هوش مصنوعی: می‌خواهم زیبایی تو را بگونه‌ای به نمایش بگذارم که همیشه در یاد بماند و چهره محبوبت را مظهری کنم که همه آن را ببینند.

هوش مصنوعی: من از زیبایی چهره‌ات شگفت‌زده‌ام و می‌خواهم در عشق تو غرق شوم، همچنین از زلف‌های زیبات به دام بیفتم.

هوش مصنوعی: در مشکلات عشق، من تو را به محبوبیت می‌کشانم.

هوش مصنوعی: برای این که از خانه و دیار خود بیرون بیفتی و به غیبت از خویشان و قوم و خویشتن دچار شوی.

هوش مصنوعی: زنجیر عقل و اختیار را بشکن و به صحرا برو، بی‌پروا و دیوانه‌وار حرکت کن.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به زیبایی و جذابیت موهای تو علاقه‌مند شوم و خود را به آن‌ها بسپارم.

هوش مصنوعی: دیشب که جای من خالی بود، آن زیبای منحصر به فرد من به آنجا آمد.

هوش مصنوعی: پس از اینکه من از تو دور شدم، دیگر هیچکس نمی‌گوید که در عشق، رسوای من کیست.

هوش مصنوعی: می‌خواهم تو را آزاد و رهای از بارهای زندگی کنم.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی درباره راه و رسم زندگیت سخن بگویی، باید بر تمامی مشکلات و مشکلاتی که در سر راهت وجود دارد، غلبه کنی و بر آن‌ها چیره شوی.

هوش مصنوعی: وقتی تو با نَفَس خود، دنیا را از آرزوهایش خالی می‌کنی، به‌راستی که می‌توانی واقعیت‌های عظیم‌تری را آشکار کنی.

هوش مصنوعی: من محبت و توجه زیادی به تو می‌فرستم.

هوش مصنوعی: لحظاتی درون خودت بیاندیش تا بفهمی کیستی، از کجا آمده‌ای و به کجا می‌روی.

هوش مصنوعی: در زندگی‌ات، به هر دلیلی که بودی، حالا زمان آن است که تمام داشته‌ها و تجربیاتت را رها کنی و به بی‌نهایت بپیوندی.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از مطالب و احساساتت بهره ببرم تا به درک بهتری از تو برسم.

هوش مصنوعی: در آغاز هیچ‌ چیزی وجود نداشت و من، ای پنهان و نامرئی، خواستم که به این هیچ، وجودی ببخشم.

هوش مصنوعی: من ابتدا از وفور و سخاوت وجود، جماد (مواد بی‌جان) را به وجود آوردم؛ اگر در خود نگری، خواهی دید که همان هستی که هستی، همان‌گونه که بوده‌ای.

هوش مصنوعی: من تو را به خود مشغول می‌کنم.

هوش مصنوعی: در مرحله‌ی جامد، تو را نزدیک کردم و سپس به مرحله‌ی نباتی بردم و در آنجا به تو روزی و زندگی عطا کردم.

هوش مصنوعی: من به خاطر توجه و محبت تو، خود را از هر گونه آزار و رنج رها کرده‌ام، مانند کسی که از بی‌پناهی و سختی‌های زندگی در دشت خارها رهایی یافته باشد.

هوش مصنوعی: من دوباره به سمت باغ گل تو خواهم رفت.

هوش مصنوعی: زمانی که به کمال رسیدی، مانند یک گیاه، به تو روحی حیاتی و بی‌نظیر عطا می‌شود.

هوش مصنوعی: به معنای این است که اگر تو به نفس خود ارتباط برقرار کنی، می‌توانی ادعای عقل و کمال داشته باشی.

هوش مصنوعی: من با دقت و توجه زیادی به تو نگاه می‌کنم تا بتوانم به خوبی از تو شناخت پیدا کنم و به تو آسیب برسانم.

هوش مصنوعی: خواستم در وجود خودم، مانند فانی، روح انسانی تو را زنده کنم و به زندگی بیاورم.

هوش مصنوعی: به تو آموختم که شناخت را بدانید، و این مسئولیت را به دوش تو گذاشتم.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم تو را به گونه‌ای تربیت کنم که مانند خودم در کارهایت آزادی عمل داشته باشی.

هوش مصنوعی: من دوباره به تو برمی‌گردم و تو را از واقعیت‌های پنهان آگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: من تو را به انسانی کامل تبدیل می‌کنم، و بار دیگر تو را به شکل ثابت و پایدار در می‌آورم.

هوش مصنوعی: پس در آن حال مانند نقطه‌ای در دایره مانده‌ام.

هوش مصنوعی: از زندگی و نفس من چیزهایی به دست آوردی، زمانی که بی‌حرکت و مرده بودی، حالا با نفس جدیدی زنده شدی.

هوش مصنوعی: می‌پرسم: آیا تو از مردن ارادی خبر داری؟ وقتی که به‌کلی از وجود خود گذشتی، چگونه ممکن است این را بفهمی؟

هوش مصنوعی: می‌خواهم تو را از سرنوشت و ماندگاری زندگی‌ات آگاه کنم.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به رحمت الهی برسی، باید به من که در فقر و تنگدستی هستم پناه ببری.

هوش مصنوعی: اگر در مقام فقر و بی‌پولی هستی، بهتر است با سیاست و احتیاط رفتار کنی. حتی اگر امکانات و wealth دیگری نداشته باشی، باید به طبع و شخصیت خود احترام بگذاری و در پی کسب اعتبار و ارزش انسانی باشی.

هوش مصنوعی: می‌خواهم جان‌ها را به طلا تبدیل کنم.

هوش مصنوعی: چون یک لحظه یاد تو را در دل داشتم، مطمئن شدم که دروازه‌ی معنی و حقیقت را برای تو گشوده‌ام.

هوش مصنوعی: من به تو آزادی را بخشیده‌ام و اگر به‌شتاب بیفتی، مطمئن باش که من نیز آزاد هستم.

هوش مصنوعی: بدون شک، تو را به دام خود می‌اندازم.

هوش مصنوعی: وقتی که از مسیر تو آگاهی پیدا کردم، در راه سلوک خود را هم‌قدم و هم‌راه تو نشان دادم.

هوش مصنوعی: وقتی که به هدفت میرسی، اگر فکر میکنی خودت به تنهایی در این مسیر هستی.

هوش مصنوعی: من در چه بی‌خبری می‌توانم تو را به سرانجامی ناخوشایند برسانم؟

هوش مصنوعی: وقتی که از من عشق بخواهی، ای پسر، به تو جان می‌دهم تا به انسانِ کاملی تبدیل شوی.

هوش مصنوعی: وقتی تو را همچون پادشاهان بر سر افسر بنهد، از یک نگاه دچار غرور و خودبینی خواهی شد.

هوش مصنوعی: من تو را در دستانم می‌گیرم و به خودم وابسته‌ات می‌کنم.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی به دور خود بچرخید و مانند کرمی که در پیله‌اش محصور است نشسته‌ای؟ ای فرزند، باید از این حالت بیرون بیایی و به زندگی واقعی بپردازی.

هوش مصنوعی: شاید ندانی که در دوره‌ای که به شناخت دین نمی‌پردازند، اگر به تلاش و کوشش در این مسیر ادامه دهی، در نهایت به نتیجه‌ای نمی‌رسی.

هوش مصنوعی: من در یک لحظه می‌توانم از تو بهره ببرم.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم از محدودیت‌های جسم خود رها شوم، اما تو تنها باید به پرورش سر و بدن خود بپردازی.

هوش مصنوعی: به همین دلیل، من سرت را به گونه‌ای می‌سازم که هر لحظه برایت دردی تسکین یابد.

هوش مصنوعی: من به ناچار به این حالت دشوار و نگران‌کننده دچار شده‌ام.

هوش مصنوعی: برای اینکه به خواسته‌ها و دستورات استاد خود تسلیم شوی، باید مثل یک شکار شده در دست شیر باشی؛ یعنی کاملاً در اختیار او و بدون هیچ مقاومتی.

هوش مصنوعی: گاهی به خاطر ارادهٔ مرگ، بر سر تو می‌زنم و گاهی نیز در برابر تو فرود می‌آیم.

