صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آنکه به ذات خویش فرد واحدی</p></div>
<div class="m2"><p>بر حال صفی به نیکویی کن مددی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پاداش بدی کسی به نیکی نکند</p></div>
<div class="m2"><p>جز تو که خدا و خالق نیک و بدی</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲۴

ای آنکه به ذات خویش فرد واحدی
بر حال صفی به نیکویی کن مددی
پاداش بدی کسی به نیکی نکند
جز تو که خدا و خالق نیک و بدی

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از خداوند درخواست می‌کند که به مرتبط ساختن بندگانش کمک کند. او تأکید می‌کند که فقط خداوند است که می‌تواند پاداش نیکی را به کسانی که بدی کرده‌اند بدهد، چون او خالق همه چیز و نیکی و بدی است.

شمارهٔ ۱۲۲

شمارهٔ ۱۲۳

هوش مصنوعی: ای آنکه به وجود خودت یگانه‌ای، به حال ما کمک کن تا از خوبی‌ها برخوردار شویم.

ای آنکه به ذات خویش فرد واحدی

بر حال صفی به نیکویی کن مددی

هوش مصنوعی: تنها تو هستی که در برابر بدی کسی، نیکی نمی‌کنی زیرا تو خداوندی هستی که نیکی و بدی را آفریده‌ای.

پاداش بدی کسی به نیکی نکند

جز تو که خدا و خالق نیک و بدی

شمارهٔ ۱۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده