گنجور

شمارهٔ ۷۴

عمرت رود ارتمام برجرم و هوس
به زانکه رسد دمی جفای تو بکس
این خلق همه گیاه بستان حقند
گر سرو صنوبرند ور سنبل و خس

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

عمرت رود ارتمام برجرم و هوس
به زانکه رسد دمی جفای تو بکس
هوش مصنوعی: اگر عمرت صرف گناه و آرزوهای بیهوده شود، بهتر از این است که یک لحظه به بی‌وفایی تو گرفتار شوم.
این خلق همه گیاه بستان حقند
گر سرو صنوبرند ور سنبل و خس
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی بیان می‌کند که تمام انسان‌ها، مانند گیاهان در باغ خداوند هستند. برخی از آن‌ها ممکن است مانند سرو و صنوبر بلند و استوار باشند، در حالی که دیگران ممکن است به ظرافت گل‌ها و علف‌ها باشند. در حقیقت، همه آن‌ها در تنوع خود ارزشمند و زیبا هستند.