هوش مصنوعی: گاهی در شرایطی قرار می‌گیرم که مجبور می‌شوم نان با خود نداشته باشم و یا گاه در حالتی هستم که به تو آسیب می‌زنم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که این وجود ناپخته و جاهل است، می‌توانم دوباره او را به آتش بکشم و شعله‌ور کنم.

هوش مصنوعی: من در این لحظه حاضرم به خاطر دماغ نامطبوعت بسوزم و بخواهم که دیگری را از چنگال تو آزاد کنم.

هوش مصنوعی: من تو را با تأثیرات آن می‌نوشانم که حالت آگاه و بیدار شود.

هوش مصنوعی: گاهی تو را به وابستگی به چیزهای فانی می‌آویم و گاهی در آغوش زمین و خون غوطه‌ور می‌کنی.

هوش مصنوعی: گاهی در خاک ذلت سقوط می‌کنی و گاهی در غربال سختی‌ها آزمایش می‌ شوی.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از زندگی خود راحت شوم و از گذشته رها شوم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زنده‌ای، شگفتا که هر لحظه‌ای که نفس می‌کشی، می‌تواند گوهری از روح تو را بالا ببرد.

هوش مصنوعی: هر زمان که تو را در اضطراب و آشفتگی ببینم، نمی‌توانم حتی یک لحظه تو را از رنج و درد آزاد بگذارم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم تو را از خواب مرگ بیدار کنم.

هوش مصنوعی: من از وجود تو تا زمانی که در کار هستی، انرژی می‌گیرم و تو را به هیچ چیز دیگری نیازمند نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: هر چه تو از این دفتر باز کنی و ورق‌هایش را ورق بزنی، من همچنان به هم می‌ریزم و در هم پیچیده می‌شوم.

هوش مصنوعی: من تو را به گونه‌ای در آغوش می‌گیرم که همانند یک طومار به دور خود بپیچی.

هوش مصنوعی: اگر از روح سخن بگویی، هیچ چیز دیگری جز "من" و "ما" در گفتارت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دیگران را نبینی، من تو را بی‌حرکت و بی‌صدا می‌سازم و در برابر مشکلات نابینا می‌کنم.

هوش مصنوعی: من در سخن گفتن، مثل دیواری برای تو خواهم بود.

هوش مصنوعی: خورشید، ای ماه! من پالان را بر تو می‌زنم و به هم می‌زنم سر و سامان تو را.

هوش مصنوعی: زندگی تو به من وابسته است، همچنان که من به نان تو نیاز دارم تا جان تو بتواند زنده بماند.

هوش مصنوعی: من حق دارم که گوشت مرده‌ات را به دندان بکشم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی مرا از خود دور کنی و به سوی دیگران بپردازی، من هم از دیدن چهره آن‌ها دست می‌کشم و به سمت خودت برمی‌گردم.

هوش مصنوعی: اگر با تو بدرفتاری کنم، شخصیت تو را تحت تأثیر قرار می‌دهم و باعث می‌شوم که از صحبت با دیگران پشیمان شوی.

هوش مصنوعی: از عشق و دوستی ناامید شده‌ام و دیگر تمایلی به فریب دادن تو ندارم.

هوش مصنوعی: اگر هزار سر بر تن داشته باشم، آن یک سر را به سنگ آزمون می‌زنم.

هوش مصنوعی: مانند منصور، تو نیز باید با صبر و استقامت در برابر مشکلات بایستی و از آن‌ها عبور کنی. همان‌طور که منصور به خاطر عقایدش جان خود را فدای کرد، تو نیز باید با قدرت و باور در راستای آرمان‌هایت قدم برداری، حتی اگر دیگران تو را نپذیرند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم آرامش و آسایش را برای تو به ارمغان بیاورم و نیازهای تو را برآورده کنم.

هوش مصنوعی: برای اینکه عشق تو را در دل و جانم حس کنم، از آتش بزرگی جلالت سوخته و خانه‌ام را تبدیل به آتشگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که حقیقت به زبان می‌آید و در این لحظه سرنوشت، مشکلات و چالش‌ها مانند باران سنگ بر سر می‌بارند. به نوعی، فرد در حال تجربه لحظاتی سخت و پر از فشار است که به حقیقت نزدیک می‌شود و این حقیقت نیازمند شجاعت و مقاومت است.

