صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>حاشا که کسی شراب را فاش خورد</p></div>
<div class="m2"><p>با مرد ژاژخای فحاش خورد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>می آنکه بکج طبعی و پرخاش خورد</p></div>
<div class="m2"><p>آدم نبود سگی بود لاش خورد</p></div></div>

شمارهٔ ۶۲

حاشا که کسی شراب را فاش خورد
با مرد ژاژخای فحاش خورد
می آنکه بکج طبعی و پرخاش خورد
آدم نبود سگی بود لاش خورد

هوش مصنوعی: این بیت به نقد رفتارهای ناپسند و برخی انسان‌ها می‌پردازد. شاعر می‌گوید که هیچ‌کس به‌طور علنی شراب نمی‌نوشد و کسانی که بددهن و فحاش هستند، مانند آدم‌های بی‌احترام، فقط به دنبال درگیری و مشکلات هستند. در نهایت، به این نکته اشاره می‌کند که افرادی که چنین رفتارهایی دارند، بیشتر شبیه به حیوانات (سگ) هستند تا انسان.

شمارهٔ ۶۰

شمارهٔ ۶۱

هوش مصنوعی: هرگز کسی شراب را در حضور مردی که پر از فحش و بدزبانی است، به طور علنی نمی‌نوشد.

حاشا که کسی شراب را فاش خورد

با مرد ژاژخای فحاش خورد

هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که اگر انسان دارای طبیعتی ناپسند و خشمگین باشد، از نظر ارزش و مقام او به اندازه یک سگ بی‌خاصیت و ناپاک می‌شود. در واقع، رفتاری ضعیف و زشت او را به موجودی بی‌ارزش تبدیل می‌کند.

می آنکه بکج طبعی و پرخاش خورد

آدم نبود سگی بود لاش خورد

شمارهٔ ۶۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده