صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای لطف تو ار حوادث دهر ملاذ</p></div>
<div class="m2"><p>باب کرمت رفته خلق معاذ</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از حکم تو هست کار عالم بنظام</p></div>
<div class="m2"><p>وز امر تو هست امر وحدت بنفاذ</p></div></div>

شمارهٔ ۶۶

ای لطف تو ار حوادث دهر ملاذ
باب کرمت رفته خلق معاذ
از حکم تو هست کار عالم بنظام
وز امر تو هست امر وحدت بنفاذ

هوش مصنوعی: این ابیات درباره لطف و رحمت خداوند صحبت می‌کنند. شاعر بیان می‌کند که در برابر حوادث و مشکلات زندگی، تنها به درگاه خداوند پناه می‌برد. او تأکید می‌کند که همه چیز بر اساس اراده و حکم الهی نظم دارد و این امر وحدت و هماهنگی در جهان را به وجود می‌آورد. به طور کلی، این اشعار نشان‌دهنده وابستگی انسان به خداوند و اعتماد به رحمت او در برابر چالش‌های زندگی است.

شمارهٔ ۶۴

شمارهٔ ۶۵

هوش مصنوعی: ای مهر و محبت تو! اگر در سختی‌ها و مشکلات زندگی به دامن کرم و رحمت تو پناه ببرم، پس مردم دیگر به کجا می‌توانند پناه ببرند؟

ای لطف تو ار حوادث دهر ملاذ

هوش مصنوعی: تمامی کارهای جهان به فرمان و اراده تو نظم می‌یابد و همه امور ناشی از دستوری است که به وحدت می‌انجامد.

از حکم تو هست کار عالم بنظام

وز امر تو هست امر وحدت بنفاذ

شمارهٔ ۶۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده