صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نیکی کنی ار بخلق منت مگذار</p></div>
<div class="m2"><p>بیننی اگر از کسی بدی سهل شمار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آور بنظر که چشم نیکی ز خدای</p></div>
<div class="m2"><p>می‌داری و هم بذی و هم بد کردار</p></div></div>

دیوان صفی علیشاه، امیرکبیر، 1336 - میرزا حسن صفی علیشاه اصفهانی - تصویر ۱۵۳

شمارهٔ ۶۷

نیکی کنی ار بخلق منت مگذار
بیننی اگر از کسی بدی سهل شمار
آور بنظر که چشم نیکی ز خدای
می داری و هم بذی و هم بد کردار

هوش مصنوعی: این شعر به ما می‌آموزد که وقتی به دیگران نیکی می‌کنیم، نباید بر آن منت بگذاریم. همچنین اگر از کسی بدی ببینیم، باید آن را بی‌اهمیت تلقی کنیم. در نهایت، تأکید می‌شود که نیکی از سوی خداوند به ما داده شده و باید در رفتار و کردار خود آن را نشان دهیم.

شمارهٔ ۶۵

شمارهٔ ۶۶

هوش مصنوعی: اگر به دیگران خوبی کنی، خودت را در این کار بزرگ نکن و منت نگذار. اگر کسی به تو بدی کرد، سخت نگیر و به راحتی از آن بگذر.

نیکی کنی ار بخلق منت مگذار

بیننی اگر از کسی بدی سهل شمار

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که نیک بودن نگاه تو از سوی خداست و همچنین هم خوب و هم بدی در کردار تو وجود دارد.

آور بنظر که چشم نیکی ز خدای

می‌داری و هم بذی و هم بد کردار

شمارهٔ ۶۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده