صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عالم بمثال چون سرابست همه</p></div>
<div class="m2"><p>یا همچو کفی بر وی آبست همه</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون نیک نظر کنی بماهیت کف</p></div>
<div class="m2"><p>بینی که جهان خیال و خوابست همه</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱۲

عالم بمثال چون سرابست همه
یا همچو کفی بر وی آبست همه
چون نیک نظر کنی بماهیت کف
بینی که جهان خیال و خوابست همه

هوش مصنوعی: در این متن شاعر به تمثیل هایی از عالم و واقعیت اشاره می‌کند. او می‌گوید جهان مانند سراب است، یعنی چیزی غیرواقعی و فریبنده، و مانند کفی که بر روی آب قرار دارد، است. وقتی با دقت به ماهیت این کفی نگاه کنیم، درمی‌یابیم که دنیای ما در واقع خیالی و خواب‌آلود است. به طور کلی، پیام این غزل نشان‌دهنده بی‌ثباتی و فریبندگی جهان مادی است.

شمارهٔ ۱۱۰

شمارهٔ ۱۱۱

هوش مصنوعی: دنیا به مثابه یک سراب است که تنها ظاهری فریبنده دارد و در واقع هیچ substance واقعی ندارد؛ مانند کفی که روی آب قرار دارد و هیچ چیز قابل قبولی از خود نشان نمی‌دهد.

عالم بمثال چون سرابست همه

یا همچو کفی بر وی آبست همه

هوش مصنوعی: اگر به عمق ببینی، متوجه می‌شوی که حقیقت وجود مانند یک رویا و خیال است و همه چیز در این دنیا زودگذر و بی‌ثبات است.

چون نیک نظر کنی بماهیت کف

بینی که جهان خیال و خوابست همه

شمارهٔ ۱۱۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده