وَ هَلْ أَتٰاکَ حَدِیثُ مُوسیٰ (۹) إِذْ رَأیٰ نٰاراً فَقٰالَ لِأَهْلِهِ اُمْکُثُوا إِنِّی آنَسْتُ نٰاراً لَعَلِّی آتِیکُمْ مِنْهٰا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَی اَلنّٰارِ هُدیً (۱۰) فَلَمّٰا أَتٰاهٰا نُودِیَ یٰا مُوسیٰ (۱۱) إِنِّی أَنَا رَبُّکَ فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوٰادِ اَلْمُقَدَّسِ طُویً (۱۲) وَ أَنَا اِخْتَرْتُکَ فَاسْتَمِعْ لِمٰا یُوحیٰ (۱۳) إِنَّنِی أَنَا اَللّٰهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ أَنَا فَاعْبُدْنِی وَ أَقِمِ اَلصَّلاٰةَ لِذِکْرِی (۱۴) إِنَّ اَلسّٰاعَةَ آتِیَةٌ أَکٰادُ أُخْفِیهٰا لِتُجْزیٰ کُلُّ نَفْسٍ بِمٰا تَسْعیٰ (۱۵) فَلاٰ یَصُدَّنَّکَ عَنْهٰا مَنْ لاٰ یُؤْمِنُ بِهٰا وَ اِتَّبَعَ هَوٰاهُ فَتَرْدیٰ (۱۶)

و بدرستی که آمد ترا حکایت موسی (۹) چون دید آتشی پس گفت مر کسانش را درنگ کنید بدرستی که من دیدم آتشی را باشد که بیارم شما را از آن گیرانیده شعلۀ یا بیابم بر آن آتش هدایتی (۱۰) پس چون آمد آن را ندا کرده شد که ای موسی (۱۱) بدرستی که منم پروردگار تو پس بیرون کن نعلین خود را بدرستی که تو بوادی پاکیزه طوائی (۱۲) و من برگزیدم ترا پس گوش بدار مر آنچه وحی کرده شوند (۱۳) بدرستی که منم خدایی که نیست خدایی مگر من پس بپرست بر پای دار نماز را برای ذکر من (۱۴) بدرستی که قیامت آینده است می‌خواهم پنهان دارمش تا جزا داده شود هر تنی بآنچه می‌کوشد (۱۵) پس باز ندارد تو را از آن کسی که ایمان نمی‌آورد بآن و پیروی کرد خواهش را پس هلاک شوی (۱۶)

« در بیان حکایت حضرت موسی(ع) »