وَ مٰا أَنْزَلْنٰا عَلَیْکَ اَلْکِتٰابَ إِلاّٰ لِتُبَیِّنَ لَهُمُ اَلَّذِی اِخْتَلَفُوا فِیهِ وَ هُدیً وَ رَحْمَةً لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ (۶۴) وَ اَللّٰهُ أَنْزَلَ مِنَ اَلسَّمٰاءِ مٰاءً فَأَحْیٰا بِهِ اَلْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهٰا إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَسْمَعُونَ (۶۵) وَ إِنَّ لَکُمْ فِی اَلْأَنْعٰامِ لَعِبْرَةً نُسْقِیکُمْ مِمّٰا فِی بُطُونِهِ مِنْ بَیْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَبَناً خٰالِصاً سٰائِغاً لِلشّٰارِبِینَ (۶۶) وَ مِنْ ثَمَرٰاتِ اَلنَّخِیلِ وَ اَلْأَعْنٰابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَکَراً وَ رِزْقاً حَسَناً إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ (۶۷) وَ أَوْحیٰ رَبُّکَ إِلَی اَلنَّحْلِ أَنِ اِتَّخِذِی مِنَ اَلْجِبٰالِ بُیُوتاً وَ مِنَ اَلشَّجَرِ وَ مِمّٰا یَعْرِشُونَ (۶۸) ثُمَّ کُلِی مِنْ کُلِّ اَلثَّمَرٰاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلاً یَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهٰا شَرٰابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوٰانُهُ فِیهِ شِفٰاءٌ لِلنّٰاسِ إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ (۶۹) وَ اَللّٰهُ خَلَقَکُمْ ثُمَّ یَتَوَفّٰاکُمْ وَ مِنْکُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلیٰ أَرْذَلِ اَلْعُمُرِ لِکَیْ لاٰ یَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَیْئاً إِنَّ اَللّٰهَ عَلِیمٌ قَدِیرٌ (۷۰)

و نفرستادیم ما بر تو کتاب را مگر از برای آنکه بیان کنی برای ایشان آنچه اختلاف کردند در آن و هدایت و رحمت از برای قومی که می‌گروند (۶۴) و خدا فرو فرستاد از آسمان آب را پس زنده کرد آن زمین را پس از مردنش بدرستی که در آن هر آینه آیتست مر قومی را که می‌شنوند (۶۵) و بدرستی که مر شما راست در شتر و گاو و گوسفند عبرتی میاشامانیم شما را از آنچه در شکمهای آنها از میانه سرگین و خون شیری بیغش گوارا مر آشامندگان را (۶۶) و از ثمرها درختان خرما و انگورها می‌گیرید از آن مست‌کننده‌ای یا روزی خوب را بدرستی که در آن هر آینه آیتیست مر قومی را که در می‌یابند بعقل (۶۷) و وحی فرستاد پروردگار تو بسوی زنبور که بگیر از کوه‌ها خانه‌ها و از درخت و از آنچه بسازند از چوب (۶۸) پس بخور از همه ثمرها پس برو راههای پروردگارت را رام‌شدگان بیرون می‌آید از شکمهای آنها آشامیدنی که مختلف است رنگهایش در آن شفاییست برای مردمان بدرستی که در آن هر آینه نشانیست مر جمعی را که فکر می‌کنند (۶۹) و خدا آفرید شما را پس می‌میراند شما را و از شما کسیست که رد کرده می‌شود بسوی فرومایه‌تر عمر تا نداند پس از دانستن چیزی بدرستی که خدا دانای تواناست (۷۰)