صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آنکه بذات خود عظیمی و عزیز</p></div>
<div class="m2"><p>کس را بکمال هستیت نیست تمیز</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از فتنه نفس عالم حادثه خیز</p></div>
<div class="m2"><p>جز بر تو صفی را نبود راه گریز</p></div></div>

شمارهٔ ۷۴

ای آنکه بذات خود عظیمی و عزیز
کس را بکمال هستیت نیست تمیز
از فتنه نفس عالم حادثه خیز
جز بر تو صفی را نبود راه گریز

هوش مصنوعی: این اشعار به عظمت و عزت خداوند اشاره دارد و بیان می‌کند که هیچ‌کس نمی‌تواند به طور کامل وجود و کمال او را درک کند. همچنین به چالش‌های ناشی از نفس و فتنه‌های دنیا اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که تنها راه نجات و گریز از این مشکلات به سوی خداوند است.

شمارهٔ ۷۲

شمارهٔ ۷۳

هوش مصنوعی: ای کسی که ذات تو بزرگ و باعظمت است و هیچ‌کس را به کمال وجودت نمی‌توان شناخت.

ای آنکه بذات خود عظیمی و عزیز

کس را بکمال هستیت نیست تمیز

هوش مصنوعی: فتنه نفس و خواسته‌های درونی هیچ راه گریزی جز پناه بردن به تو برای انسان‌ها نمی‌گذارد.

از فتنه نفس عالم حادثه خیز

جز بر تو صفی را نبود راه گریز

شمارهٔ ۷۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده