إِذْ قٰالَ مُوسیٰ لِأَهْلِهِ إِنِّی آنَسْتُ نٰاراً سَآتِیکُمْ مِنْهٰا بِخَبَرٍ أَوْ آتِیکُمْ بِشِهٰابٍ قَبَسٍ لَعَلَّکُمْ تَصْطَلُونَ (۷) فَلَمّٰا جٰاءَهٰا نُودِیَ أَنْ بُورِکَ مَنْ فِی اَلنّٰارِ وَ مَنْ حَوْلَهٰا وَ سُبْحٰانَ اَللّٰهِ رَبِّ اَلْعٰالَمِینَ (۸) یٰا مُوسیٰ إِنَّهُ أَنَا اَللّٰهُ اَلْعَزِیزُ اَلْحَکِیمُ (۹)

هنگامی که گفت موسی مر اهلش را که من دیدم آتشی را بزودی می‌آورم شما را از آن خبری یا آرم شما را شعله گیرانیده باشد که شما گرم شوید (۷) پس چون آمد آن را ندا کرده شد که برکت داده شد آنکه باشد در آتش و آنکه باشد پیرامون آن و منزه است خدا پروردگار جهانیان (۸) ای موسی بدرستی که منم خدای غالب درست کردار (۹)

« در بیان رفتن حضرت موسی «ع» بوادی مقدس از پی آتش »