صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یارب تو مرا بیار من مقرون کن</p></div>
<div class="m2"><p>حال و دل او بمهر من مفتون کن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از خاطر او غیر مرا بیرون کن</p></div>
<div class="m2"><p>وندر دل او مهر مرا افزون کن</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰۸

یارب تو مرا بیار من مقرون کن
حال و دل او بمهر من مفتون کن
از خاطر او غیر مرا بیرون کن
وندر دل او مهر مرا افزون کن

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خداوند خواسته است که او را به محبوبش نزدیک کند و حال و دل محبوب را به مهر و عشق او تسلیم کند. همچنین از خدا درخواست می‌کند که محبتی که به او دارد را در دل محبوبش بیشتر کند و هر چیزی غیر از خود او را از خاطر محبوب دور کند.

شمارهٔ ۱۰۶

شمارهٔ ۱۰۷

هوش مصنوعی: ای خدا، تو به من کمک کن و حال و احوال او را به من وصل کن. دل او را با محبت من پر کن و او را به من دلبسته کن.

یارب تو مرا بیار من مقرون کن

حال و دل او بمهر من مفتون کن

هوش مصنوعی: از یاد او مرا فراموش کن و در دل او محبت من را بیشتر کن.

از خاطر او غیر مرا بیرون کن

وندر دل او مهر مرا افزون کن

شمارهٔ ۱۰۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده