کوفه خواهند کشید و موهایت را خواهد کشید.

هوش مصنوعی: از تو حق پنهان نیست، پس غمگین نباش، چرا که حقیقت حتی بدون نشانه‌ها هم وجود دارد و گفته‌ها همیشه صریح و روشن‌اند.

هوش مصنوعی: بر شما مردم چیزی حتمی و قطعی شده است که از حق درست می‌شود و این باعث می‌شود تا حقیقت را در وجود شما ببینند.

هوش مصنوعی: اگر بدون پوشش و حجاب بیرون روی، این کار به تو می‌آید، زیرا این نشانه‌ای از شناخت و معرفت تو در پیشگاه خداوند است.

هوش مصنوعی: گنجی پنهان پیش از این وجود داشته که نیرو و قدرت زندگی در آن نهفته بوده است.

هوش مصنوعی: او می‌خواهد که خود را به روشنی نشان دهد و تو را بر شتری بی‌پوشش سوار کند.

هوش مصنوعی: به منظور گشوده شدن مسیر شناخت برای تمام مردم از طریق ویژگی‌ها و نشانه‌های آن.

هوش مصنوعی: برای اینکه کمال و فضائل حیدری به‌طور واضح و نمایان نشان داده شود، نیاز بود که تو از هر نوع پوشش و مانع (معجر) خارج شوی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که بازوی تو به بند نبندد، سر من بر بالای نی خواهد بود.

هوش مصنوعی: چطور ممکن است گنج پنهان آشکار شود، در حالی که سر را از روی اسیری به سمت شام برمی‌گردانی؟

هوش مصنوعی: به شام و کوفه برو و در خانه خواهر خود به در بزن تا اینکه تمام مردم تو را بشناسند و چهره‌ات را خوب بشناسند.

هوش مصنوعی: اگر من بدون این وابستگی‌ها شهید می‌شدم، باز هم حقایق ناپیدا و پنهان باقی می‌ماندند.

هوش مصنوعی: این سخن درباره انسانی است که با وجود اسارتی که متحمل می‌شود، در سرشت و وجود خود حقیقتی عمیق‌تر و واقعی‌تر از این وضعیت را تجربه می‌کند. آن اسیری که اشاره شده، به نوعی به فلسفه و معنویت اشاره دارد که در میان سختی‌ها و چالش‌ها، درک و آگاهی بیشتری از حقیقت پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: پس به دنبال موفقیت این کار از پدر کت علی‌ خواهی بود، که اسیر و بی‌خانمان است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در دل کسی گرفتار نشوی، نور هدایت و ولایت من نمایان نخواهد شد.

هوش مصنوعی: در اینجا به شخصی اشاره شده که اگر در پی دستورات و فرمان‌های علی شاه کبیر باشد، به زودی درگیر و اسیر او خواهد شد. به نوعی، بیانگر این است که تبعیت از قدرت یا حکومتی خاص می‌تواند به نتایج غیرقابل پیش‌بینی و مشکلاتی منجر شود.

هوش مصنوعی: چادر خود را به‌سر کن، ای گنج با ارزش! چون برای اسیری به دام آمده‌ای، آماده باش.

هوش مصنوعی: در دوری از تو، جانم را به خاطر اینکه به تو بی‌اعتنا شدم، ببخش.

هوش مصنوعی: وقتی نام جدایی بر زبانم آمد، هم زبانم به آتش افتاد و هم کلامم.

هوش مصنوعی: با جدایی‌ها، احساس تلخی در دل ایجاد می‌شود تا از غم و اندوه دل‌ها همچون قلمی که بر کاغذ می‌نویسد، خالی شود.

هوش مصنوعی: وقتی که دل‌تنگی و جدایی را می‌نگارم، قلم من نمی‌تواند مانند نی (ساز) از اینجا سخن بگوید.

هوش مصنوعی: این قلم هنوز ناتوان و خام است و سخن نمی‌تواند بگوید. وقتی که کلام با آتش عشق و احساسات شعله‌ور شده است، چگونه می‌تواند این قلم خام چیزی بگوید؟

هوش مصنوعی: پس من نی را به لب می‌زنم و قلم را به کار می‌گیرم، تا بگویم که نیستان از اندوه و غم می‌سوزد.

هوش مصنوعی: ای پیامبر، آیا می‌دانی نیستان چیست؟ آنجا عالم مجردات و فهم عقل‌هاست.

هوش مصنوعی: نی در حال بیان داستان عشق و جدایی عاشقان است و دردهای آن‌ها را روایت می‌کند.

هوش مصنوعی: ای زبان گویا و حق‌گرا، به خدای نیکوکار بپیوند و اسرار عمیق حقیقت را بیاموز.

هوش مصنوعی: به صدای نی گوش بده که چگونه از درد و رنج جدایی سخن می‌گوید و داستان خود را بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: از زمانی که مرا از نیستان جدا کردند، صدای نغمه‌ام موجب ناله و شکایت مردان و زنان شده است.

هوش مصنوعی: چرا نی فریاد می‌زند و به دل زینب(س) آتش می‌زند؟ مگر اینکه خبری را بازگو کند.

هوش مصنوعی: او از جدایی چه بر سرش آمده و اکنون درباره این فراق و جدایی سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: اگر دلی دردی دارد، یک بار آواز دلنشین بزند تا غم را از دل بیرون کند و به آرامش برسد.

هوش مصنوعی: اگر در خانه غم و جدایی کسی باشد، یک صدای نی کافی است تا جهانی پر از احساسات را به تصویر بکشد.