صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای ذات تو بر جمیع ذرات فیض</p></div>
<div class="m2"><p>ظل کرمت کشیده بر اوج و حضیض</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دانست کسی که کارساز همه کیست</p></div>
<div class="m2"><p>یکجا بتو کرد کار خود را تفویض</p></div></div>

شمارهٔ ۸۴

ای ذات تو بر جمیع ذرات فیض
ظل کرمت کشیده بر اوج و حضیض
دانست کسی که کارساز همه کیست
یکجا بتو کرد کار خود را تفویض

هوش مصنوعی: این شعر به صفات پروردگار اشاره دارد و بیان می‌کند که فیض و رحمت او بر تمام ذرات عالم گسترده است. شاعر به این نکته تأکید می‌کند که کسی که می‌داند کارساز اصلی و واقعی کیست، همه امور خود را به او واگذار می‌کند.

شمارهٔ ۸۲

شمارهٔ ۸۳

هوش مصنوعی: ای ذات تو بر همه چیز، رحمت و کرم تو سایه افکنده و به اوج و پست‌ترین نقاط نیز رسیده است.

ای ذات تو بر جمیع ذرات فیض

ظل کرمت کشیده بر اوج و حضیض

هوش مصنوعی: کسی متوجه شد که قدرت حل مشکلات دست کیست و به همین دلیل تمام کارهایش را به او سپرد.

دانست کسی که کارساز همه کیست

یکجا بتو کرد کار خود را تفویض

شمارهٔ ۸۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده