صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یارب نشود بلاکشی محرم هجر</p></div>
<div class="m2"><p>عشق ار چه کشد و لیک داد از غم هجر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پروانه به شعله داد تن را به فراق</p></div>
<div class="m2"><p>او را دو وصل کشت و ما را غم هجر</p></div></div>

شمارهٔ ۷۱

یارب نشود بلاکشی محرم هجر
عشق ار چه کشد و لیک داد از غم هجر
پروانه به شعله داد تن را به فراق
او را دو وصل کشت و ما را غم هجر

هوش مصنوعی: در این بیت شعر، شاعر از درد و رنج جدایی در ایام محرم سخن می‌گوید. او به عشق و دلتنگی اشاره می‌کند که اگرچه سختی‌هایی به همراه دارد، اما از غم جدایی نیز ناله می‌کند. همچنین به حال پروانه‌ای اشاره می‌کند که برای وصال به شعله می‌سوزد و در نهایت می‌گوید که این جدایی، باعث غم و اندوه او و دیگران شده است.

شمارهٔ ۶۹

شمارهٔ ۷۰

هوش مصنوعی: ای خدا، دعا می‌کنم که کسی که در عشق دچار دوری و جدایی شده، دیگر دچار رنج و عذاب نشود. هرچند که او به خاطر این جدایی سختی‌ها را تحمل می‌کند، اما این درد و غم نباید ادامه پیدا کند.

یارب نشود بلاکشی محرم هجر

عشق ار چه کشد و لیک داد از غم هجر

هوش مصنوعی: پروانه برای رسیدن به آتش، جان خود را فدای عشق می‌کند. اما این وصل باعث می‌شود که پروانه از عشق خود دور شود و در عوض ما تنها غم جدایی را تجربه می‌کنیم.

پروانه به شعله داد تن را به فراق

او را دو وصل کشت و ما را غم هجر

شمارهٔ ۷۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده