بسم االله الرحمن الرحیم

اِقْتَرَبَتِ اَلسّٰاعَةُ وَ اِنْشَقَّ اَلْقَمَرُ (۱) وَ إِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَ یَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ (۲) وَ کَذَّبُوا وَ اِتَّبَعُوا أَهْوٰاءَهُمْ وَ کُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ (۳) وَ لَقَدْ جٰاءَهُمْ مِنَ اَلْأَنْبٰاءِ مٰا فِیهِ مُزْدَجَرٌ (۴) حِکْمَةٌ بٰالِغَةٌ فَمٰا تُغْنِ اَلنُّذُرُ (۵) فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُ اَلدّٰاعِ إِلیٰ شَیْ‌ءٍ نُکُرٍ (۶) خُشَّعاً أَبْصٰارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ اَلْأَجْدٰاثِ کَأَنَّهُمْ جَرٰادٌ مُنْتَشِرٌ (۷) مُهْطِعِینَ إِلَی اَلدّٰاعِ یَقُولُ اَلْکٰافِرُونَ هٰذٰا یَوْمٌ عَسِرٌ (۸)

بنام خدای بخشاینده مهربان

نزدیک شد قیامت و شکافت خورد ماه (۱) و اگر بینند آیتی روی گردانند و گویند سحریست همیشگی (۲) و تکذیب کردند و پیرو شدند خواهشهاشان را و هر امری قرار گیرنده است (۳) و بتحقیق آمد ایشان را از اخبار آنچه در آنست منزجر شدن (۴) حکمتی است کامل پس سود ندهد بیم دادان (۵) پس اعراض کن از ایشان روزی که می‌خواند خواننده بسوی بسوی چیز ناخوش داشته (۶) فرو رفتها چشمهاشان بیرون آیند از قبرها گویا ایشانند ملخ پراکنده (۷) بشتاب روندگان بسوی آن خواننده گویند کافران که این روزیست دشوار (۸)