هوش مصنوعی: عشق می‌گوید که کار عاشق به پایان رسیده است و تمام زمان معشوق در دست اوست و محبت او در جایگاه خاصی قرار دارد.

هوش مصنوعی: از صفی بشنو که او در میدان عشق است، اکنون نوبت ظهور و شکوفایی عشق فرامی‌رسد.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چطور می‌توانم درد او را درمان کنم، چون جان من چه ارزشی دارد که به وعده‌ها و پیمان‌ها بپردازم.

هوش مصنوعی: من از زخم او آگاه هستم، ولی هیچ مرهمی وجود ندارد که با آن بتوانم دوباره بر سرش بازگشت کنم.

هوش مصنوعی: هر زمان که بر سرم باران سخنان و افکار جدید بریزد، من باز هم همه آن‌ها را به او تقدیم می‌کنم.

هوش مصنوعی: فدای راه عشق شدن، بخشی از فرهنگ و آداب و رسوم ماست و هر چه در این مسیر باشد، عشق بهترین و مقدس‌ترین باور ماست.

هوش مصنوعی: به جز عشق او، به جان او قسم می‌خورم اگر چیزی از زندگی و آرامش او باشد.

هوش مصنوعی: درد او در وجود من جا گرفته و دل من از ابتدا به ترک درمان‌ها روی آورده است.

هوش مصنوعی: ای دلبر، هرچقدر هم که به من نزدیک شوی، بر سر این تن خفته‌ام زیبا و شایسته‌آمدی.

هوش مصنوعی: اگر به احترام تو توجه نکنم، ببخشید، و اگر جانم را برای تقدیم به تو بگذارم، ببخشید.

هوش مصنوعی: دل من دیگر در اختیارم نیست تا در آن جای تو را قرار دهم. سرم را بر سینه‌ات نمی‌گذارم تا به پایت بیفکنم.

هوش مصنوعی: می‌پرسی آیا می‌توانم لباسی بر تن کنم که به تن کسی بپوشانم که به خاطر شرایطش از کفن پوشیدن معذور است؟

هوش مصنوعی: من از تو عذرخواهی می‌کنم به خاطر اینکه به خودت آسیب زدی، اما تو هم از من عذرخواهی می‌کنی بی‌آنکه کلامی بر زبان آوری.

هوش مصنوعی: آری، کسی که جانش در اختیار اوست، اگر او بخواهد، جانش را هم فدای او می‌کند، چرا که همه‌چیز از آن اوست.

هوش مصنوعی: عاشق خسته و رنج‌کشیده‌اش بتواند به راه راست و درستش دستیابی پیدا کند.

هوش مصنوعی: در برابر او، هنگامی که انسان مانند یک جسد رها شده است، با وجود این، به ذات جاودان او جان تازه‌ای می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چه باید بگویم، زیرا در دلشوره و بی‌هویتم همه چیز را از دست داده‌ام.