هوش مصنوعی: مانند حلاج، رازهایت را برایت افشا می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر در راه عشق قدم برداشتی و به درک عمیقی از حال صوفیان رسیدی،

هوش مصنوعی: در همون جایی که نوشیدنی نوشیده‌ایی، سر خودت رو پایین نگه‌دار، چون به حدی غرق در مستی شده‌ای که انگار خودت را فراموش کرده‌ای.

هوش مصنوعی: برای اینکه دل تو را شاد کنم، همواره در خدمت تو هستم.

هوش مصنوعی: اگر برای دیگران و به خاطر دنیا اطاعتی انجام دهی، جز رحمتی که برایت باقی می‌ماند، چیزی برای تو نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: از آنجا که تو بهره‌مند هستی پس از یک بخش مشخص، یا اینکه از طریق عبادت‌ها و بندگی‌ات، به بهشت دست پیدا می‌کنی.

هوش مصنوعی: من تو را به زمین می‌زنم و برعکس می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به یاد من بیفتی، بدان که من عاشق نوری هستم که تو می‌دهی و نه اینکه فقط به خاطر تو به این یاداشت پرداخته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر فردی از دسته عشق‌ورزان من خارج شود، در واقع او مانند صفحات من خواهد شد.

هوش مصنوعی: من نورها و جلوه‌ها را به اوج می‌رسانم.

هوش مصنوعی: گاهی درباره شرک و نفاق صحبت می‌کنی، گاهی از خیر و خوبی می‌گویی، گاهی از کعبه و مقدسات صحبت می‌کنی و گاهی نیز از دیر و مکان‌های دیگر.

هوش مصنوعی: گاهی دل به یاد تو مشغول است و گاهی بی‌حواس. اگر یک لحظه از یاد من غافل شوی، چه اتفاقی می‌افتد؟

هوش مصنوعی: من در این سرزمین، بر همه تسلط و قدرت دارم.

هوش مصنوعی: گاهی به جسم دنیا توجه می‌کنی و گاهی به روح و جان خود، و در بعضی مواقع هم به چشم‌های زیبای شاهدان نگاه می‌کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که به بت‌ها نگاه می‌کنی، باید توجه داشته باشی که به آن‌ها و چیزهای دیگر هم نگاه کنی.

هوش مصنوعی: من در نظر همه، تو را بی‌اهمیت می‌کنم و از ارزش می‌اندازمت.

هوش مصنوعی: گاهی به زیبایی گل و گاه به لطافت بنفشه عاشق می‌شوم، گاهی نسبت به عشق احساس شکوه و عظمت دارم و گاهی به سادگی و زهد.

هوش مصنوعی: گاهی من یک عاشق بی‌پول بر در خانه‌ام نشسته‌ام و بی‌خیال از خودم، به عشق ورزیدن به دیگران می‌پردازم.

هوش مصنوعی: هر شهری و بازاری که بروی، من تو را به تمسخر می‌کشم.

هوش مصنوعی: گاهی آرزوی رسیدن به قدرت و ثروت به سر می‌زند و گاهی آرزوی زندگی ابدی و بدون زوال.

هوش مصنوعی: هر لحظه هوس و آرزوهای تو به چیزی بستگی دارد که ممکن یا غیرممکن است.

هوش مصنوعی: از آن به فکر تو هیچ غمگینی نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: در نهایت، از خودت فراتر برو و این افکار بی‌اساس را کنار بگذار.

هوش مصنوعی: دنیا را به راحتی سپری کن و به آن اهمیت نده؛ اما وقتی به عبادت می‌رسی، با شوق و اشتیاق مانند جعفر نماز بخوان.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم با عشق، تو را به اوج برسانم.

هوش مصنوعی: دیگر وقت کاهلی نیست، باید در کارها جدی و آگاه باشی، چون زمان لذت و بی‌خیالی به پایان رسیده است.

هوش مصنوعی: در خواب مرگ هستی، بیدار شو! کاروان‌ها راه افتاده‌اند، دست و بار خود را آماده کن.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم همراهانت را به دوستی بپذیرم.

هوش مصنوعی: ای بارکش، از این منزل برو که پدر به تو می‌گوید؛ زیرا این بیابان پر از ترس و خطر است.

هوش مصنوعی: اگر تنها بمانی و غم تو را در بر بگیرد، بعد از این دیگر نمی‌توانی خود را تسلیم کنی و باید با آن مقابله کنی.

هوش مصنوعی: وظیفه من این بود که تو را آگاه کنم.

هوش مصنوعی: ای جوان، به نصایح و تجربیات پیران توجه کن و گوش دل بسپار. در این دریای مشکلات و سختی‌ها، خود را به راهنمایی‌های آن‌ها بسپار و از آن‌ها بهره‌مند شو.

هوش مصنوعی: اگر با پیری و تجربه‌ام پیوندی برقرار کنی، هیچ کس را زیان نخواهی دید و اگر به کمک من نیاز داشته باشی، روح تو از جانت خالص‌تر خواهد شد.

هوش مصنوعی: من تو را به گونه‌ای می‌سازم که دیگر به کسی نیاز نداشته باشی.

هوش مصنوعی: ای جانم، از مشکلات و خطرات جز به سمت من راهی نداری.

هوش مصنوعی: نکته را جدی بگیر و از کشتی عون خارج نشو، تا مانند ابراهیم و یونس نشوی، ای پسر.

هوش مصنوعی: من به تو کمک می‌کنم که در برابر چالش‌ها و خطرات محافظت شوی.

هوش مصنوعی: با اینکه در زندگی‌ام اشتباهات زیادی کرده‌ام و به گناهان مبتلا شده‌ام، اما همچنان تلاش می‌کنم تا از اشتباهاتم درس بگیرم و بهبود پیدا کنم.

هوش مصنوعی: ای کاش که به سوی رحمت تو بیایم و در آغوش گرم تو پناه بگیرم، زیرا تو همیشه عفو و بخشش الهی را در اختیار داری.

هوش مصنوعی: به خاطر رفتار ناپسند مردم، از خدای متعال درخواست بخشش می‌کنم.

هوش مصنوعی: هرچند که من در این مجلس حضور دارم، اما ای فقیر، این حضور فقط ظاهری است.

هوش مصنوعی: هرچند در دریای روشنی غرق هستی ای فقیر، اما باید بدانی که از من دوری کرده‌ای ای فقیر.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌توانم از فیض دیدار تو بهره‌مند شوم، دور از تو زندگی کردن برایم ممکن نیست.

هوش مصنوعی: این شعر دعوت به نزدیکی و آشنایی دارد؛ شاعر می‌گوید که داستان‌های طولانی را کنار بگذار و به من نزدیک شو، تا بتوانی مانند موسی به حقیقتی عمیق و روحانی دست پیدا کنی و زیبایی‌های وجود من را ببینی.

هوش مصنوعی: تو به زندگی می‌رسی و شگفت‌انگیز می‌شوی، مانند مسیح. من نیز با عطر تو عاشقانه و به شیوه‌ای بی‌نظیر به تو عشق می‌ورزم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم تو را به نزدیکی خودم دعوت کنم.

هوش مصنوعی: لحظه‌های زندگی را غنیمت بشمار، زیرا عمر انسان فقط در یک لحظه خلاصه می‌شود. کسی که در این لحظه با او هم‌صحبت باشی، همان انسان واقعی است.

هوش مصنوعی: در این لحظه از زندگی، همانطور که انسان در دم زندگی ضروری و حیاتی است، به لطف این دم برکت و فیضی که در دو جهان وجود دارد، در عالم جاری است.

هوش مصنوعی: هر لحظه که دم می‌زنم، می‌خواهم تو را یاری کنم.

هوش مصنوعی: در این زمان من صاحب تأثیر و نفوذ هستم و در هر زمانی من در حقیقت سرپرست و راهنمای روح و جان دیگران به حساب می‌آیم.

هوش مصنوعی: من دروازه علوم و نقطه‌ی معرفت هستم؛ آنچه که در دل من وجود دارد، هیچ‌کس به آن دسترسی ندارد.

هوش مصنوعی: من دلم می‌خواهد به دریا و عمق احساسات و اندوخته‌های خود بپردازم.

هوش مصنوعی: هرچند که از نظر معنا و شکل به طور کامل به مقصود و درک خردمندان نزدیک شده‌ام، اما هنوز در نزد آنان قرار دارم.

هوش مصنوعی: اما در راه هدایت مردم، هر زمانی ذات من شکل تازه‌ای به خود می‌گیرد و پذیرفته می‌شود.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم احساسات و معانی عمیق تو را به زیبایی بیان کنم.

هوش مصنوعی: من پیشوای انبیا در مقام نبوت هستم و در ولایت، سروری برای اولیا می‌باشم.

هوش مصنوعی: من پسر عموی مصطفی و یاور او هستم. من حیدر هستم، من حیدر هستم، من حیدر هستم.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم از سر زحمت و تلاش تو خبر بزنم؟

هوش مصنوعی: هر زمان یک جلوه‌ای از خداوند در دلم نمایان می‌شود و اکنون در این زمان، من در لباس رحمت و محبت او قرار دارم.

هوش مصنوعی: اگر علی، رحمت و قدرت بی‌نظیری دارد، حتی اگر از وجود من و اراده‌ام دور شود، باز هم حسرت و نیازم به او باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: ای عزیز من، مانند نورها زینت می‌دهم و روشنی می‌بخشم.

هوش مصنوعی: در دعواها و منازعات من، رحمت خداوند بر جهانیان حاکم است و در زیبایی‌ها، رحم و محبت خداوند را احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: در عظمت و شکوه من، پادشاه روز جزا هستم و به تو از درگاه تو کمک می‌طلبم.

هوش مصنوعی: من را از مراکز شرک و کفر دور کن و از آنها بیزار ساز.

هوش مصنوعی: من راه درست را می‌شناسم و هر چیز دیگری که غیر از من باشد، راه‌های نادرست است.

هوش مصنوعی: نگاه من به تو، از صد سال دل‌تنگی برایم کافی است تا یک دل به من ببخشی.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم تو را به راه درست هدایت کنم.

هوش مصنوعی: ای برادر، مبادا که دیو پلید تو را از این راه راست منحرف کند و به بیراهه ببرد.

هوش مصنوعی: زن با نام من، به راحتی و بدون هیچ ترس و نگرانی، از بسم‌الله الرحمن الرحیم صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: برای اینکه از آسیب‌های خطرناک محافظت کنم.

هوش مصنوعی: من رازهای پنهان و گنج‌های نهفته را در خود دارم، اما مثل طلسمی هستم که فقط به ظلم و ستم می‌انجامد.

هوش مصنوعی: من از هر گونه بی‌پرده‌گویی و سر و صدا فراتر رفته‌ام، به نوعی که حضورم در هر جمعی به وضوح بیانگر وجودم است.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم از کار تو آگاه شوم و درباره‌ات بیشتر بدانم.

هوش مصنوعی: کیست که تمام شگفتی‌ها را به نمایش می‌گذارد؟ و من چه کسی هستم که نماینده اسرار عجیب و غریب هستم؟

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که من به دنبال کسی هستم که در برابر مشکلات و سختی‌ها کمک کند و در نهایت به وجودی اشاره دارم که اساس و منبع تمام وجودهاست.

هوش مصنوعی: من سعی می‌کنم رفتارهای نادرستت را اصلاح کنم تا به راه درست هدایتت کنم.

هوش مصنوعی: اگر من با سر خود به زور ضربه‌ای بزنم، در لحظه‌ای کوتاه ممکن است که افکارم به تردید دچار شوند.

هوش مصنوعی: اگر تو دانشمند واقعی هستی و مدرکی در دست نداری، از میان هزاران آدم تنها یکی مانند تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به خودت شک کنم، تو را سرزنش می‌کنم.

هوش مصنوعی: شب به پایان رسید، ای بلبل نگران، به گل نگاه کن و از سر و صداها عبور کن.

هوش مصنوعی: مدتی است که حیران و شگفت‌زده‌ام، چون طوطی که در پشت آینه خاموش مانده و به زیبایی نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم تا با ستایش خودت، تو را شکرگزارم و قدردانی کنم.