صفی علیشاه » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای بار خدای لایزالی</p></div>
<div class="m2"><p>ذات تو عری ز خلق و عالی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پیوسته کنم گنه که بر من</p></div>
<div class="m2"><p>عفو تو رسد علی‌التوالی</p></div></div>

شمارهٔ ۳۰

ای بار خدای لایزالی
ذات تو عری ز خلق و عالی
پیوسته کنم گنه که بر من
عفو تو رسد علی التوالی

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به خداوند بزرگ و بی‌نظیر اشاره می‌کند و او را از هر نقصی بری می‌داند. شاعر از خداوند درخواست می‌کند که با وجود گناهانش، همواره او را مورد بخشش قرار دهد.

شمارهٔ ۲۸

شمارهٔ ۲۹

هوش مصنوعی: ای پروردگار بزرگ و بی‌نظیر، وجود تو از مخلوقات خالی است و در مرتبه‌ای بسیار بالا قرار دارد.

هوش مصنوعی: من مدام گناه می‌کنم تا همیشه عفو و بخشش تو شامل حال من شود.

پیوسته کنم گنه که بر من

عفو تو رسد علی‌التوالی

شمارهٔ ۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده