صفی علیشاه » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خویش مکن زمانهان خیز و بیا سخن بگو</p></div>
<div class="m2"><p>رمزی از آب لب و دهان بی‌لب و بی‌دهن بگو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عشق ترا چو سرجان از همه کس کنم نهان</p></div>
<div class="m2"><p>نیست منی در این وصف رخت بمن بگو</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>از دل خویش بوی تو می‌شنوم بموی تو</p></div>
<div class="m2"><p>می‌کشدم بسوی تو زلف تو زان‌شکن بگو</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>سر و قدا قیام کن در دل ما خرام کن</p></div>
<div class="m2"><p>رخ بنما کلام کن گرد گل از چمن بگو</p></div></div>

شمارهٔ ۵

خویش مکن زمانهان خیز و بیا سخن بگو
رمزی از آب لب و دهان بی لب و بی دهن بگو
عشق ترا چو سرجان از همه کس کنم نهان
نیست منی در این وصف رخت بمن بگو
از دل خویش بوی تو می شنوم بموی تو
می کشدم بسوی تو زلف تو زان شکن بگو
سر و قدا قیام کن در دل ما خرام کن
رخ بنما کلام کن گرد گل از چمن بگو

شمارهٔ ۳

شمارهٔ ۴

خویش مکن زمانهان خیز و بیا سخن بگو

رمزی از آب لب و دهان بی‌لب و بی‌دهن بگو

عشق ترا چو سرجان از همه کس کنم نهان

نیست منی در این وصف رخت بمن بگو

از دل خویش بوی تو می‌شنوم بموی تو

می‌کشدم بسوی تو زلف تو زان‌شکن بگو

سر و قدا قیام کن در دل ما خرام کن

رخ بنما کلام کن گرد گل از چمن بگو

شمارهٔ ۴

اطلاعات