وَ لَقَدْ کَرَّمْنٰا بَنِی آدَمَ وَ حَمَلْنٰاهُمْ فِی اَلْبَرِّ وَ اَلْبَحْرِ وَ رَزَقْنٰاهُمْ مِنَ اَلطَّیِّبٰاتِ وَ فَضَّلْنٰاهُمْ عَلیٰ کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنٰا تَفْضِیلاً (۷۰) یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُنٰاسٍ بِإِمٰامِهِمْ فَمَنْ أُوتِیَ کِتٰابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُولٰئِکَ یَقْرَؤُنَ کِتٰابَهُمْ وَ لاٰ یُظْلَمُونَ فَتِیلاً (۷۱) وَ مَنْ کٰانَ فِی هٰذِهِ أَعْمیٰ فَهُوَ فِی اَلْآخِرَةِ أَعْمیٰ وَ أَضَلُّ سَبِیلاً (۷۲) وَ إِنْ کٰادُوا لَیَفْتِنُونَکَ عَنِ اَلَّذِی أَوْحَیْنٰا إِلَیْکَ لِتَفْتَرِیَ عَلَیْنٰا غَیْرَهُ وَ إِذاً لاَتَّخَذُوکَ خَلِیلاً (۷۳) وَ لَوْ لاٰ أَنْ ثَبَّتْنٰاکَ لَقَدْ کِدْتَ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ شَیْئاً قَلِیلاً (۷۴) إِذاً لَأَذَقْنٰاکَ ضِعْفَ اَلْحَیٰاةِ وَ ضِعْفَ اَلْمَمٰاتِ ثُمَّ لاٰ تَجِدُ لَکَ عَلَیْنٰا نَصِیراً (۷۵)

و بتحقیق گرامی گردانیدیم فرزندان آدم را و برداشتیم ایشان را در خشکی و دریا و روزی‌دادیمشان از پاکیزه‌ها و افزونی دادیمشان بر بسیاری از آنکه آفریدیم افزونی دادنی (۷۰) روزی که می‌خوانیم همه مردمان را امامشان پس از آنکه داده شد کتابش بدست راستش پس آنها می‌خوانند نامه خود را و ستم کرده نمی‌شوند به اندازۀ فتیله خرما (۷۱) و کسی که باشد در این دنیا کور پس اوست در آخرت کور و گمراه تراست از راه (۷۲) و بدرستی که نزدیک بودند که بفتنه اندازند ترا از آنچه وحی کردیم بسوی تو تا افترا بندی بر ما جز آنچه وحی کردیم آن را و آن‌گاه بگیرند ترا دوست (۷۳) و اگر نه اینکه ثبات دادیم ترا هر آینه نزدیک بود که میل کنی بسوی ایشان چیزی را اندک (۷۴) آن‌گاه هر آینه می‌چشانیم ترا دو چندان عذاب بزرگی و دو چندان عذاب مردن پس نمی‌یافتی برای آن دو رفع عذاب یاری کننده (۷۵)