صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یا‌رب غلطم فزون ز مقدار بود</p></div>
<div class="m2"><p>روزم سیه از خطای بسیار بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با اینمهه نیست افتخارم بکسی</p></div>
<div class="m2"><p>فخرم همه بر خدای غفار بود</p></div></div>

دیوان صفی علیشاه، امیرکبیر، 1336 - میرزا حسن صفی علیشاه اصفهانی - تصویر ۱۴۹

شمارهٔ ۴۵

یا رب غلطم فزون ز مقدار بود
روزم سیه از خطای بسیار بود
با اینمهه نیست افتخارم بکسی
فخرم همه بر خدای غفار بود

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به اشتباهات و خطاهای خود اشاره می‌کند و می‌گوید که این اشتباهات بیش از حد است و روزهایش به خاطر آن‌ها تیره و تار شده است. اما علی‌رغم تمام این مشکلات، او افتخاری برای خود نمی‌بیند و تنها فخر او بر خدایی است که بخشنده و غفار است.

شمارهٔ ۴۳

شمارهٔ ۴۴

هوش مصنوعی: پروردگارا، من به خاطر اشتباهات بسیارم، روزهایم تیره و تار است و خطاهایم از حد فراتر رفته است.

یا‌رب غلطم فزون ز مقدار بود

روزم سیه از خطای بسیار بود

هوش مصنوعی: افتخار من به هیچ‌کس نیست، بلکه همه افتخارم به خدای بخشنده و بزرگوار است.

با اینمهه نیست افتخارم بکسی

فخرم همه بر خدای غفار بود

شمارهٔ ۴۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده