صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آنکه دل شکسته جای تو بود</p></div>
<div class="m2"><p>عالم همه پرتو لقای تو بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گویند که نفی غیر اثبات حق است</p></div>
<div class="m2"><p>نفی که کنم که او سوای تو بود</p></div></div>

شمارهٔ ۵۱

ای آنکه دل شکسته جای تو بود
عالم همه پرتو لقای تو بود
گویند که نفی غیر اثبات حق است
نفی که کنم که او سوای تو بود

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از دل‌شکستگی و اشتیاق به معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که تمام عالم تنها به خاطر نور و تابش وجود معشوق‌‌ش است. در نهایت، او می‌گوید که هر چیزی غیر از معشوق‌اش را انکار می‌کند، زیرا وجود دیگری غیر از او برایش معنا ندارد.

شمارهٔ ۴۹

شمارهٔ ۵۰

هوش مصنوعی: ای کسی که دل شکسته جایگاه توست، همه جا پر از نور و روشنی وجود توست.

ای آنکه دل شکسته جای تو بود

عالم همه پرتو لقای تو بود

هوش مصنوعی: می‌گویند که برای اثبات حقیقت، باید غیر آن را نفی کرد. من هم اگر چیزی را نفی کنم، یعنی آن را برای خودم جدا از تو نمی‌دانم.

گویند که نفی غیر اثبات حق است

نفی که کنم که او سوای تو بود

شمارهٔ ۵۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده