إِنَّ فِی خَلْقِ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ اِخْتِلاٰفِ اَللَّیْلِ وَ اَلنَّهٰارِ لَآیٰاتٍ لِأُولِی اَلْأَلْبٰابِ (۱۹۰) اَلَّذِینَ‌ یَذْکُرُونَ اَللّٰهَ قِیٰاماً وَ قُعُوداً وَ عَلیٰ جُنُوبِهِمْ وَ یَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ رَبَّنٰا مٰا خَلَقْتَ هٰذٰا بٰاطِلاً سُبْحٰانَکَ فَقِنٰا عَذٰابَ اَلنّٰارِ (۱۹۱) رَبَّنٰا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ اَلنّٰارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَ مٰا لِلظّٰالِمِینَ مِنْ أَنْصٰارٍ (۱۹۲)

به درستی که در آفریدن آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز هر آینه آیت‌هاست مر صاحبان خردها را (۱۹۰) آنان که یاد می‌کنند خدا را ایستاده و نشسته و بر پهلوهاشان و اندیشه می‌کنند در آفرینش آسمانها و زمین پروردگار ما نیافریدی این را باطل منزهی تو پس نگاهدار ما را از عذاب آتش (۱۹۱) ای پروردگار ما بدرستی که تو کسی را که داخل می‌کنی در آتش پس بتحقیق خوار کردۀ او را و نیست مر ستمکاران را هیچ یاری‌کنندگان (۱۹۲)

« در بیان دلیل حدوث عالم »