هَٰٓأَنتُمۡ أُوْلَآءِ تُحِبُّونَهُمۡ وَلَا یُحِبُّونَکُمۡ وَتُؤۡمِنُونَ بِٱلۡکِتَٰبِ کُلِّهِۦ وَإِذَا لَقُوکُمۡ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا وَإِذَا خَلَوۡاْ عَضُّواْ عَلَیۡکُمُ ٱلۡأَنَامِلَ مِنَ ٱلۡغَیۡظِۚ قُلۡ مُوتُواْ بِغَیۡظِکُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِیمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ (۱۱۹) إِن تَمۡسَسۡکُمۡ حَسَنَةࣱ تَسُؤۡهُمۡ وَإِن تُصِبۡکُمۡ سَیِّئَةࣱ یَفۡرَحُواْ بِهَاۖ وَإِن تَصۡبِرُواْ وَتَتَّقُواْ لَا یَضُرُّکُمۡ کَیۡدُهُمۡ شَیًۡٔاۗ إِنَّ ٱللَّهَ بِمَا یَعۡمَلُونَ مُحِیطࣱ (۱۲۰)

آگاه باشید شما آنهائید که دوست دارید ایشان را و دوست ندارند شما را و می‌گروید بکتاب همه‌اش و چون ملاقات کردند شما را گفتند ایمان آوردیم و چون خلوت کردند گزیدند بر شما سر انگشتان را از خشم بگو بمیرید بخشمتان بدرستی که خدا دانا است بذات سینه‌ها(۱۱۹) اگر مس می‌کند شما را خوبی بدمیایدشان و اگر رسد شما را بدی شاد می‌شوند بآن و اگر صبر کنید و بپرهیزید ضرر نمی‌رساند شما را مگر ایشان چیزی بدرستی که خدا بآنچه می‌کنند فرا رسنده است (۱۲۰)