صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آنکه هر غمی توئی یار و مغیث</p></div>
<div class="m2"><p>نالم به تو از وساوس نفس خبیث</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گوش دل من به نطق خود کن شنوا</p></div>
<div class="m2"><p>تا نشنوم از غیر تو یک بار حدیث</p></div></div>

شمارهٔ ۲۲

ای آنکه هر غمی تویی یار و مغیث
نالم به تو از وساوس نفس خبیث
گوش دل من به نطق خود کن شنوا
تا نشنوم از غیر تو یک بار حدیث

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به خداوند اشاره می‌کند و از او یاری می‌طلبد. او از غم‌های خود می‌گوید و نگران وسوسه‌های نفس و افکار منفی است. شاعر از خدا می‌خواهد که گوش دلش را بگشاید تا تنها صدای او را بشنود و از غیر او هیچ گزارشی نگیرد.

شمارهٔ ۲۰

شمارهٔ ۲۱

هوش مصنوعی: ای کسی که در هر درد و رنجی یاور و کمک‌کار من هستی، از وسوسه‌های نفس بد به تو شکایت می‌کنم.

ای آنکه هر غمی توئی یار و مغیث

نالم به تو از وساوس نفس خبیث

هوش مصنوعی: ای دل، به کلام خودت گوش کن و اجازه نده که از دیگران حتی یک بار درباره تو سخن گفته شود.

گوش دل من به نطق خود کن شنوا

تا نشنوم از غیر تو یک بار حدیث

شمارهٔ ۲۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده