صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای شیر خدا ولی حق مالک دین</p></div>
<div class="m2"><p>نور دل عارفان مه ملک یقین</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گامی که زدیم بر تو لای تو بود</p></div>
<div class="m2"><p>در مسلک ماست حاصل فقر همین</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰۵

ای شیر خدا ولی حق مالک دین
نور دل عارفان مه ملک یقین
گامی که زدیم بر تو لای تو بود
در مسلک ماست حاصل فقر همین

هوش مصنوعی: این ابیات به ستایش از شخصیت والای علوی و مقام دینی او می‌پردازد. شاعر با اشاره به روشنایی و حقیقتی که او برای عارفان و سالکان به ارمغان می‌آورد، به اهمیت قدم‌هایی که در مسیر درست برداشته‌اند، تأکید می‌کند. در نهایت، نتیجه‌گیری می‌کند که فقر و نیازمندی در مسیر عرفان و حقایق دینی، بخشی از این مسلک است.

شمارهٔ ۱۰۳

شمارهٔ ۱۰۴

هوش مصنوعی: ای شیر خدا، ولی (ولی‌الله) حق، مالک دین و نور دل عارفان و ماه یقین.

ای شیر خدا ولی حق مالک دین

نور دل عارفان مه ملک یقین

هوش مصنوعی: هر قدمی که برداشتیم، در دل تو نهفته بود و این جزء اصولی از فلسفه ماست که نتیجه‌ی آن، فقر است.

گامی که زدیم بر تو لای تو بود

در مسلک ماست حاصل فقر همین

شمارهٔ ۱۰۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده