۲- آیات ۹ تا ۲۲
کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنٰا وَ قٰالُوا مَجْنُونٌ وَ اُزْدُجِرَ (۹) فَدَعٰا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ (۱۰) فَفَتَحْنٰا أَبْوٰابَ اَلسَّمٰاءِ بِمٰاءٍ مُنْهَمِرٍ (۱۱) وَ فَجَّرْنَا اَلْأَرْضَ عُیُوناً فَالْتَقَی اَلْمٰاءُ عَلیٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ (۱۲) وَ حَمَلْنٰاهُ عَلیٰ ذٰاتِ أَلْوٰاحٍ وَ دُسُرٍ (۱۳) تَجْرِی بِأَعْیُنِنٰا جَزٰاءً لِمَنْ کٰانَ کُفِرَ (۱۴) وَ لَقَدْ تَرَکْنٰاهٰا آیَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ (۱۵) فَکَیْفَ کٰانَ عَذٰابِی وَ نُذُرِ (۱۶) وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا اَلْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ (۱۷) کَذَّبَتْ عٰادٌ فَکَیْفَ کٰانَ عَذٰابِی وَ نُذُرِ (۱۸) إِنّٰا أَرْسَلْنٰا عَلَیْهِمْ رِیحاً صَرْصَراً فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ (۱۹) تَنْزِعُ اَلنّٰاسَ کَأَنَّهُمْ أَعْجٰازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ (۲۰) فَکَیْفَ کٰانَ عَذٰابِی وَ نُذُرِ (۲۱) وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا اَلْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ (۲۲)
تکذیب کردند پیش از ایشان قوم نوح پس تکذیب کردند بنده ما را و گفتند دیوانهایست و زجر کرده شده (۹) پس خواند پروردگارش را بدرستی که من مغلوبم پس انتقام بکش (۱۰) پس گشودیم درهای آسمان را بآبی سخت ریزنده (۱۱) و روان کردیم از زمین چشمها پس بهم پیوست آب بر کاری که بدرستی که قرار داده شده بود (۱۲) و برداشتیم آن را بر صاحب تختهایی و میخهایی (۱۳) که میرفت بنگاه داشت ما جزای برای کسی که بود انکار کرده شده (۱۴) و بحقیقت گذاشتیم آن را آیتی پس آیا هست هیچ پند گیرنده (۱۵) پس چگونه بود عذابم و بیم دادنم (۱۶) و بتحقیق آسان کردیم قرآن را برای پند پس آیا هست هیچ پند گیرنده (۱۷) تکذیب نمودند عاد پس چگونه بود عذابم و بیم دادنم (۱۸) بدرستی که ما فرستادیم برایشان بادی پر خروش در روز شومی استمرار دارنده (۱۹) که سیر بود مردم را که گویا ایشان بودند تنهای خرما بر کنده از بیخ (۲۰) پس چگونه بود عذابم و بیم دادنم (۲۱) و بتحقیق آسان کردیم قرآن را از برای پند پس آیا هست هیچ پندگیرنده (۲۲)
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.