إِنَّ اَلَّذِینَ جٰاؤُ بِالْإِفْکِ عُصْبَةٌ مِنْکُمْ لاٰ تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَکُمْ بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ لِکُلِّ اِمْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اِکْتَسَبَ مِنَ اَلْإِثْمِ وَ اَلَّذِی تَوَلّٰی کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذٰابٌ عَظِیمٌ (۱۱) لَوْ لاٰ إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ اَلْمُؤْمِنُونَ وَ اَلْمُؤْمِنٰاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْراً وَ قٰالُوا هٰذٰا إِفْکٌ مُبِینٌ (۱۲) لَوْ لاٰ جٰاؤُ عَلَیْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدٰاءَ فَإِذْ لَمْ یَأْتُوا بِالشُّهَدٰاءِ فَأُولٰئِکَ عِنْدَ اَللّٰهِ هُمُ اَلْکٰاذِبُونَ (۱۳) وَ لَوْ لاٰ فَضْلُ اَللّٰهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ فِی اَلدُّنْیٰا وَ اَلْآخِرَةِ لَمَسَّکُمْ فِیمٰا أَفَضْتُمْ فِیهِ عَذٰابٌ عَظِیمٌ (۱۴)

بدرستی که آنان که آوردند دروغ بزرگ جماعتی‌اند از شما پندارید آن را شرّ برای شما بلکه آن خیر است برای شما از برای هر مردیست از ایشان آنچه را کسب کرد از بدی و آنکه بر خود گرفت معظم آن را از ایشان مر او راست عذابی بزرگ (۱۱) چرا هنگامی که شنیدید آن را ظن نبردند مؤمنان و مؤمنات بخودهاشان خبر را و گفتند این دروغ بزرگیست آشکار (۱۲) چرا نیاوردند بر آن چهار گواه پس وقتی که نیاوردند آن گواهان را پس آن گروه نزد خدا ایشانند دروغگویان (۱۳) و اگر نبود فضل خدا بر شما و رحمت او در دنیا و آخرت هر آینه مس می‌کرد شما را در آنچه گفتگو کردید در آن عذابی بزرگ (۱۴)

« در بیان افک عایشه »