قٰالَ أَ لَمْ نُرَبِّکَ فِینٰا وَلِیداً وَ لَبِثْتَ فِینٰا مِنْ عُمُرِکَ سِنِینَ (۱۸) وَ فَعَلْتَ فَعْلَتَکَ اَلَّتِی فَعَلْتَ وَ أَنْتَ مِنَ اَلْکٰافِرِینَ (۱۹) قٰالَ فَعَلْتُهٰا إِذاً وَ أَنَا مِنَ اَلضّٰالِّینَ (۲۰) فَفَرَرْتُ مِنْکُمْ لَمّٰا خِفْتُکُمْ فَوَهَبَ لِی رَبِّی حُکْماً وَ جَعَلَنِی مِنَ اَلْمُرْسَلِینَ (۲۱) وَ تِلْکَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهٰا عَلَیَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنِی إِسْرٰائِیلَ (۲۲) قٰالَ فِرْعَوْنُ وَ مٰا رَبُّ اَلْعٰالَمِینَ (۲۳)

گفت آیا نپروردیم ترا در میان خود کودک و ماندی گذران در میان ما از عمرت سالها (۱۸) و کردی کرده‌ات را که کردی و تویی از ناسپاسان (۱۹) گفت کردم آن را نگاه و من بودم از گمراهان (۲۰) پس گریختم از شما چون ترسیدم از شما پس بخشید مرا پروردگارم حکم و گردانید مرا از مرسلان (۲۱) و این نعمتی است که منّت می‌نهی آن را بر من که بنده گردانیدی بنی اسرائیل را (۲۲) گفت فرعون و چیست پروردگار جهانیان (۲۳)

« در بیان آمدن موسی(ع) به در خانۀ فرعون و سؤال و جواب ایشان »