أَلَمْ تَرَ إِلَی اَلَّذِینَ أُوتُوا نَصِیباً مِنَ اَلْکِتٰابِ یَشْتَرُونَ اَلضَّلاٰلَةَ وَ یُرِیدُونَ أَنْ تَضِلُّوا اَلسَّبِیلَ (۴۴) وَ اَللّٰهُ أَعْلَمُ بِأَعْدٰائِکُمْ وَ کَفیٰ بِاللّٰهِ وَلِیًّا وَ کَفیٰ بِاللّٰهِ نَصِیراً (۴۵) مِنَ اَلَّذِینَ هٰادُوا یُحَرِّفُونَ اَلْکَلِمَ عَنْ مَوٰاضِعِهِ وَ یَقُولُونَ سَمِعْنٰا وَ عَصَیْنٰا وَ اِسْمَعْ غَیْرَ مُسْمَعٍ وَ رٰاعِنٰا لَیًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَ طَعْناً فِی اَلدِّینِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ قٰالُوا سَمِعْنٰا وَ أَطَعْنٰا وَ اِسْمَعْ وَ اُنْظُرْنٰا لَکٰانَ خَیْراً لَهُمْ وَ أَقْوَمَ وَ لٰکِنْ لَعَنَهُمُ اَللّٰهُ بِکُفْرِهِمْ فَلاٰ یُؤْمِنُونَ إِلاّٰ قَلِیلاً (۴۶) یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ أُوتُوا اَلْکِتٰابَ آمِنُوا بِمٰا نَزَّلْنٰا مُصَدِّقاً لِمٰا مَعَکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّهٰا عَلیٰ أَدْبٰارِهٰا أَوْ نَلْعَنَهُمْ کَمٰا لَعَنّٰا أَصْحٰابَ اَلسَّبْتِ وَ کٰانَ أَمْرُ اَللّٰهِ مَفْعُولاً (۴۷) إِنَّ اَللّٰهَ لاٰ یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ مٰا دُونَ ذٰلِکَ لِمَنْ یَشٰاءُ وَ مَنْ یُشْرِکْ بِاللّٰهِ فَقَدِ اِفْتَریٰ إِثْماً عَظِیماً (۴۸)

آیا ننگرستی به آنان که داده شدند بهرۀ را از کتاب می‌خرند گمراهی را و می‌خواهند که گم کنید شما راه را (۴۴) و خدا داناتر است بدشمنان شما و بس است خدا یاور و بس است خدا یاری‌کننده (۴۵) از آنان که یهود شدند می‌گردانند سخن را از جاهایش و می‌گویند شنیدیم و نافرمانی کردیم و بشنو غیر شنونده و مهلت ده ما را پیچیدنی بزبانهاشان و طعنه‌زدنی در دین و اگر آنکه ایشان می‌گفتند که شنیدیم و فرمان بردیم بشنو و مهلت ده ما را هر آینه بود بهتر برای ایشان و راست‌تر و لیکن لعنت کرد ایشان را خدا بسبب کفرشان پس نمی‌گروند مگر اندکی (۴۶) ای آن کسانی که داده شده‌اید کتاب را بگروید بآنچه فرو فرستادیم باورکننده هر آنچه را با شماست پس از آنکه محو گردانیم رویهایی را پس برگردانیم آنها را بر قفاهاشان یا لعنت کنیم ایشان را هم چنان که لعنت کردیم یاران شنبه را و باشد امر خدا کرده شده (۴۷) بدرستی که خدا نمی‌آمرزد که شرک آورده شود باو و می‌آمرزد آنچه فروتر آنست از برای هر که می‌خواهد و کسی که شرک آورد بخدا پس بحقیقت ارتکاب کرد گناهی بزرگ را (۴۸)